Ársrit Torfhildar - 01.04.1991, Side 9

Ársrit Torfhildar
skæða.
(MM, Dínur, 1984)
Gróteskan er alltumkring, áherslan er ekki einungis á líkamann
sjálfan og allar hugsanlegar og óhugsanlegar meðferðir á honum,
heldur eru skáldin ekki síður áhugasöm um hinar líkamlegu þarfir;
kynlíf hefur áður verið nefnt, en matur og drykkur svo og
burtstreymi alls konar eru sívinsæl yrkisefni.
Vatn rennur í stríðum straumum um síður Medúsuskáldverka;
hafið, og ekki síður líkamlegt vatn, sviti, blóð, og einnig drykkir sem
ljóðmælendur hella í sig. Vatnið er bæði frjósamt og ógnandi,
verkfæri hrömunar og lífgjafi.
Þó konur hafi lítt sést innan hópsins eru þær í bókunum, konan
er líkt og vatnið bæði lífgjafi og hættuleg, erótísk og ógnandi, hún er
söngur næturinnar sem þrífst á strútseggjum.
Því að í koki nætursólar úr ljónshöfði er Harpan
sem leikur ekki á nóttina nema hún fái strútsegg
(EM, Lautinant Tómas Trélitabók, 1984)
Nokkuð er um músík í ljóðunum, Dadaljóð eru nokkur og
taktföst, enda Dada það form sem hljómsveitin Fan Houtens Kókó
valdi sér í textum sínum.
Nóttin er hljómlist samkvæmt Einari Melax og nóttin er
konunnar, rúmsins, kynlífs, skugga og ekki síst drauma. Hljómlistin
er kona, líka samkvæmt Melax, enda má segja að bækur hópsins séu
að meira eða minna leyti óður til konunnar, - hvort sem hún birtist
sem náttúran eða sem kynvera -, til hins kvenlega, sem jafnframt er
ekki hættulaust.
Konan er ráðandi, allavega má ráða það af þessum línum Þórs
Eldons úr ljóðinu Lárétt stelling (vonandi skilst vísunin):
menn eru án höfða
breiðstrætin liggja á hliðinni
og það er einhver að dansa við mig
(ÞE, Dauðaljóðin, 1984)
SYKURMOLAR
Eftir margskonar umbrot og brotabrot og stílbrot Medúsu og
sambærilegra hópa sem voru virkir snemma á 9. áratugnum var
7