Víðförli - 01.05.1951, Qupperneq 25

KIRKJULÍF Á GRIKKLANDI
23
þinn og blessa arfleifð |rína.“ Kórinn svarar: „Vér höfum séð
hið sanna Ijós, vér höfum meðtekið Andann frá himni, vér höfum
fundið hina sönnu trú, er vér tilbiðjum hina óskiptu Þríeiningu.
Hún er orðin oss hjálpræði.“ Ekki er messuembættið þó ævinlega
flutt af tilhlýðilegri lotningu og þekkingu og skortir eitt og annað
á sums staðar. Auk þess getur söfnuðurinn ekki fylgst með öllu,
vegna þess að margar bænir les presturinn í hljóði meðan kórinn
syngur. Svo er um sumar fegurstu bænirnar eins og prefatiuna*).
Enn fremur má söfnuðurinn ekki sjá altarið á vissum augnablik-
um. Eins og kunnugt er skilur veggur framkirkju og kór og eru
þrennar dyr á. Miðdyrunum er lokað meðan vissir hlutar mess-
unnar eru fluttir, svo að það. sem fram fer, er leikmönnum hul-
inn leyndardómur. Umbótahreyfingin á sviði messunnar, en helzti
maður hennar er próf. Tvempelas, kunnur maður í Zóe-hreyfing-
unni, beitir sér fyrir því, að hinar hljóðu bænir verði lesnar upp-
hátt og að megindyr kórþilsins séu alltaf hafðar o]>nar. Þá eru
menn farnir að stytta messuna nokkuð. Þar verða einkum fyrir
hinar mörgu litaníur, sem oft eru endurteknar með litlum eða eng-
um tilbrigðum. og hin langa litanía með bæn fyrir trúnemum.
en sú bæn hefur nú nánast eingöngu sögulegt gildi. Með þessu
móti er hægt að stytta messuna svo að venjuleg hámessa verði
flutt á hálfum öðrum klukkutíma. Leikmönnum til hjálpar eru
messutextarnir gefnir út með þýðingum á nýgrísku og skýringum.
Þessi smárit eru til mikils gagns.
Með hinni liturgisku hreyfingu hefur áhuginn einnig vaknað á
Jakobs-liturgiunni, hinu ævaforna messuformi Jerúsalemsborgar.
og hún hefur talsvert almennt verið tekin í notkun, einu sinni eða
tvisvar á ári. í háskólamessunni, sem flutt er á hverjum fimmtu-
degi í háskólakirkjunni í Aþenu, Kapnikazea, er þessi fagra guðs-
þjónusta flutt öðru hvoru.
Ýmsar aðrar hreyfingar eru nátengdar Zóe-hreyfingunni. Ein
*) Prefatia er lofgjörð, sem mótast hefur á fyrstu tímum kristninnar í
sambandi við altarissakramentið, er fastur liður kristinnar messu enn allstað-
ar þar, sem hún hefur fengið aS halda tign sinni. Hér hvarf prefatian og
mestöll þakkargjörS úr altarisgöngu-ritualinu með Grallaranum. — S. E.