Morgunblaðið - 12.09.1986, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1986
GAGNMERKT RIT UM
UNDIRSTÖÐUATVINNUVEG
ÞJÓÐARINNAR
Bókin er ætluð skólum,
heimilum, stofnunum
Verð kr. 1.000,-
Fæst hjá bóksölum.
HIÐ ÍSLENZKA BÓKMENNTAFÉLAG
MNOHOLTSSTRÆTI S - 121 REVKJAVlK
VIÐ LITUM
OGVIÐLITUM
■með
rOLORIMA
fatalitum
Gömlu fötin verða sem ný, og nýju fötin enn
nýrri með Colorima taulitunum.
Þeir eru auðveldir í notkun og fást í öllum
tískulitunum.
Ráðgjöf- reynsla -vöruvaf
lilúrinn
Síðumúla 15, sími 84533
F eneyj a-
bíennall II
Aðalvettvangur bíennalsins er í
svokölluðum Kastalagörðum. Þar
eru 27 frjóðir með eigin paviljóna;
hvar af Island nýtur góðs af Alvar
Aalto-skálanum. Miðdepilspaviljón-
inn, sá alstærsti, er lagður undir
tema sýningarinnar, listina og
vísindin. Og, „að vanda," segja
ítölsku blöðin, „sniðganga þátttöku-
þjóðimar sýningartemað".
Óhætt er að segja, að hæst beri
framlög Þýzkalands (V) og Frakk-
lands. Talað var um, að eins konar
vitaspymukeppni hafi farið fram á
milii þeirra, eins og í fótboltaheims-
meistarakeppninni, þegar verð-
launaveitingin var ákveðin; úrslitin
vom á sömu lund og i sparkinu.
Sigmar Polke hlaut titilinn „Bezti
listamaðurinn" (varð reyndar að
deiia honum með brezkum —
kannski hugað sem sárabót fyrir
Daniel Buren, er krækti í önnur
verðlaun fyrir „Bezta sýningarskál-
ann“). Verðlaunaveitingar í list
hafa oft á sér skoplegar hliðar, og
segja stundum meira um hug þeirra
er veita, en þess sem aðnjótandi
verður. í þetta sinn kom ekki til
neinna slagsmála við veitinguna,
sem var reyndin ’68, þegar kom tii
átaka listskólanema og lögreglu
með þeim afleiðingum að þau vom
tekin út af dagskrá.
Sigmar Folke (45) hefur verið
áberandi nafn í þýzkri myndljst
síðustu tuttugu árin. Hann er eins
og svo margir sterkustu listamenn
Þjóðveija, uppmnninn austantjalds.
Sýningin er skipulögð með hliðsjón
af salarkynnum, þar sem einn vegg-
urinn er notaður sem flötur fyrir
málverk í stærðinni 5x3,25 m. Jafn-
framt hanga smærri myndir á
veggjum, tvisvar sinnum þrír metr-
ar. Stærðirnar em hluti af
myndmálinu. Litirnir breytast eftir
mismunandi hitastigi, í sumum
1 I
Verk eftir Daniel Buren.
myndunum jafnvei við návist þess
sem skoðar — rakastig virkar á
aðrar, og breytilegt ljósmagn. 60
milljóna ára gamall loftsteinn, um
hálft tonn á þyngd, minnir á tilvem
kosmískra afla. Bergkristall úr
kvarzi (58x47,90 cm), pýramíðalag-
aður til endanna, er á gólfinu á
öðmm hliðarsal. Vizkusteinar?
Polke er kenndur við alkemíu —
gullgerðarlist segja íslenskar
orðabækur; þetta fyrirbæri er að
grassera í þýzkri list, en hefur lítið
með miðaldimar að gera. Það er
fflósófían sem heillar menn; vizku-
leitin og umbreytingin sem hún
veldur — uppfinningamennskan. —
Þýzkir útvarpsmenn sem höfðu haft
viðtal við Polke, vom að spila það
fram og til baka úti í sólinni, og
undmðust hversu fagmannlega
hann leysti úr spumingum þeirra,
að jaðraði við galdramennsku.
Fjórir listamenn komu frá
Frakklandi. Af þeim bar hæst Dani-
el Buren (48), sem lagði undir sig
aðalsalina. Hann vinnur með vegg-
ina, gólfið og loftið. Litastrípur,
gular, rauðar, bláar og svartar,
þekja veggi, lóðrétt frá gólfi og upp
úr. Litastrípur meðfram gólflistum,
yfir dyrakörmum. Strípur upp um
loft og alla veggi: á einum veggnum
er pússningin höggvin burt svo sér
í beran múrsteininn. Við inngang-
inn speglaræmur. Birtan og
umgangur gesta gefa skreyting-
unni dýpt, njótandinn er í listaverk-
inu. Síðan 1965 hefur Buren
eingöngu unnið eftir þessu kons-
epti, að strípuleggja. Eðli málsins
samkvæmt er ekki hægt að koma
við yfirlitssýningu á verkum þess-
ara listamanna — vegna þess hve
mjög þau eru háð stað og stund,
ekki alltaf hugsað til frambúðar.
En þau lifa áfram í katalógum og
hugum þeirra er nutu.
Bandaríkin eru með myndhöggv-
ara, Isamo Noguchi (82). Þetta
framlag hefur á sér snið yfírlitssýn-
ingar, sem dregur úr krafti vegna
of ólíkra verka — úr steini, bronzi
og pappír — í ekki nægilega stórum
salarkynnum. ítalskir gagnrýnend-
ur töluðu um lampagerðarmanninn.
Noguchi er sagður hafa hannað
fyrir fjörutíu árum pappakúlu-
lampa, Akari, sem meira að segja
eru algengir á íslenskum heimilum,
hangandi úr loftum.
Ó já — ekki er víst alveg hægt
að hlaupa. yfir Bretland. Þeirra
maður, af þýzkum ættum, Frank
Auerbach, (55), deiiir verðlaunum
með Sigmar Polke. Það þótti afar
skrýtin ráðstöfun, að verðlauna þá
saman, jafn gjörsamlega ólíkir lista-
menn og þeir eru, með akkúrat
ekkert sameiginlegt. Þijátíu og tvö
impressjónísk málverk — í lagi út
„Hugleiðslusteinar" eftir Karl
Pranti, Austurríki.
af fyrir sig — en kannski ekki beint
það sem er efst á baugi.
Grikkland: Costas Tsoclis (56) —
ítölum fannst hann eiga skilið verð-
laun. Hann hefur búið um heiming
ævi sinnar utan heimalandsins og
því kannski laus undan fargi goð-
sagnanna — skapar myndheim úr
hversdagslegum hlutum er búa yfir
eigin goðmönum, stendur einhvers
staðar í skýringum um þennan lista-
mann. Flest verka hans eru mál-
verk. Eitt sker sig úr: Það
samanstendur af pípuleiðslum með
hundrað krönum, sem dropar úr í
jafnmargar vatnsfötur, þannig að
hljóðið verður hluti af myndinni.
Athyglisverður skáli, en segjast
verður, að smekkur ítala er stund-
um dálítið væminn. Katalógurinn
þama var einhver sá smekklegasti
á sýningarsvæðinu.
Austurríki. Þeirra menn eru Max
Peintner (49) og Karl Prantl (63),
Peintner er með pastelmyndir og
blýantsteikningar; hann ræktar
með sér klikkið og daðrar við dell-
una eins og austurrískum er einum
lagið. Þrátt fyrir nákvæmnis- og
kunnáttusamlegt handbragð, má
vei spyija hvert var hans erindi á
bíennalinn. — Karl Prantl (63) er
myndhöggvari sem vinnur í stein.
Hann sankar að sér heilu björgun-
um frá ólíkustu stöðum eins og
Labrador, Noregi, Amazón, Ussuri.
Flest verkin kallar hann „hug-
Frá sýningu Polke.