Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 36

Þetta er saga um það, hvernig e k k i á
að fara að því að leika á konuna sína.
SIGURYEGARARNIR
Smásaga eftir S. Hughes.
„Viltu setja niður í töskuna
fyrir mig?“ sagði ég við Maríu.
„Ég þarf að skreppa til Seacliff
og dvelja þar yfir helgina í
verzlunarerindum.“
í raun og sannleika var þetta
alveg rétt hjá mér, en ég var
svo viss um að María mundi
ekki trúa mér, að ég gerði mér
upp of mikið kæruleysi, þegar
ég sagði þetta.
„Ertu nú alveg viss um, að
það séu verzlunarerindi, sem
þú ætlar að reka í Seacliff?“
spurði hún. „Seacliff er nú
fremur einkennilegur staður til
þeirra hluta.“
Ég þóttist viss um að sagan
mundi verða trúlegri, ef ég
segði henni, hvað ég ætlaði að
gera, en sannleikurinn var sá,
að ég hafði enga hugmynd um
það sjálfur. Forstjórinn hafði
hringt til mín frá Seacliff, rétt
þegar ég var að hætta vinnunni,
og spurt mig, hvort ég gæti
skroppið þangað til að hjálpa
sér. Auðvitað lofaði ég því. Ég
sagði Maríu vitaskuld þetta allt
saman, og ég sá, að henni fannst
þetta allt næsta grunsamlegt.
Hún lét niður í töskuna og
var óhugnanlega þögul og sama
óheillaþögnin ríkti við morgun-
verðinn daginn eftir. Ég var
feginn, þegar ég fór. Forstjór-
inn kom sjálfur og tók á móti
mér á járnbrautarstöðinni í
Seacliff og ók mér á gistihúsið,
þar sem hann hélt til. Á leið-
inni sagði hann mér, við hvað
ég ætti að hjálpa honum.
„Mágur minn“, sagði hann,
„er néfnilega borgarstjóri hérna
í Seacliff og ég lofaði honum í
fljótfærni minni að koma og
hjálpa honum við hátíðahöldin
í sambandi við „sæluvikuna“,
sem stendur yfir núna. Þetta
hefir verið mesta arga-þras, en
34