Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 8

Bergmál ---------------------
sem gjaldþrota, ef ég giftist
ekki senor Obidos?“
„Það er ekki gott að vita,
senorita Manuela.“
— „Moura!“ Manuela hrærði í
kaffibollanum með teskeiðinni,
„já — veiztu hvað pabbi sagði
við mig í gærkvöld? Hann sagði
að senor Obidos hefði hringt til
sín frá Alcobaca og spurt hvort
að ég gæti ekki komið til hans
og kynnzt honum dálítið með
því að dvelja eins og eina viku
eða jafnvel lengur, á búgarðin-
um hjá honum. Yeiztu hvað ég
held, Moura? Ég held að senor
Obidos hafi hugsað sér að
þvinga mig á einhvem hátt til
að giftast sér. En það skal aldrei
verða — jafnvel þó hann vddi
beita mig valdi. Aldrei, Moura.
Aldrei ....“
Um fimmleytið þennan sama
dag sat Manuela di Portofino við
hliðina á elskhuga sínum, senor
Leon Gaoyaz í áætlunarflugvél-
inni hans á leið til Alcobaca •'dð
Amazonfljótið ,þar sem búgarð-
ur senor Obidos var.
Það var hraðskeyti frá senor
Obidos til senor Diaz di Porto-
fino, sem réði úrslitum;
---------------- September
„Ef þú sendir ekki dóttur
þína í flugvél, verð ég til-
neyddur að lýsa þig gjald-
þrota .Stop. Beztu kveðjur.
Carlos Obidos.“
Pabbi, — di Portofino hafði
engan grun um að Manuela
þekkti, og því síður að hún væri
ástfangin í þessum viðkunnan-
lega flugstjóra. Og Manuela
nefndi það ekki með einu orði
við hinn stórlynda vindlafram-
leiðanda. Senor di Portofino
átti nefnilega verksmiðju, sem
vafði brazilíanska vindla.
Leon Gaoyaz stýrði flugvél
sinni hátt yfir skýin, sem huldu
hálendi Brazilíu. Hláturinn sauð
niðri í honum. Að hugsa sér —
nei, þetta var ótrúlega bráð-
fyndið. Þessi bráðlyndi vindla-
framleiðandi sendi dóttur sína
út í himingeiminn í fylgd með
þeim manni, sem blessaður iðju-
höldurinn hefði ekki einu sinni
getað látið sig dreyma um að
eignast sem tengdason.
Og mikil afburða leikkona var
hún Manuela. Engin minnsta
svipbreyting í andliti hennar
hafði gefið til kynna að þau
væru gamlir kunningjar, hún
og flugstjórinn — að hann hefði
óteljandi sinnum kysst hinar
6