Goðasteinn - 01.09.2007, Blaðsíða 77

Goðasteinn 2007
henni í annarri leit, hafði hún stokkið niður af háum stalli, kannski hefur hún bilast
eitthvað innvortis við það. Samt tókst henni að sleppa í það sinn.
Við fórum nú að reyna að reka lömbin. Fljótlega sluppu þau niður í hamrana
og lentu þar í brattri sandskriðu sem þau gátu ekki komist úr vegna hamrabeltis
sem þau höfðu farið niður af og lá í boga umhverfis skriðuna á þrjá vegu en
þverhníptir nokkuð háir hamrar voru fyrir neðan hana.
Fyrst í stað fannst okkur nokkuð unnið með því að þau voru komin í sjálfheldu.
En fljótlega sáum við að ekki myndi verða auðvelt fyrir okkur tvo að ná þeim
þarna og koma þeim upp. En sjálfsagt var að kanna aðstæður. Strax kom í ljós að
ekki var hægt að ná þeim nema hafa band en það vorum við ekki með þarna uppi.
Við höfðum tekið band með þegar við fórum af stað um morguninn en það var
niðri í gili hjá hestunum. Það var nú ekki um annað að ræða en sækja bandið.
Fyrst þurftum við að fara upp úr hömrunum, síðan nokkuð inn eftir til þess að
komast niður. Við fórum svo upp með bandið, það tók talsverðan tíma, það var
þungt og hæðarmunur mikill.
Við fundum svo stað á brúninni fyrir ofan skriðuna sem okkur þótti álitlegur til
að fara niður. Þar var ekki hátt en bergið slútti nokkuð fram svo meira þurfti en
stuðning af bandinu. Ekki þorðum við að fara báðir niður því ekki var víst að við
kæmumst aftur upp. Að vísu var hægt að festa bandið þarna um klett og það
gerðum við en ekki fannst okkur nægilegt öryggi í því til að treysta eingöngu á
það ef svo illa tækist til að bandið losnaði af klettinum.
Það réðist svo þannig að Einar var uppi en ég fór niður í skriðuna til lambanna.
Þegar þangað kom varð ljóst að hún var svo brött að nauðsynlegt var að hafa
stuðning af bandinu og svo vel vildi til að það var nógu langt til að ná alla leið
niður á hamrabrúnina sem var fyrir neðan.
Eg reyndi fyrst að reka lömbin upp að berginu til þess að reyna að taka þau þar
en ég sá fljótt að það var ekki hægt því þar var hvergi aðhald. Eg varð því að taka
þau niðri við brúnina þótt erfitt yrði að koma þeim upp skriðuna.
Mér var ljóst að illa gæti gengið að ná seinna lambinu og nokkur hætta á að það
hlypi fram af brúninni því þau voru mjög stygg. Ég þurfti því helst að taka þau
bæði samtímis.
Þar sem bergveggurinn suðaustanmegin náði fram á brúnina var sæmilegt
aðhald, þar tókst mér að taka þau bæði í einu. Þar hafði ég mikinn stuðning af
stóra sigbandinu sem ég hafði bundið um mig, svo ég hrykki ekki fram af brúninni
ef lömbin tækju snöggt viðbragð þegar ég gripi þau. An bandsins hefði þetta verið
alltof mikil áhætta.
Þegar frískar kindur eru teknar við svona aðstæður, þarf helst að skella þeim á
hliðina um leið og þær eru gripnar, því staða mannsins er ekki góð í svona bratta
ef kindin kemur fótunum fyrir sig.
75