Freyja - 01.01.1906, Blaðsíða 22

FREYJA
VIII. 6.
150
vina þínna. Fréttin um systur þína minnti frú Leland á son
hennar, Osborne og hún hlakkar til ab sjá hann. Ég verð nú að
slíta mig frá pennanum, ella rita ég eins langt og Margaret og
þreyti þig með því, en það vil ég ekki gjöra.
Vertu því sœl, og vit að hugur minn er ávalt samur þér til
handa, þinn Wilbuk“.
Imelda braut saman bréfið, og horfði svo á Norman, sem sat
og hvíldi höfuðið í höndum sér. Svo stóð hún upp, gekk til hans,
tók utan um vangana á honum, horfði framan í hann og sagði:
,,Og hvað heldur þú, vinur minn, um Wilbur ?
,,Að hann viti hvað hann segir ogsegi sannleikann, “ svaraði
Norman.
XXVI. KAPITULI.
Cora var háttuð og Alica var að kyssa hana síðasta kossinn
eftir að hafa hagrœtt brotna handleggnum og vafið að henni fót-
inn. ,,Ég vona þér sofnist vel og að mitt hús geti orðið þér
heimili á meðan þú þarft þess með. Hringdu ef þú þarfnast ein-
hvers, því María keyrir til þín og kemur þá undir eins. Góða
nótt Cora, ég vildi þú vissir hvað mér þykir vœnt um systur Im-
eldu minnar, “ sagði Alica að skilnaði.
,,Þakka þér fyrir, ég á ekki skilið að allir séu mér eins góðit
og þeir eru, “ sagði Cora í klökkum málróm.
,,Ó jú, og mikiðmeira en það, “ sagði Alica og fór, en Cora
sofnaði og svaf vœrt og draumlaust alla nóttina.
Þegar Alica kom inn í herbergi sitt, var þar niða myrkur.
Það var oft siður hennar að sitja ein í myrkrinu og láta sig dreyma
og í þetta sinn gekk hún hiklaust ir.n og henti sér niður í fóðraðan
hægindastóþhallaði sér upp að stólbakinu og ruggaði sér hægt fram
og aftur og skemmti sér við að horfa á himininn heiðan ogalstirnd-
an. Allt í einu hrökk hún við, því henni fannst endilega einhver
vera inn í herberginu. Hún var eins sannfærð um það eins oghún