Freyja - 01.01.1906, Qupperneq 15

VIII. 6.
FREYJA
143
Norman, þegar tekið er tillit til þess hvað gamlir og góðir vínir við
höfum verið. Svo er ég m'i orðínn svo einmanalegur í seinni tíð, það
vantar eitthvað hérna,“ sagði hann og tenti í brjóstið á sér, „Viltu
hjálpa mér ti! að bæta fyrir brot mín og flnna það aftur?“
„Fegin vil ög gjöra það ef það er í minu valdi.“ sagði Carlton, sem
auðsjáanlega kom þetta rnjög á óvart estcot hafði fyrir löngu fengið
fulla vissu fyrir því, að ákæra sö er ltann bar á konu sína við gosbrunn-
inn forðutn viðvíkjandi Normanvar mvð öllu ástæðulaus og liann hafði
oft iðrast eftir það bráðræði sitt jafnvel þó hann hefði enn þá ekki af-
sakað það' á neinn hátt,
„Komdu þá með inér,“ sagði Westcot og svo gengu þeir fram og
aftur í skugga trjánna á meðan hann gjörði jttningu sina, og N or-
man gaf honuin vinsamlegar bendingar, sem hann kvaðst mundi reyna
að fylgja, „Þér hefir farist drengilega,“ sagði Norman og þrýsti hönd
vinar síns um leið og hann sleppti henni og þeir gengu báðir inn. Im-
elda spilaði hægt á fortepíanóið en Cora söng með fullri, skærri 0g við-
kvœmri rödd hið alkunna angurblíða lag: Lorelei. Þeir Normair stönz-
uðn oghlustuðu innilega hrifnir á sönginn. Að laginu enduðu lituþær
systur fram og varð hverft við er þær sáu mennina því hvorug þeirra
hafði heyrt þá koma inn. Itnelda stóð npp og fagnaði Norman og eftir
að hafa heiisað honum leiddi hún hann til Coru, sem strax þóttist vita
hver hanti var, og kynnti þau á venjulegan hátt, Norman horfði augna-
blik á hana eins og lntnn ætlaði að lesa hana í gegn. Svo brosti hann,
tó.k vingjarnlega í hönd hennar 0g sagði: „Mör þykir vænt um að
kynnast systur Imeldu, ég vona að við verðuni vinir.“
„Þakka þör fyrir,“ sagði Cora l&gt og roðnaði við, en hún var viss
um að þessi maður yrði vinur sinn, Itnelda sá það líka og það giaddi
ltana meira en flest artnað hefði getað gjört svo ltún dró sig hægt í ldö
til þess að gefa þeim kost á að kynnast. Ateðan þessn fór fram stóð
AVestcot út við gluggann og á glampanuin í augutn hans þóttist Itnelda
sjá að hartn bjó yfir einhver.ju og var ekki Jaust við ítð henni sfæði
Stugguraf lionum. Aliea sem einnig stóð álengdar tók líkaeftir þessum
glatnpa í augum nittnns síns og varð svo óttaslegin að henni lá við yfir-
liði. Imelda sem sá hvað henni leið, flýtti sér til hennar og koin
rétt í tima til að verja hana falh. Lawrence hafði einnig séðhvað leið,
hánn flýtti sörtil þeirra, dró fram sróran hægirdastól 0g sagði Alicu að
set.jast, svo færði hann henni glas af ísvatr.i og bauð henni að drekka.
MótstSðulaust 0g eins og í leiðslu h’ýddi h.ún, en er hann laut niður að