Freyja - 01.01.1906, Síða 25

VIII. 6.
FREYJA.
Móöurlandið.
Nú er bezt hug aS hefja
hugsa’ ekki um vesturlönd
svífa burt œginn yfir
íslands aö köldu strönd.
Þar er svo létt aö lifa
Ijósklœdd er vornótt skín,
þíir er brúöklæöum búin
blessaöa fóstran mín.
Þegar sig hugfley hafnar
hennar viö gljáan sand,
er þá sem blítt viö brosi
bernskunnar draumaland.
Og mér finnst endurbirtast
allt það sem horfið var
vegmóðum far-gest fagni
flognum of bláum mar.
Eins og úr ánauð leystur
andi minn reykar hljótt,
þegar um bládjúp breiöist
brosfögur sumarnótt.
Þaö er sem himnesk harpa
hljómi þér, móðir, frá,
ei'ífðin á sér naumast
yndælli tóna en þá.
Ég veit að júní nóttin
jarðneskan á sér frið
fegurri’ en allt sem eygir
augað um dauðans svið.
*5'3
;I