Víðförli - 01.05.1951, Side 50

48
V ÍÐFÖRLI
Fyrr á öldum, þegar oft var alvara á bak við áherzlu andlegrar
stéttar manna á fordæmi Krists, var löngum dregin sú ályktun
af þessu, að sannir lærisveinar Krists yrðu að gangast undir algert
skírlífisheit. En sr. Benjamín er enginn ,,miðaldamaður“. Hann
sér í þessu ágæta röksemd fyrir því, að óskírlífi sé réttmætt, manni
liggur við að segja kristilegt, að ekki sé sagt beinlínis helgað af
fordæmi Krists. Engin önnur ályktun uin skoðanir hans verður
dregin af því, sem hann hefur sagt og þarf ekki að rökstyðja
það nánar fyrir þá, sem hafa lesið greinar hans. Þá var Páll post-
uli „ekki mikið gefinn fyrir giftingar,“ segir hann og hnígur
það enn í sömu átt. Til undirbúnings þessum stórskotum, þar
sem hin æðstu fordæmi eru dregin fram gegn hjónabandi og
skírlífi, segir höf.: Hjónabandið „hefur viðgengizt með ölíum
þjóðum, jafnvel villimönnum frá örófi alda. Að vísu haggáði
kristnin ekkert við þessari ríkjandi venju fremur en t. d. þræla-
haldinu. En benda má á það, að höfundur kristindómsins kvænt-
ist aldrei.“
Þá hefur maður það. Þrælahaldið er horfið. Mál að hitt fari
líka svo sem annað form ánauðar, enda er það stutt af dæmi Krists,
að það skuli hverfa!
Það var einmitt þetta, sem skáldsögupersónan, Gunnar okkar
Sjenstedt, hélt fram. En þá persónu og hugsjónir hans um „fjölg-
un mannkynsins“ hefur sr. Benjamín borið fyrir brjósti með slíkri
viðkvæmni og hita, sem ekki gætir hjá mönnum, sem hafa skoð-
anir, nema í sambandi við dýrmætustu hugðarefni.
En hvað hitanum og ákefðinni veldur, ef ekki var meiningin
að segja „stakt orð um skoðanir“ sínar er nokkur ráðgáta. En
ekki var það út í bláinn að benda þessum höf. á að lesa vissar
ritningar öfugt, þar sem það væri alla vega í beztu samræmi við
það, hvernig hann stendur að hlutunum yfirleitt. En vafamál,
að honum tækist að rekja sig öfugan út úr því völundarhúsi mál-
æðisins, sem hann hefur grafið sig í, þótt hann kynni nú að
óska þess, eins og „sannleikur“ hans bendir til. í sömu átt bendir
og sú ítrekaða beiðni hans að vera ekki tekinn hátíðlega, en mér
fyrir mitt leyti er það ekki veruleg freisting nú orðið. Um krist-: