Bergmál - 01.09.1951, Blaðsíða 46

Viðkvæm einkamál
SPURNINGAR OG SVÖR
Helena svarar fyrir Bergmál:
Á rödd hjartang eða gkynseminnar að ráða ferðinni?
Svar til fertugrar konu:
Á ég að segja yður hvað ég held?
Ég held, að þér séuð í rauninni góð og
samvizkusöm kona. Einhvern veginn,
næstum óafvitandi og vegna smáat-
vika, hafa viðhorf yðar til daglega
lífsins, manns yðar og heimilis, tekið
breytingum og annarlegar hugsanir
sótt að yður, sett yður úr jafnvægi og
lamað dómgreind yðar. Ef þér nemið
ekki staðar í tæka tíð, en látið verða
alvöru úr heilabrotum yðar, held ég að
þér mynduð fljótlega iðrast þess og
ekki verða ánægð með sjálfa yður og
það líf, sem þá biði yðar.
í 20 ár hafið þér verið gift og verið
ánægð með hjónabandið, segið þér,
enda þótt þér hafið í rauninni aldrei
verið ástfangin af manni yðar. Samt
getið þér litið til baka yfir hnökra-
lausa sambúð ykkar. Þér hafið staðið
vel í stöðu yðar og hlotið virðingu og
aðdáun þeirra, sem hafa orðið yður
samferða. Þér eigið margs góðs að
minnast og líf yðar hefir verið frið-
sælt og þér unað því vel, allt fram til
þessa.
Nú hefir annar maður komið til sög-
unnar. Hann yljar hjarta yðar og þér
spyrjið sjálfa yður, hvort ekki sé rétt-
ast, að þér fylgið raust þess, látið það
ráða ferðinni það sem eftir er lífsleið-
arinnar.
Ég ræð það af bréfi yðar, að þér
mynduð ekki verða ánægð, ef þér yfir-
gæfuð mann yðar og köstuðuð yður í
arma hins nýja elskhuga. Hinn nýi
hafði að vísu orðið á vegi yðar fyrir
20 árum, en hefir ekki látið sjá sig
allan þennan tíma, þar til nú. Milli
hans og yðar eru 20 ár, sem þér þekkið
ekki. En milli yðar og mannsins yðar
liggja 20 sterk bönd sameiginlegra
ára, — jafnvel þótt án ástar hafi þau
verið.
En eruð þér nú alveg viss um að
þér hafið ekki verið ástfangin af
manni yðar, þegar þið giftuð ykkur?
Það er nefnilega ekki óalgengt fyrir-
brigði, skal ég segja yður, að þegar nýr
maður og ný ástarævintýri vitja konu,
sem lengi hefir lifað hamingjusömu
hjúskaparlífi, að henni finnist þá að
hún hafi aldrei elskað fyrr, allt hið
liðna hafi verið reykur og hjóm í
samanburði við það sem nú hefir
komið. Þetta á ekki við einungis í
hjónaböndum, heldur í öllum ástar-
ævintýrum, hið nýja er alltaf sterkast
— fyrst í stað. Þegar svo er komið,
hættir fólki við að hrópa sannfærandi