Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 44

Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 44
Bergmál --------------------- tala annað slagið, og ef þér ætlið yður að tala um eitthvað, sem er þess vert að hlusta á það, þá verðið þér að fylgjast með því sem gerist utan heimilisins. VII. Hin hæðna stúlka. Davíð konungur, sá, sem sagt er frá í Biblíunni, kastaði fyrstu kon- unni sinni á dyr, af því að hún dró dár að honum. Flestum karlmönnum finnst þeir vera í fullum rétti. En það er ekki þar með sagt, að karlmenn hafi enga kímnigáfu. Ég hefi aldrei kynnzt karlmanni, sem ekki mat mikils fyndni, kímnigáfu eða jafnvel þótt ekki væri gerð nema til- raun til að hlæja að hans eigin „bröndurum“. En það er mikill munur á því að hlæja að ein- hverju og að hlæja á kostnað einhvers. Einhver bráðgáfaðasta stúlka, sem ég hefi þekkt, var haldin þessum kvilla og komst að því sjálf sér til mikillar hugraunar. Hún var um skeið mjög ást- fangin, en hún giftist aldrei. Hún gat ekki gert að sér að draga upp skrípamyndir af um- heiminum — og hún gerði það oft snilldarlega. Og einu sinni í veizlu tók hún sitt eigið manns- efni fyrir — og meira þurfti ekki þar. -------------- September VIII. Hin ókvenlega stúlka. Það er einkennilegt, að hver einasti karlmaður, sem ég hefi spurt, hvernig þeir vildu hafa eiginkonur sínar, hafa ekki talið fegurð með þeim eiginleikum, er þeir töldu nauðsynlegasta. Ég trúi þeim. En þegar þeir segja, að þá langi til að eignast félaga, góðan félaga, þá er ég ekki viss um, að þeim sé fullkomin al- vara. Þá langar auðvitað til að eignast félaga, en alveg sérstaka tegund af félaga — sem sé, töfr- andi, fínlegan og umfram allt kvenlegan félaga. Allt of marg- ar konur ljá þessu félaga-tali eyra. Þær leggja sig allar fram til þess að mæta mönnum sínum á miðri leið, ríða með þeim út, sigla með þeim, koma með karl- mannlegar athugasemdir, þegar þær tala við þá — og verða að lokum einhvers konar undra- sambland af karlmanni og kven- manni. Og þegar spilin eru lögð á borðið, er tapið þeirra megin. Stúlkan, sem undi heima við saumana sína, stendur um síðir með pálmann í höndunum. Karl- menn sækjast ekki eftir sams konar félagsskap við konur eins og við karlmenn — þeir hafa venjulega úr nógum að velja. Auðvitað má konan ekki heldur 42
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.