Morgunblaðið - 06.03.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 6. MARZ 1999 49
+ Eiríka Elfa Að-
alsteinsdóttir
fæddist í Hermes í
Eskifirði hinn 11.
mars 1948. Eiríka
Elfa andaðist að
Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað liinn 26. febrú-
ar síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Guðlaug Kristbjörg
Stefánsdóttir hús-
móðir, fædd 4. nóv-
ember 1928, og Að-
alsteinn Jónsson
forstjóri, fæddur
30. janúar 1922. Eftirlifandi
systkini Eiríku Elfu eru þau
Björk Aðalsteinsdóttir húsmóð-
ir, fædd 26. maí 1952, Kristinn
Aðalsteinsson forstjóri, fæddur
20. júní 1956 og Elfar Aðal-
í rðkkun'ó hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
í hljóði á liljublað.
Við bólið blómum þakið
Er blækyrr helgiró.
Og lágstillt lóukvakið
er liðið burt úr mó.
Öll kvæði eiga sér upphaf og endi,
eins er með þitt, elsku nafna. Það er
erfitt að hugsa til þess að stundirnar
okkar hér séu taldar. Við sem höfum
fylgst að alla okkar daga. Deilt gleði
og sorgum. En minningar okkar öðl-
ast nú sjálfstætt líf. Frá ómuna tíð
passaðir þú upp á nafna. Ekki mátti
skamma eða stríða mér frekar en
öðrum á heimilinu. Þá varst þú fljót
að skakka leikinn. Ég óx upp í blíðu
þinni og sá hvemig þú umbarst allt
og fyrirgafst öllum. Lífið var þér
ekki auðvelt en ósérhlífni þín var öll-
um til eftirbreytni.
Bakkastígur var okkai- heimili. Oft
var mikil gleði og stutt í hláturinn. A
stundum þóttumst við Diddi ætla að
ræna gosinu þínu við matarborðið og
við hlógum öll saman þangað til okk-
ur verkjaði í magann. Eftir máls-
verði þurfti oft tíma til að jafna sig í
sófanum. Þá komst þú og nuddaðir á
mér tæmar, með dúnmjúkum lófun-
um þínum, og sagðir „ég er bara að
vera góð við þig“. Þá hlýnaði ekki
bara tánum. Tíminn leið og við feng-
um eigin herbergi er byggt var við
Bakkastíginn. Þetta voru okkar grið-
lönd. Enginn mátti óboðinn fara í
herbergin okkar nema með áður-
fengnu leyfi landstjóra. Þá fóram við
í „heimsóknir“ yfir holið og ræddum
okkar hjartans mál. Veislurnar voru
einnig ófáar hjá okkur. Þú varst með
eindæmum félagslynd og naust þín
þar sem margt var um manninn. Af-
mælisveislur, jóla- og matarboð
komu okkur í stuð. Á böllin léstu þig
alls ekki vanta og varst ávallt með
þeim síðustu heim. Ekkert partý
stendur þó meira upp úr en fimm-
tugsaftnælið þitt í fyrra. Valhöll fyllt-
ist af fjölskyldu og vinum. Borðin
svignuðu undan kræsingum og við
sungum og trölluðum með tveimur
harmónikkum sem héldu stuðinu
uppi. Það var aldrei alvöru partý án
harmónikku. Eftir að ég flutti „suð-
ur“ eins og þú kallaðir það þá var
mikið um heimsóknh-. Ferðalög vora
það allra skemmtilegasta sem þú
tókst þér fyrir hendur. Þú varst lögð
af stað í huganum mörgum vikum
áður. Þá hringdir þú og sagðh’ að þú
værir á leiðinni. I seinni tíð er þú
fórst í frí á Reykjalund, áttum við
helgamar saman. Var aðalsportið
okkar að fara út að borða á Hard
Rock og fá fisk, franskar og hinn
ómissandi ískalda bjór með.
Þú varst miklu gleggri en nokkur
nam og vaktir þú yfir öllum fjöl-
skyldumeðlimum, frænkum, frænd-
um og vinafólki. Sérstaklega þó ef
von var á litlu barni. Þá varstu ávallt
tilbúin með pakka til að senda og
koma í heimsókn í kjölfarið. Við vilj-
um þakka þér fyrir allar gjafírnar
sem þú bjóst til - sérstaklega jóla-
gjöfina sem við fengum nú um dag-
inn - ótrúlegt hvað þú afrekaðir með
litlu höndunum þínum. Alltaf hringd-
steinsson fram-
kvæmdastjóri,
fæddur 1. júní 1971.
Eiríka Elfa bjó á
heimili sínu að
Bakkastíg 2, Eski-
firði, alla tíð, að
undanskildum
nokkrum misserum
sem hún dvaldist að
Sólheimum í Gríms-
nesi og Vonarlandi,
Egilsstöðum. í henn-
ar frístundum undi
hún sér við ýmsar
handfðir og ferðalög
vora henni einkar
hugleikin. Hún var tónelsk og
félagslynd og ræktaði bæði Ijöl-
skyldu og vini með mikilli alúð.
títför Eiríku Elfu fer fram
frá Eskifjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
ir þú til að fylgjast með litlu fjöl-
skyldunni á Grundarstíg. Hvort
Alexander Sær væri ekki þægur og
kúlan á Önnu Maríu hefði ekki
stækkað. Þú varst auðvitað engillinn
sem vaktir yfir og passaðir okkur.
Nú, þessa daga, er ég sofna á
Bakkatígnum finnst mér eins og
harmónikkutónar berist til mín frá
herberginu við hliðina og ég sofna
raulandi með lögunum þínum. Kæra
systir, þú gafst mér svo ómetanlega
margt; vináttu, samúð og óeigin-
gjarnan kærleika án samanburðar.
Elsku nafna, nú ertu komin með
vængi til að ferðast hvert sem þú
vilt, hvenær sem þú vilt. Og þegar
við hittumst og skrifum okkar næsta
kvæði, þá splæsi ég út að borða á
flottum stað.
Hvíldu í friði, fallegi engillinn
minn.
Þinn nafni,
Elfar.
Eitt sinn verða allir menn að
deyja, þessi setning er manni alls
ekki ofarlega í huga dags daglega, en
þegar hún skýst þangað er það erfið
tilhugsun. Og var það raunin þegar
ég fékk fréttimar að hún Elfa mín
væri látin.
Það fyrsta sem ég hugsaði var, fæ
ég virkilega aldrei aftur að sjá hana
Elfu mína? Hún sem setti glaðan
svip á allt sem henni kom nálægt, og
var alltaf hægt að fá hana til að
hlæja og gantast, jafnvel þótt tilefnið
væri ekki mikið.
Þar sem ég eyddi mörgum
ánægjustundum heima hjá ömmu og
afa sem krakki komumst við Elfa í
mjög mikið og náið samband sem
hélst allt til hennar æviloka en munu
endast í minningu minni um ókomna
framtíð. Margar era minningarnar.
Og er mér þá minnisstætt þegar ég
var strákpúki hlaupandi, gramsandi,
öskrandi uppi um allt og úti um allt
hjá afa og ömmu, þá kallaði hún mig
til sín og borgaði mér hundraðkall
fyrir að fara heim, því að hún var
komin með nóg af þessum skrílslát-
um, en ég sá við henni og kom bara
aftur, en þá voru lætin runnin í
gleymskunnar dá. Hún Elfa hélt
vemdai-væng yfir alla, það mátti
ekkert slæmt segja um neinn í
kringum hana, og hvað þá um karl-
peninginn í fjölskyldu okkar, og ef
einhver sagði eða gerði eitthvað í
minn gai-ð þá brýndi hún rausn sína,
hún sá aldrei neitt rangt né illt í fari
litla drengsins síns og sagði hún þá
mér til málsbótar, „hann getur ekk-
ert að þessu gert.“ Þetta notaði hún
einnig þegar verið var að skamma
mig svo hún heyrði til. Við
frændsystkinin voram búin að fara
marga rúntana saman, bæði heima á
Eskifírði sem og í Reykjavík, og lá
þá leið okkar oftar en ekki út að
borða, eða þá var farið á ísrúnt. Það
er mér einnig mjög minnisstætt þeg-
ar við Elfa fórum á Hard Rock. Var
þar einungis laust borð uppi á efri
hæð en afþakkaði ég það, en þá tók
hún fram fyrir og sagðist vilja þetta
borð og þaut upp stigann þrátt fyrir
að hún ætti erfitt með gang, fór hún
upp brattan stigann án þess að
stoppa einu sinni.' Svona var hún
ákveðin, ef hún ætlaði sér eitthvað
þá var það framkvæmt þó svo að hún
þyrfti að bíða í óratíma eftir að geta
framkvæmt hlutinn, þá talaði hún
um það og þegar tækifæri gafst þá
var framkvæmt bæði hratt og öragg-
lega. Ég er þess heiðurs aðnjótandi
að hún er guðmóðir mín. Og þakka
ég fyrir þann tíma sem ég fékk með
henni Elfu minni og vil ég þakka
Guði fyrir að hún fékk að kynnast
litla drengnum mínum, honum Elfari
Aroni.
Þetta er aðeins brot af þeim minn-
ingum sem lifa í hjarta mínu um
hana Elfu mína.
Daði Þorsteinsson.
Elfa mín, nú hefur þú kvatt þetta
líf. Hugurinn reikar til baka. Ég
minnist dagsins sem þú hófst bú-
setu þína á Vonarlandi sumarið
1981, önnur tveggja fyrstu íbúa þar.
Báðar vorum við dálítið óöraggar
og vissum ekki alveg hvemig fram-
vindan yrði. Það tók tíma að kynnast
nýju fólki og nýjum aðstæðum. Þá
eins og svo oft hjálpaði það hvað þú
varst létt í lund og áttir gott með að
sjá skoplegu hliðarnar á málunum.
Það var ógleymanlegt að hlæja með
þér. Það átti hins vegar ekki við þig
að búa á stofnun og þú varst svo
lánsöm að fjölskylda þín gat stutt þig
í því sem þú vildir helst, vera heima.
Ég þakka þér fyrir ákaflega
ánægjuleg kynni og vil fyrir hönd
starfsmanna svæðisskrifstofu mál-
efna fatlaðra á Austurlandi senda
fjölskyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjm-.
Þorbjörg Garðarsdóttir.
Elsku prinsessan mín, núna hafa
englarnir komið og sótt þig og farið
með þig upp til guðs, þar sem allt er
svo fallegt og núna líður þér vel.
Þegar ég hugsa um þig, elsku vin-
kona mín, þá get ég ekki annað en
brosað í gegnum tárin. Þú varst svo
einstök og engri lík. Þú gafst öllum
sem kynntust þér svo mikið. Það
mátti læra mikið af þér, ljúfari og
kærleiksríkari manneskju en þig er
ekki hægt að finna. Líf þitt og yndi
voru ferðalög og alltaf á vorin
komstu suður til þess að dveljast á
Reykjalundi í nokkrar vikur. Én þú
varst nú ekki að koma til þess að
vera bara á Reykjalundi allan tím-
ann, þú vildir vera á stöðugu flakki,
fara út að borða, kaupa ís, fara í Kr-
ingluna eða bara rúnta um Reykja-
vík, helst fram á nótt.
Uppáhaldið þitt var að fara á
Hard Rock Café og fá fisk og fransk-
ar, við voram fastagestir þar þegar
þú varst fyrir sunnan og þar var
komið fram við þig eins og
prinnsessu, sem var reyndar gert
hvert sem við fóram, þegar þú birtist
með síðu rauðu fléttuna þína hlupu
allir upp til handa og fóta og stjön-
uðu við þig. Einn daginn fóram við
saman í leikhús að sjá Litla Kláus og
Stóra Kláus og þú fékkst veggmynd
af þeim og við hengdum hana upp á
vegg í herberginu þínu á Reykja-
lundi, það þurfti ekki mikið til að
gleðja þig. Ég get skrifað heila bók
um minningarnar um þig og per-
sónuleikann þinn en ég ætla að
kveðja núna, ég veit að við eigum
eftir að hittast einhvern tímann aftur
á öðram stað. Hvíl þú í friði, elsku
vinkona. Elsku Alli og Lauga, megi
guð vera með ykkur og styrkja ykk-
ur, þið hafið misst prinsessuna ykkar
sem var ykkur svo mikið. Lífið var
ekki alltaf dans á rósum hjá henni
Elfu en ég veit að þið gerðuð allt
sem í ykkar valdi stóð til þess að
gera henni lífið auðveldara og hún
var mjög heppin að eiga ykkur að.
Elsku Björk, Diddi, Elfar og fjöl-
skyldur, ykkar missir er mikill og ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Ég mun aldrei gleyma þér, Elfa
mín.
Þín vinkona
Hrönn Óskarsdóttir.
Eiríka Elfa Aðalsteinsdóttir fædd-
ist á Eskifírði 11. mars 1948. Hún
andaðist á sjúki-ahúsi í Neskaupstað
26. febrúai- 1999. Foreldrar hennar
era hjónin Guðlaug Stefánsdóttir og
Aðalsteinn Jónsson, forstjóri á Eski-
firði.
EIRÍKA ELFA
AÐALSTEINSDÓTTIR
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa
Ijóssins guð í því.
Gef oss þitt sumar
sólu þinni frá.
Kristur kom og sigra
kom þú og ver oss hjá.
(Sigurbjöm Einarsson.)
Það eru rúm 3 ár síðan ég kynntist
Elfu. Mér var boðið að hugsa um
hana meðan móðir hennar var fjar-
verandi um nokkurn tíma. Elfa var
mjög auðveld í umgengni, hún átti
hvert bein í mér og gætti mín jafnt
sem ég passaði hana. Á þessum tíma
var ég bamshafandi og hún vildi
ekki að ég gerði þetta eða hitt því ég
yrði að passa barnið sem ég gengi
með. Hún vildi alltaf að allir væru
glaðir og ánægðh- og varð döpur ef
hún vissi að einhver ætti bágt.
Ferðalög voru hennar yndi, hún vildi
stöðugt vera á faraldsfæti og var oft
kölluð Flökku-Jói. Það fannst henni
skemmtilegt.
Hún kom í fyrsta skipti heim í
Litlu Gröf í október 1997. Þá var ég
búin að eignast litla telpu sem hún
tók strax ástfóstri við. Litla telpan
var alltaf meira og minna lasin og
leið Elfu illa yfir að barnið gæti ekki
sofið en það brá svo við að ef Elfa sat
með hana þá sofnaði telpan alltaf í
fanginu á henni. Aldrei vissum við
hvaða töfram hún beitti við þetta en
það voru ekki töfrar, það var þolin-
mæðin hennar Elfu.
Yfir Elfu hvíldi værð og mikill
friður þannig að öllum leið vel í ná-
vist hennar.
Það sýndi hugulsemi hennar að
dag einn þegar mér leið ekki vel og
Elfa fann það, þá sagði hún ekki 'r
neitt heldur fór út í búð og keypti
handa mér kisu-styttu, sagðist vilja
gefa mér hana því hún vissi að mér
liði illa, hún vildi aðeiiis gléðja mig.
Þegar amma mín, sem hún hafði
aldrei séð, var veik sendi hún henni
styttu af engli sem hún hafði sjálf
gert til að gleðja hana.
Elsku Elfa, þakka þér fyrir stund-
irnar sem við höfum átt saman og
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur Elínu Aðalsteinu.
Elsku Lauga, Alli og fjölskylda,
við biðjum góðan guð að blessa ykk-
ur og varðveita í sorg ykkar. y'
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Guð blessi minningu þína, elsku
Elfa. -
Ragna Rós og Elín Aðalsteina.
ELÍNBORG
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Elínborg Guð-
mundsdóttir frá
Ballará fæddist í
Skarðstöð á Skarð-
strönd í Dalasýslu
hinn 12. september
1910. Hún lést á
Akranesi 21. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefanía Guð-
ríður Þórðardóttir
og Guðmundur Jón-
asson. Börn: Skúli,
ókvæntur, Guðríð-
ur, sem gift er Har-
aldi S. Jónssyni.
Að heilsa og kveðja. Já, þannig er
lífið. Þó einhver kveðji þennan heim
er alltaf einhver hluti eftir. Það er
minningin um ástvini okkar, sem er
bæði huggun og gleði. Eg segi gleði
og þó að hugur minn sé hryggur sé
ég þó fyrir mér þær gleðilegu
stundir, sem ég hef átt og upplifað
frá barnæsku og fram á þennan dag.
Þegar ég var í barnaskóla dvaldi ég
um tíma á Ballará. Þar var alltaf
gleði og ástríki mildra handa
Elínborgar frænku minnar. Það voru
ekki skammaryrði eða reiði þó að oft
væra mikil læti og fyrirgangur í mér,
þegar ég var að prakkarast.
Elskuleg frænka mín hafði gaman af
þessu, en stundum gaf hún mér smá
bendingar, sem ég var fljót að grípa.
Svo liðu mörg ár. Já, alltof mörg
frá því að skóla lauk og þar til ég fékk
fyrsta bílinn, þá gat ég farið frjáls
ferða minna. Við fjölskyldan fóram þá
í fyrstu útileguna og fengum að tjalda
í Ytra-Fellsskógi. Við fóram inn að
Ballará strax og tjaldið var komið
upp. Það var bæði tilhlökkun og kvíði.
Skyldi nokkur muna eftir mér og
hvernig tækju þau á móti mér? Þetta
var það sem snerist í kollinum á mér.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
i 1» blómaverkstæði 1
BinnaíJ
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Guðmundur,
ókvæntur. Elín, var
gift Sverri Guð-
mundssyni, sem er
látinn. Drengur
óskírður, lést. Elísa-
bet, sem gift er
Svavari Guðmunds-
syni, Ólafía, gift
Sæmudi Kr. Sigur-
laugssyni. Yngst er
Guðrún, sem er
ógift.
títför Elínborgar
fór fram frá
Skarðskirkju 5. des-
ember síðastliðinn.
En ég hefði ekki þurft að gera mér
neinar grillur út af þessu. Það var
eins og að koma heim. Okkur var
fagnað opnum örmum. Og Elínborg
mundi eftir mér „dótturinni sinni“
eins og hún sagði oft. Þetta yljaði mér
að innstu hjartarótum og mun gera
það áfram. I hjarta mínu mtm ég
geyma þær minningar um þær
ánægjustundir sem ég átti og vona að
eiga meðan ég hef til einhverja
hugsun. Það hefur orðið stórt skarð
að Ballará í haust. Oskar Jónsson
andaðist á 88 ára aftnæli frænku
minnar blessaðrar og nú er hún
horfin sjónum. Ég bið algóðan Guð að
styðja og styrkja aðstandendur
þeirra í sorginni.
Elsku Elínborg mín, ég þakka þér
allar dýrðlegu stundirnar sem við
áttum saman, þín verður sárt
saknað. En Guð gaf og Guð tók og
þannig heldur það áfram að vera. Ég
votta aðstandendum samúð. Guð '
blessi ykkur öll.
Kær kveðja.
Jómna Gestsdóttir.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/