Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 53

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 53
aðstæðum en samtök manna af ólíkum ættum byggir ennþá allt sitt á gagnkvæmu trausti og orðheldni. Gildi þess síðarnefnda er ítrekað æ ofan í æ. Þegar Agamemnon býður hernum að hverfa heim í öðrum þætti og herinn tekur hann á orðinu þá segir Odysseifur: Atreifsson! víst ætla Akkear sér nú að fá þér, konungur, hinnar mestu smánar meðal allra mæltra manna, er þeir efna eigi við þig það loforð, er þeir gerðu, þá er þeir voru á leið hingað /.../ að þú skyldir ekki fyrr frá hverfa, en þú hefðir í eyði lagt hina veggsterku Ilíonsborg; (II.:34) í upphafi níunda þáttar er hins vegar svo komið að Agamemnon vill sjálfur slíta þennan sáttmála og flýja heim en Díómedes kemur fyrir hann vitinu. Þar kemur fram hjá Díómedesi trúartraust sem byggir á gildi áreiðanleikans, hann vill berjast uþví guð vísaði okkur leið hingað." (II.: 166) Orðheldni og áreiðanleiki eru engu að síður aðstæðubundin. Drengskapurinn í Ilíonskviðu felst ekki í óháðurn og fyrirfram gefnum siðferðishugmyndum heldur í því að vera trúr sér og sínurn. Hetjurnar eiga það til að Ijúga og svíkja óvini sína, þó að í vissum tilvikum ríki traust milli óvina, til dæmis í vopnahlénu snemma í Ilíonskviðu og eins rnilli þeirra Akkillesar og Príamusar. Þess ber að minnast að dyggðir markast af þeim aðstæðum sem fyrir hendi eru. í Ilíonskviðu eiga menn í stríði þannig að hugrekki og hyggindi eru þeir eiginleikar sem að mestu haldi koma. Það er lífsnauðsyn að berjast, eða eins og Ajant segir eitt sinn þegar hann hvetur félaga sína: Engin víggirt borg er í nánd, þar er vér gætum varið oss og haft styrk af borgarlýðnum. Nei, vér sitjum í landi hinna harðbrynjuðu Trójumanna, liggjum hér við hafið, fjarri föðurlandi voru. Sú er því eina hjálpin, að neyta handa, og hlífa sér ekki í orustunni. (II.: 310) Af framasögðu ætti að vera ljóst að hetjuskapurinn sprettur upp af aðstæðubundinni nauðsyn og lífsnauðsyn. Mennirnir standa sarnan til að tryggja hag sinn betur en á rnóti gangast þeir undir sameiginlegar skyldur. Sú hvöt sem að baki liggur er ódrepandi 51
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.