Freyja - 01.12.1904, Síða 3

VII. 5.
FRE\ JA
99-
því alla tíð leiðindin leita á brott
er líta þau hús ykkar prýtt. —
—Hvort aeskunnar bætist mér ímyndaö tap
—og aftur sé jól þá ég dey,
nm þungbúið eilífSar ginnungagap,—
þaö guö veit,— en sjálfur ég ei.
Þ. Þ, Þorsteinsson.
Norðurljós.
H'itar á gnýpum glitra,
gjósa upp norðurljósin,
tundur þjóta af tindum
tvenn — og satnan brenna,
sindrar blik af brandi,
bogar titra og loga.
Bifröst blossum stöfuS
ber út 1 jós um héraö,
yfir hnjúka höfuS
hellir fleygu gulli.
Vetur á ísum úti
elda slær aS kveldi,
raf-lýst hálfan hefir
heim og blálofts geima,
svell á súlum fjalla
sér að kveikjum gerir.
Steind er hjarni stirndu
storS aS mararborSi,
hvítt er nið og nóttin
norðurheims aS spurSi.
Stephan G. StephansSon.