Goðasteinn - 01.09.2007, Blaðsíða 70

Goðasteinn 2007
áratugum saman. Tókst nú greiðlega að koma hópnum niður að Fellshúsum og í
réttina.
Frá þvf að eltingaleikurinn hófst neðan við Skollhól og þar til réttardyr lokuð-
ust á eftir þessum fjallafálum voru liðnar réttar 4 klukkustundir enda hringurinn
drjúglangur og víða torfarinn eins og kunnugir geta staðfest. Var ekki fjarri því að
ég hefði hringgengið meginhluta Framfjallsins eins og það lagði sig.
Eftir á að hyggja finnst mér sennilegt að kindurnar hafi alltaf haft veður af mér
vegna vindstöðunnar þótt ég héldi mig í hvarfi frá þeim meðan ég var að reyna að
komast upp fyrir þær. Þess vegna hafi þær jafnan haldið áfram er þefnæmi þeirra
gaf til kynna að ég væri ekki langt undan. Ekki er ólíklegt að ég hefði getað
sparað mér erfiði með því að læðast fram fyrir neðan þær og síðan upp fyrir þær
hlémegin. Margur er vitur eftir á.
Veðrið hafði lægt eftir því sem leið á daginn. Skiljanlega voru félagar mínir
farnir að undrast um mig og höfðu helst giskað á að bíllinn hefði bilað. Tveir
höfðu verið í þann veginn að leggja af stað á jeppa að vitja mín. Náði ég nú að
komast með þeim inn undir Bolagil að sækja Scoutinn rninn sem ég hafði skilið
þar eftir fyrr um daginn.
Annað örnefni en Stóllinn er raunar líka tengt mér. Er það á Innfjallinu
spölkorn framan við Stóra-Grænafjall, þar sem hallar austur að Fljótinu. Það mun
hafa verið haustið 1974 eða 1975 að ég fann þar greni efst í gilbrún móti suðri og
var nokkur aðburður sjáanlegur kringum grenismunnann. Var af því ljóst að lagt
hafði verið í grenið um vorið.
Daði Sigurðsson á Barkarstöðum var þá og lengi síðan grenjaskytta hreppsins
og fór í grenjaleitir á vorin. Vitjaði hann þá að sjálfsögðu þeirra grenja sem þekkt
voru og nefndi hann þetta greni, sem ég hafði fundið, jafnan Prófastsgreni og
hefur það heitið svo síðan.
Þegar bjátar á
Ofanritaðar frásagnir mínar hafa margar snúist um sérstakar aðstæður og atvik
sökum illviðra, snjóþyngsla eða torleiðis um stórbrotið landslag. Miklu fleiri voru
þó leitirnar þar sem veður og færð lék við okkur og allt gekk eins og best varð á
kosið. Þegar slíkar óskaaðstæður gefast, veður góð og snjólaus fjöll, verður einnig
fleira til að auðvelda fjallmönnum verk sitt. Meira að segja sauðkindin sjálf hefur
þar ekki lagt svo lítið til gegnum ár og aldir. Þar á ég við kindagöturnar sem hún
hefur mótað með fótum sínum og lagt um fjallshlíðar, klungur og skriður og valið
og troðið hagkvæmustu leiðir til allra átta um fjöll og firnindi, úfin hraun og
himingnæf fjöll.
68