Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 2

Hér fara á eftir nokkrar gamlar vísur, allar dýrt kveðnar. Eru sumar teknar
úr Bragfræði séra Helga Sigurðssonar, sumar úr gömlum rímum, og enn aðrar
lausavísur óþekktra höfunda:
Lyngs við byng á grænni grund,
glingra og syng við stútinn
þvinga ég slyngan hófa hund,
hring í kringum Strútinn. (L.v.)
(Strútur er fjall nálægt Kalmanns-
tungu.)
Ferleg voru fjörbrot hans,
fold og sjórinn stigu dans
gæða sljór með glæpa fans,
Grímur fór til andskotans. (B. H.i
Hitti að bragði Satan sinn,
sönn fram lagði skilríkin
glóðaflagða gramurinn,
Grím þá sagði velkominn (B. H.)
Það er feil á þinni mey,
þundur ála bála,
að hún heila hefur ei,
hurð fyrir mála skála. (N. K.)
Vondra róg ei varast má
varúð þó menn beiti
mörg er Gróa málug á
mannorðsþjófa Leiti. (L.v.)
Sumarhug og sumarþrá,
sumar vaknr. lætur,
sumar í auga sumar á brá,
sumar við hjartarætur. (L.v.)
Hlaut eg stauta blauta braut,
bykkjan skrykkjótt nokkuð gekk
hún þaut og hnaut, eg hraut í laut,
hnykk með rykk í skrokkinn fékk.
(Ól. Br)
Lífið fátt mér ljær í hag,
lúin þrátt eg glími,
koma mátt um miðjan dag,
rnikli háttatími. (G. E.)
Gosi fór að gjöra vísu,
í gasalegu drykkju masi
Gosi týndi einni ýsu,
í asalegu heimsku þrasi. (Gl. v.)
Þú ert Manga þægileg,
þar um ganga sögur,
æ mig langar eiga þig,
eikin spanga fögur. (L. v.)
Veröld fláa sýnir sig,
sú mér spáir hörðu,
flestöll stráin stinga mig
stór og smá á jörðu. (L. v.)
Folinn ungur fetaði létt,
fjallabungur, grundir,
fen og klungur fór á sprett,
fjöllin sungu undir. (P. Ól.)
Mjög sig teygði mjóstrokinn
makkan sveigði gullbúinn
grjóti fleygði fótheppinn,
fögur beygði munnjárnin. (H. J.)
Grundar dóma hvergi hann
hallar réttu máli
stundar sóma aldrei ann
illu pretta táli. (sr. J. Þ.)
Mörgum manni bjargar björg,
bjorgir. hressir alla,
en að sækja björg í björg
björgulegt er valla. (L.v.)
Glettu andi hulinn hátt
hljóðum móðum endi
sléttubanda þulinn þátt
þjóðum góðum sendi. (E. Br.)