Bergmál - 01.09.1951, Page 65

1951
-------------—----------------—----------— Bergmál
„Þér virðist vera mjög glöð yfir einhverju, Natalía,“
sagði hann um leið og hann fór úr frakkanum og tók af
sér hattinn.
„Já, ég er það,“ svaraði hún brosandi. „Það er afmælis-
dagurinn minn, doktor Brad.“
„Afmælisdagurinn yðar, Natalía!”
Hann stóð andartak, hreyfingarlaus, og starði á hana.
Svo sagði hann hikandi: „Það er ágætt. Ég óska yður til
hamingju. Við verðum að halda upp á afmælið. Viljið þér
koma með mér út í kvöld, borða með mér kvöldverð, og
dansa á eftir?“
XIV. KAFLI.
Natalía starði á hann, orðlaus af undrun, hún sat sem
lömuð, en andardrátturinn hafði örvazt og hjartað hamað-
ist í brjósti hennar, undir hvítum sloppnum.
„Ég — ég er hrædd um að ég geti það ekki,“ stamaði
hún.
„Vitleysa," sagði hann, „auðvitað getið þér það. Þessi
ungi maður yðar, getur vissulega séð af yður eitt kvöld?
Og þetta er auk þess afmælisdagurinn yðar.“ Hann hallaði
sér fram yfir borðið nær henni, og bætti við í trúnaðar-
rómi. „Mig langar til að bjóða yður út með mér, á afmælis-
daginn yðar, viljið þér ekki koma með mér?“
Hjartað barðist enn örar í brjósti hennar, og hún svar-
aði hikandi:
„Jú, jú, ég vil það, doktor Brad.“ Og hún gæti hafa
bætt því við, „að hún vildi það mjög gjarna!“ og „hún væri
alls ekki bundin við neitt annað,“ en hún sagði aðeins:
„Það er ekki þess vegna — en konan yðar. Haldið þér ekki
að hún gæti orðið því andvíg?“ Hún varð vandræðaleg, og
sagði ekki meira.
Hann hristi höfuðið og hló biturt.
„Henni er alveg sama. Hún fer sjálf út að skemmta sér í
kvöld. Gerið það fyrir mig að koma, Natalía,“ hélt hann
63