Víðförli - 01.05.1951, Qupperneq 55

NIÐUR í BRÁÐAN BREIÐAFJÖRÐ
53
og yfirburða hans í lieimsj>ekiþekkingu. að þesskonar vísdómur,
sem Danskurinn kallar „selvfölgeligheder“ detti ofan yfir hann
sem ypjsarlegustu opinberanir. Auðvitað er það allavega ómetan-
legt tj'ón, að menn á borð við sr. Benj'amín skyldu ekki hafa mótað
hugtök heimspekinga og guðfræðinga allra alda. Það hefði forð-
að hugsuninni miklum skakkaföllum.
En hvað, sem því líður, þá lá það ekki fyrir hér að leggj'a úr-
skurð á það til eða frá, hvort tiltekið orðalag er heppilegt eða ekki.
Fornar heimildir liggja nú einu sinni fyrir eins og þær eru og
tjóar lítt að skattyrðast við þá um orðaval, sem þar fjölluðu um.
En verði komizt að því, hvað þeir vildu segja, þá er tilgangi þeirra
náð, sem vilja vita hið sanna í því. Og hafi fjarstæður um það
verið barðar fram af flónsku, þá er engin leið að komast hjá að
éta það ofan í sig, þótt gripið sé til gelgjulegra upphrópana um
latínu.
Upphaflega kom sr. Benjamín inn á þennan vettvang með nokk-
uð óvenjulegu yfirlæti og vildi hirta mig harkalega fyrir það,
hversu „skýringar“ mínar á syndinni væru „volaðar og bágborn-
ar.“ Um svipað leyti fullyrti hann og, að Jesús hefði aldrei haldið
fram, að neitt væri að ráði athugavert við ásigkomulag manns-
hjartans. Nú er hann þó orðinn þögull um það atriði og má það
teljast ótrúlegur árangur gagnvart jafn rökheldum manni.
í síðustu grein hans eru tvær undirfyrirsagnir um syndina, upp-
runa hennar og eðli, og verð ég að segja, að ég hóf lestur þeirra
kafla með mikilli eftirvæntingu. Ekki verður með sanni sagt, að
efnið sé tekið sérlega föstum tökum. En látum það vera. Þrátl
fyrir það hefur maður þó loksins fengið „innlegg“ þessa hugsuð-
ar í aldalangar umræður um þessi atriði. Og hver er útkoman?
„Skynsamlegasta skýrgreiningin á synd væri ef til vill sú, að
syndin sé í því fólgin, er menn brjóta gegn betri vitund, fremja
það sem þeir raunverulega hafa á tilfinningunni að sé illt eða
rangt,“ segir hann.
Vœri ef til vill — það er þá allt og sumt, sem vizkusteinninn