Bergmál - 01.09.1951, Qupperneq 32

Bercmál ----------------------
veiða, þá þóttist ég sjá einhvern
kvenmann ganga hingað heim
að húsinu. Auðvitað sá ég þetta
langt frá mér, en mér datt
strax í hug, að Betty frænka
væri komin.“
„Nei, það hefir ekki verið
Betty frœnka,“ svaraði Anna.
„Hún kemur ekki fyrr en klukk-
an sjö í kvöld.
En gömul vinkona mín, sem
heitir Betty Sanders leit inn í
dag, við vorum saman í barna-
skóla. Hana langaði til að bregða
sér í sjóinn í síðasta sinn, áður
en hún legði af stað heim með
kvöldlestinni, og ég leyfði henni
að nota sumarbústaðinn.
„Nú-já“, muldraði Einar og
kingdi einhverju með harm-
kvælum.
Anna leit rannsakandi og
hálf-glettnislega á hann um
leið og hún fór inn í eldhúsið
til að laga te.
Einar var ekki alveg viss um
hvað hann átti að hugsa.
Endir.
„Það er merkilegur gripur þessi
mannsheili," sagði Símon hreppstjóri.
„Hann byrjar að starfa jafnskjótt og
maðurinn fæðist, og heldur stöðugt
áfram, þangað til maðurinn stendur
upp til að halda ræðu.
--------------- SEPTEMBER
Töfrafiðlan
Smásaga eftir Cleveland.
Það var hráslagalegt og kalt þennan
jóladag á Temsárbökkum fyrir mörg-
um árum síðan. Gamall, blindur mað-
ur ,boginn í baki og með fingur bláa
í gegn af kuldanum, stóð úti á götunni
og lék á fiðluna sína, í þeirri von að
einhverjir góðhjartaðir Lundúnabúar
létu nokkra aura af hendi rakna til
jólaglaðnings gömlum, fátækum og
blindum manni. Tveir vel klæddir
menn gengu þarna fram hjá ok námu
báðir staðar til að virða fyrir sér
gamla manninn, blinda fiðluleikarann.
Annar þeirra, grannvaxinn náungi
svarthærður og brúnn í andliti, klapp-
aði vingjarnlega á öxlina á snjáðum
frakka gamla mannsins, og spurði á
bjagaðri ensku: „Lítil þénusta, eh?
Enginn gefa aura. Slæmur dagur?“
„Jóladagur er alltaf góður dagur,
herra,“ svaraði gamli maðurinn. „En
kuldinn er bitur og blessað fólkið
veigrar sér þess vegna við að opna
gluggana."
„Neyddu það til þess,“ sagði ókunni
útlendi maðurinn, hrúfri, vanstilltri
röddu. „Leiktu á fiðluna, þangað til
fólkið verður að opna gluggana til að
hlusta."
„Ég hefi beðið Guð að veita mér
styrk til að leika þannig,“ sagði gamli
maðurinn og leit blindum augum sín-
um til himins eins og í bæn.
„Allt í einu rétti grannvaxni útlend-
ingurinn fram hendina og tók fiðluna
af gamla manninum. „Kannske ég
leika?“ sagði hann. „Kannske ég neyða
30