Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 43

Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 43
1951 ------------------------ ánægðir á svipinn, þá var hún vonsvikin og leið. Það, sem hún hafði ekki heyrt, var, að það eru til óendanlega margar aðferðir við að hlusta og slá gullhamra. Ef það er ekki gert af heilum hug, þá er alveg eins vænlegt til árangurs að hrópa manninn niður, kalla hann bölvaðan asna og láta þar við sitja. Þessa stúlku vantaði nærgætni, eða með öðrum orð- um: hún var of eigingjörn. Hún gat látið augun verða kringlótt af undrun, hún gat hlegið alltaf þegar við átti og sagt allra fal- iegustu orð, en karlmennirnir voru ekki uppnæmir. Þeir sáu, að hún var ekki að hugsa um þá, heldur það, hvernig hún sjálf liti út í þeirra augum. V. Hin ráðdeildarsama stúlka. Hrædd við lífið og hrædd við sjálfa sig, hamast Lovísa og vinnur eftir fyrirfram gerðri áætlun eins og strætisvagn. Á hverjum einasta degi vinnur hún sömu verkin með sömu handtökunum .Hver smáhlutur í íbúðinni hennar er ætíð á sín- um stað. Einu sinni var hún hrifin af blaðamanni, eða svo hélt hún sjálf. Einu sinni bauð hann henni inn til sín og þau fengu sér ------------------ Bergmál snaps. Hann hafði staðið í ströngu þennan dag og langaði til að létta áhyggjum daglega lífsins af sér. En hún sagði: „Þetta get ég alls ekki þolað“ — og hún fór að laga til í herberg- inu hans og hann staulaðist á eftir henni. Svo settist hann aftur og horfði vonsvikinn í gaupnir sér. Hann bauð henni aldrei oftar inn. Hún hefir oft síðan boðið ungum mönnum í sína eigin íbúð, en enginn þeirra hefir orðið þaul- sætinn hjá henni. Og hún stend- ur þeim alltaf fyrir hugskots- sjónum sem stúlka, sem sífellt er á ferðinni með öskubakka til að hvolfa úr þeim. VI. Hin áliugalausa stúlka. í fyrstu ástarhrotunni heyrum við sjaldnast það sem sagt er, við heyrum aðeins hljóminn af orðunum og hann lætur okkur blíðlega í eyrum eins og fögur tónlist. En seinna byrjum við að heyra orðaskil, og þá — ham- ingjan hjálpi þeirri stúlku, sem alltaf veður elginn um einskis- verða hluti . Kossar geta verið ágætir fyrsta sprettinn og komið í stað orða — en að lokum fer einnig af þeim mesta nýjabrumið. Jafn- vel áköfustu elskhugar verða að 41
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.