Morgunblaðið - 06.03.1999, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 6. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

JON KRISTINN
GUÐMUNDSSON
+ Jón Kristinn
Guðmundsson
fæddist á Eskifirði
12. júni 1932. Hann
lést á Landspítalan-
um 24. febníar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Sigríður Kristjáns-
dóttir, f. 25.9. 1900
og Guðmundur Sig-
urðsson, f. 6.11.
^ 1983, d. 1940.
Bjuggu þau lengst
af á Sandbrekku á
Eskifírði. Þau eign-
uðust 11 börn en 3
létust stuttu eftir fæðingu.
Systkini Jóns eru: Stefán, f.
1919, lést á fyrsta ári; Stefán, f.
1921, d. 1983; Guðrún, f.1923;
Sigurður, f. 1925, d. 1949; Dag-
mar Elísabet, f. 1926, d. 1995;
Kristján Jóhann, f. 1929, Ágúst;
f. 1931, d. 1939; Elís Ingvar, f.
1936. Hinn 25. nóvevember 1954
kvæntist Jón Guðfinnu Ástu Sig-
mundsdóttur frá Hælavík á
Homströndum, f. 20.2. 1931, d.
9.11. 1979. Þau eignuðust 5
börn: 1) Auður, f.17.3. 1953,
maki Birgir Ingólfsson og börn
þeirra eru: Guðfinna Asta, f.
18.12. 1979 og Ingólfur, f. 18.9.
1988. 2) Bjargey
Sigrún, f. 17.5.
1955, ógift. Hennar
sonur er: Jón Davíð
Madsen, f. 19.9.
1974. 3) Guðmundur
Sigmar, f. 14.7.
1956, ógiftur. Hans
sonur er: Andri, f.
22.7. 1982. 4) Rúnar
Ágúst, f. 13.3. 1960,
maki Margrét Linda
Ásgrímsdóttir og
þeirra börn eru: Ás-
grímur, f. 22.1. 1993
og Jón Tómas, f.
16.4. 1996. Rúnar á
soninn Ragnar Ágúst, f. 27.3.
1987 af fyrra hjónabandi. 5)
Pétur _ Tryggvi, f. 4.5. 1961,
maki Ólöf Hildur Egilsdóttir og
börn þeirra eru: Vilborg, f. 8.8.
1984, Jón Kristinn, f. 8.8. 1987
og Sigrún Ásta, f. 25.1. 1993.
Jón vann ýmis störf til sjós og
lands. Árið 1963 hóf hann störf
hjá Dráttarbrautum Keflavíkur
og starfaði þar samfleytt í 24 ár.
Siðastliðin 12 ár var hann
starfsmaður Hitaveitu Suður-
nesja.
Utför Jóns fer fram frá Kefla-
vfkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Elsku pabbi!
Nú er þinni stuttu en erfiðu
baráttu við miskunnarlausan
sjúkdóm lokið og þú ert búinn að
fá frið. Lífsbaráttan hófst
snemma hjá þér, móðir þín varð
ung ekkja með átta börn á sínu
framfæri. Strax eftir fermingu
fórstu á sjóinn til að geta hjálpað
til heima fyrir.
Kringum tvítugsaldurinn yfir-
gafst þú æskuheimili þitt á Eski-
fírði og komst hingað suður með
sjó, því hér var næga atvinnu að
hafa. I Keflavík kynntist þú
mömmu. Þið urðuð ástfangin, gift-
uð ykkur, stofnuðuð heimili og
eignuðust fimm börn. 47 ára gam-
all varst þú orðinn ekkjumaður og
giftist ekki aftur. Pabbi, þú hefur
örugglega oft verið einmana, þótt
þú létir það aldrei í ljós. Þú eign-
aðist 10 barnabörn, sem þér þótti
afar vænt um og þar af þrjá
nafna. Þú hafðir gaman af að spila
bridge og það var oft fjör hér á
'Greniteignum, þegar við systkinin
spiluðum við þig.
Ég þakka þér stuðninginn, sem
þú veittir mér og Jóni Davíð í
gegnum árin. Að lokum vil ég
þakka starfsfólkinu á deild 11-G á
Landspítalanum fyrir þá hjarta-
hlýju og góðu umönnun sem pabbi
varð aðnjótandi, ásamt þakklæti
til vina og vandamanna sem
studdu og styrktu hann í veikind-
um hans. Það er mér mikil hugg-
un að þú sért að fara til mömmu.
Ég veit að hún tekur vel á móti
þér eftir 20 ára aðskilnað. Pabbi,
hvíldu í friði, ég þakka þér sam-
veruna.
Sú fegurð öll, sem fyrir sjónir bar
á fórnum vegi, birtist vinum tveim
sem ennþá muna yndislegan heim -
sem einu sinni var.
Og endurfundir fagna sálir tvær
sem frjálsar teyga angan þína, jörð,
og seltuna við silfurbláan fjörð.
Við stöðvum tímans vald og vængjablak -
eitt andartak, eitt andartak.
(Davíð Stefánsson.)
Þín dóttir,
"• Bjargey Sigrún.
Fallinn er frá okkar ágæti fé-
lagi Jón K. Guðmundsson langt
fyrir aldur fram, en hann lést
miðvikudaginn 24. febrúar.
Jón K. Guðmundsson hóf störf
hjá Hitaveitu Suðurnesja í maí
1987 þá sem starfsmaður í úti-
vatnsdeild að Brekkustíg. Jón
fluttist til í starfi innan HS og kom
til starfa í Svartsengi 1991 sem
viðgerðarmaður í orkuveri, og
starfaði að mestu á blikkverk-
stæði. Jón vann ætíð vel þau störf
er honum voru falin með vand-
virkni og snyrtimennsku í fyrir-
rúmi, því voru honum fengin þau
sérverkefni að sjá um hreinsanir
og álímingar á varmaskiptaplöt-
um, þar sem rétt vinnubrögð
skipta sköpum við vinnu á dýrum
búnaði.
Jón var hæglátur, hjálpsamur
og greiðvikinn og reyndist vinnu-
félögum sýnum traustur og góður
félagi og var mjög vel liðinn af
starfsfélögum sínum.
Jón hafði sín áhugamál, eitt af
þeim var trilluhom sem hann
smíðaði sjálfur í skúrnum heima,
hann reri á horninu sínu bæði á
línu og færi, hluti kótans fór í
herslu, sem vinnufélagar fengu að
njóta í ríkum mæli. Hann hafði
brennandi áhuga á boltaíþróttum,
glaðværð hans skein mest þegar
mikið var um að vera í boltanum
og fór varla neitt framhjá honum í
þeim efnum. Við vinnufélagar
söknum góðs vinar og flytjum ætt-
ingjum hans okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning sóma-
manns.
Vinnufélagar Hitaveitu
Suðurnesja.
Elsku afi okkar, við erum ekki
ennþá búin að átta okkur á því að
þú sért dáinn, það er svo óraun-
verulegt. Þær voru ófáar ferðirn-
ar sem við systkinin heimsóttum
þig á Greniteiginn. Okkur á eftir
að finnast skrýtið að ganga fram
hjá húsinu þínu vitandi að þú sért
ekki inni í skúr að beita eða að
dúlla við bátinn sem þú sjálfur
hafðir smíðað. Við systkinin fór-
um oft með þér á sjóinn á trillunni
þinni. Það var gaman að hlusta á
þig segja sögur frá sjálfum þér
sem ungur drengur á sjó. Elsku
afi, við eigum eftir að sakna þín
alveg rosalega mikið. Sofðu rótt.
„Ég var lítið barn og ég spurði
móður mína hver munur væri á
gleði og sorg. Móðir mín strauk
yfir hár mitt og svaraði: Sá maður
sem aldrei kennir sorgar í hjarta
sínu getur ekki glaðst því hann
þekkir ekki sorgina." (Þórunn
Magnea.)
Þín barnabörn,
Vilborg, Jón Kristinn
og Sigrún Ásta.
Elsku afi.
Nú er þínu stutta stríði lokið.
Síðustu vikurnar voru þér ákaf-
lega erfiðar og einnig okkur, ætt-
ingjum þínum, því ekkert er eins
sárt og að horfa á þjáningar ást-
vina sinna og geta ekkert aðhafst
til að lina þær. Ég neitaði fyrst að
viðurkenna að sjúkdómur þinn
væri þetta langt genginn og að
það væri engin von um bata, en
þegar ljóst var að þú myndir ekki
ná þér bað ég oft um að þú fengir
rólegt og fallegt andlát. Fyi-ir
Guðs mildi var ég bænheyrð, and-
lát þitt var friðsælt og kvalar-
laust. Það er mér nú huggun í
sorginni að vita þig á betri og fal-
legri stað, lausan við kvalir og
umkringdan þeim ástvinum þín-
um sem fóru á undan þér. Mig
langar að kveðja þig með þessu
fallega ljóði eftir eitt eftirlætis
skáld okkar Guðfinnu ömmu:
Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Og þér hafði lærzt að hlusta unz hjarta
í hverjum steini sló.
Og hvernig sem syrti, í sálu þinni
Lék sumarið öll sín Ijóð,
Og þér fannst vorið þitt vera svo fagurt
Og veröldin ljúf og góð.
Samt vissirðu að Dauðinn við dyrnar beið.
Þig dreymdi’að hann kæmi hljótt
og legði þér brosandi hönd á hjarta.
Svo hvarf hann, en ljúft og rótt
heyrðirðu berast að eyrum þér óm
af undursamlegum nið.
Það var eins og færu þar fjallasvanir
úr fjarlægð með söngvaklið.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum - andartak
sem ofbirta glepti þér sín.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn, - og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
(Tómas Guðmundsson)
Hvíl í friði, afi minn, þín er sárt
saknað.
Þitt afabarn
Guðfinna Ásta.
Kæri vinur! Nú er komið að
kveðjustund.
Við hugsum núna til áranna
þegar leiðin lá svo oft til Keflavík-
ur á Greniteiginn.
Þá minnumst við með gleði
góðu móttakanna þar. Þú varst
oftast mættur á rútustöðina til að
keyra okkur síðasta spölinn.
Alltaf með sama örugga hlýja fas-
ið og glettnislega brosið.
Fljótlega var komið í faðm fjöl-
skyldunnar og þá var mikið borð-
að, spjaliað og hlegið. Ófáir fyrri
og seinni helmingar fuku enda var
konan þín, Finna frænka, hagorð
og mikill húmoristi.
Þegar umræðurnar og gleð-
skapurinn dróst á langinn fórstu
oft frá til að sinna öðru. Þér féll
sjaldnast verk úr hendi, alltaf að
vinna að einhverju.
Seinna dró skugga yfir Greni-
teiginn. Þegar Finna dó fyi'ir ald-
ur fram aðeins 47 ára gömul
reyndi á styrk þinn með börnin
flest á unglingsaldri. Ekki var
henni auðvelt að yfirgefa ykkur
eins og kemur fram í bæn hennar
rétt fyrir andlátið.
Læknar sína dauöadóma skrifa
Ég drottin bið af allri sálu minni.
Eitt fagurt sumar lofa mér að lifa
í Látravík að koma einu sinni.
Elsku Jón, kærar þakkir fyrir
að hafa sýnt okkur alla þessa alúð
og vináttu og guð blessi þig.
Við sendum fjölskyldu þinni
samúðarkveðjur.
Bjargey og Ingibjörg.
BOÐVAR
PÉTURSSON
t
Böðvar Péturs-
son, verslunar-
maður fæddist á
Blönduósi 25. des-
ember 1922. Hann
lést á Grensásdeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 21. febrúar
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 2.
Böðvar Pétursson
er látinn. Þessi fregn
kom eins og reiðarslag
þrátt fyrir það að Böðvar hefði ver-
ið veikur í nokkra mánuði.
Böðvar var mikill félagsmála-
maður. Hann gegndi m.a. tránað-
arstörfum íyrir Verzlunarmannafé-
lag Reykjavíkur um árabil auk
þess sem hann var virkur í Ferða-
félagi Islands.
Marga ferðina fór Böðvar um
landið, stundum einn á skíði upp á
Hellisheiði í fjallgöngur eða annað.
Böðvar var vanur göngumaður og
fráfall hans kom því enn meira á
óvart en ella.
Ég ætla ekki að fjalla um félags-
störf Böðvars heldur þau persónu-
legu kynni sem ég hafði af Böðvari.
Það var gott að leita til Böðvars.
Þau voru ekki fá skiptin sem ég
notfærði mér það á meðan ég starf-
aði að félagsmálum kennara. Þá
átti Böðvar auðvelt með að velta
upp mismunandi sjónarhornum,
ræða málið fram og til baka. Það
auðveldaði ákvarðanatöku og gerði
léttara að rökstyðja þá niðurstöðu
sem fékkst. Ég vonaðist til að eiga
eftir margar góðar stundir með
Böðvari en þá veiktist hann af þeim
sjúkdómi sem dró hann til dauða.
Það var gott að koma í Skeiðar-
voginn til þeirra Dóru og Böðvars.
Böðvar hafði þann einstaka eigin-
leika að böm löðuðust að honum,
fundu hlýjuna og góðmennskuna
sem frá honum stafaði. Böðvar
reyndi að styðja þá sem áttu í erf-
iðleikum hvort sem um veikindi
eða aðra erfiðleika var að ræða. Þá
var hann ekki að miklast af því að
hafa aðstoðað. Stuðningurinn var
veittur án þess að
nokkur vissi.
Ég votta fjölskyldu
Böðvars og þá sér-
staklega Dóm mína
innilegustu samúð en
við í norðurbænum
munum alla tíð minn-
ast hans sem góðs
drengs sem gott var
að kynnast og hafa
samneyti við.
Loftur Magnússon.
Lífið á Islandi líður
áfram, þó við höfum farið að heim-
an um tíma. Þegar ég talaði við
Böðvar, áður en við fómm út,
hvarflaði ekki að mér, að hann yrði
ekki þarna, þegar við kæmum heim
aftur. Böðvar og Ásta vom í Helga-
felli, frá því ég man eftir mér. Við
systkinin unnum þar á sumrin og
fyrir jólin. Seinna unnu bömin okk-
ar með þeim. Böðvar var strangur
en alltaf sanngjarn. Ásta gerði allt
fyrir okkur en Böðvar kenndi okk-
ur að vinna. Ég lærði virkilega að
meta það, þegar dætur mínar unnu
þar og ég vissi að þær væra í góð-
um höndum Ástu og Böðvars. Eftir
að pabbi veiktist og var að mestu
heima við, kom Böðvar á hverjum
degi eftir vinnu, sat lengi og fór yfir
allt, sem gerst hafði yfir daginn.
Hann rak fyrirtækið með slíkum
sóma, að ég spurði pabba einhvern
tíma, hvort Böðvar væri hluthafi í
Helgafelli. Ég tráði því ekki, að ein-
hver væri svo heiðarlegur og
ábyrgur í starfi fyrir annan. En
þannig var Böðvar. Hann sat á
þessum tíma báðum megin við
borðið. Hann var í samninganefnd
fyrir Verslunarmannafélagið og rak
fýrirtæki fyrir föður minn um leið.
Áldrei var ég vör við, að hann
blandaði þessum tveim störfum
saman.
Ég þakka Böðvari samfylgdina
og votta fjölskyldu hans mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Ég
vona að minningin um góðan dreng
dragi úr sársaukanum.
Auður Ragnarsdóttir
og fjölskylda.
BJÖRG
VALDEMARSDÓTTIR
+ Björg Valdemarsdóttir
fæddist í Litla-Árskógi í
Eyjafirði 20. september 1900.
Hún lést á heimili sínu í Reykja-
vík 10. febrúar síðastliðinn og
fór útför hennar fram frá Foss-
vogskirkju 18. febrúar.
Ég man þegar ég var lítill drengur
hvað mér þótti gott að vera hjá
ömmu og afa í Sæviðarsundinu.
Stundum þegar ég kom til þeiira var
afi að rýja teppi inni í litla herbergi
og amma að prjóna eða jafnvel að
baka jólaköku með súkkati. „Ertu
kominn, vinur“ sagði þá amma
gjarnan og faðmaði mig að sér.
Á heimili ömmu og afa ríkti séstök
kyrrð sem ég hef ekki fundið annars
staðar og dæmalaus ást og hlýja sem
virtist engin takmörk eiga. Oft kemur
upp í hugann mynd þar sem við
amma sitjum við eldhúsborðið og spil-
um kasínu eða svarta pétur, klukkan í
stofunni slær, afí kemur fram og fær
sér kaffí í bránu könnuna, amma
brosir og segir: „Eigum við ekki
kandísmola uppi í skáp?“ Amma tal-
aði oft um æskuslóðir sínar sem
„heima í ey“. Margar sögur sagði hún
mér frá lífínu í Hrísey, til dæmis þeg-
ar hún þurfti að fara langa leið eftir
vatni í brunn á hverjum degi og á vet-
uma þurfti stundum að brjóta þykk-
an klaka ofan af til þess að komast í
vatnið. Ymislegt þurfti hún að ganga í
gegnum á sinni löngu ævi, ung missti
hún tvo litla drengi, Pálma og Valde-
mar, og man ég að þegar amma talaði
um þá blikaði yfii'leitt tár á hvarmi
hennar. Nokkm síðar lést Friðbjöm,
fyrri maður hennar, langt fyrir aldur
fram og þá var hún 34 ára orðin ein-
stæð móðir með fjögur böm. Sjö ár-
um síðar giftist hún Garðari afa mín-
um og gekk hann bömunum í fóður-
stað og amma talaði alltaf um að hann
hefði reynst þeim vel og komið fram
við þau eins og þau væm hans eigin.
Elsku amma, ég sakna þín sárt en
ég geymi minninguna um þig í hjarta
mínu og ég er fullur þakklætis að
hafa þekkt þig og fengið að njóta
allra þeirra yndislegu stunda sem við
áttum saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Jesús, gefðu mér eilíft ljós sem
aldrei slokknar.
Garðar Erlingsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.