Víðförli - 01.05.1951, Blaðsíða 58

56
VÍÐFÖKLI
Það myndi seint taka enda að kafa eftir viðundrum ofan í botn-
leysu þessarar ,,guðfræði.“ En þess verður enn að geta, að lil þess
að það sé alveg tryggt, að öll guðsvitund og siðavitund gufi upp í
huglægar og afstæðar skoðanir, sem verða eins margvíslegar og
sinnið og skinnið er margt, verður höf. auðvitað að slá því föstu,
að guðsvitund sé ekki fólgin í „neinni ytri opinberun.“ Það er að
sjálfsögðu ekki hægt að komast svona út í hafsauga með kristin-
dóminn án þess að afneita grundvellinum, sem hann byggist all-
ur á, opinberuninni í Kristi. Þar hefur kristin trú sína viðmiðun
um hið fagra, sanna og góða. Og þar hefur hún sína þekkingu á
Guði, (Jóh. 1,18). Þar er mælikvarði á það, hvaða vitund er góð,
hvaða þrá er æðst. Hvað 'svo sem á milli hefur borið þá hafa
guðfræðingar hingað til flestir verið á einu máli um það, að eng-
inn vegur væri að hugsa nokkra „nýtilega hugsun“ í guð-
fræði án þeSfS að miða við ytri opinberun.
Þá er að líta nánar á kenningu sr. Benjamíns um uppruna
syndarinnar. Skilningur hans á eðli hennar, sem þegar hefur ver-
ið rakinn,.gefur hugboð um. að hugmynd hans um uppruna henn-
ar muni vera að einhverju leyti nýstárleg.
1 þessu atriði varð hann að lokum svo afkróaður, að hann komst
ekki hjá því að gera umbúðalaust grein fyrir skilningi sínum og
þá jafnframt á því, hvernig háttað sé sambandinu milli hins illa
og gæzku Skaparans. Svarið hafði ég reyndar séð fyrir. Og sjá,
hér er það:
„Guð hefur ekki aðeins skapað menn, heldur einnig ljón og
tígrisdýr, krókódíla og kyrkislöngur, eiturj)öddur og hanvænar
sóttkveikjur .. . Ekki mun sr. Sigurbjörn reyna að koma ábyrgð á
hendur (!) þeim fyrir meðfætt eðli og lífsvenjur.“ „Setjum svo.
að Guði hafi bara þóknazt að skapa okkur nákvæmlega eins og við
erum, eins og hann skapaði aðrar ófullkomnar verur.“ „Það er al-
kunnugt, að mismunurinn á manni og dýri er ekki ýkja mikill þar,
sem hinn andlegi þroski stendur lægst.“
Þessar setningar um „dýpsta og sannasta eðli“ mannsins þurfa