Morgunblaðið - 06.03.1999, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 6. MARZ 1999 5f^
komu og léttleika sem einkenndi
Rrissý alla tíð.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við aldraðri móður og fjölskyldu
hennar allri. Kæri Lindi, Tína, Guð-
mundur og Gunnlaugur. Guð veri
með ykkur á þessari þungbæra
stund.
Félag framfarasinna.
Það era níu ár síðan ég hitti
Krissý fyrst. Fyrsti starfsmanna-
fundur Máttar og verið var að
kynna starfsemina nýjum starfs-
mönnum. Við Rrissý áttum ásamt
fleiram að vera í afgreiðslunni og
þótt það hefði ekki tekið mig langan
tíma að átta mig á hversu mikill
fengur Rrissý ætti eftir að verða
fyrir Mátt, þá laumaðist að mér sú
hugsun við fyrstu kynni hvað svona
fín frá væri að gera þarna. Krissý
var þó fljót að koma mér á aðra
skoðun og reyndist búa yfír einum
þeim skemmtilegasta persónuleika
sem ég hef kynnst. Lífsgleði, glað-
lyndi, jákvæði, góðmennska og ald-
ursleysi era allt lýsingarorð sem
passa henni vel. Sterk orð fyrir
sterka konu.
Hvað Krissý átti auðvelt með að
umgangast fólk nýttist henni einkar
vel í Mætti. Það var sama á hvaða
aldri fólk var eða hvar í stétt það
stóð, alltaf talaði hún við alla sem
jafningja. Yndislegur eiginleiki sem
gerði Krissý fljótt að ákaflega vin-
sælum starfsmanni. Eg sjálf, sem
hefði aldurslega séð getað verið
dóttir hennar, fannst alltaf ákaflega
auðvelt að tala við hana og leit frek-
ar á hana sem eina af stelpunum.
Þannig var Krissý bai'a, kannski af
því að hún setti sig ekki i dómara-
sæti og hafði heilbrigt viðhorf til
þess að maður ætti að lifa lífinu lif-
andi.
Hvemig Krissý tók á hinum
ýmsu hlutum sem komu upp á þeim
tíma sem ég vann með henni mættu
vera okkur öllum til eftirbreytni.
Hvemig henni t.d. tókst að undir-
búa eitt af starfsmannapartíum
Máttar heima hjá sér, með nokk-
uraa tíma fyrirvara, á þann hátt að
borðið svignaði undan kræsingun-
um, íbúðin leit út eins og í Ajax-aug-
lýsingu og hún sjálf fyrir að vera
nýkomin úr fimm tíma snyrtingu.
Þegar ég sjálf vissi að nokkram tím-
um áður hafði hún sagt að hún gæti
svo sem haldið þetta partí heima
hjá sér. Hún þyrfti þá bara að flýta
sér heim, taka til, kaupa nokki'a
osta og gera sig „ready“! Já, ég veit
ekki hvemig hún fór að þessu en
þetta var alveg dæmigerð Kinssý.
„Stelpur ég redda þessu bara“
hefðu getað verið einkennisorð
hennai-.
Það sem er mér einna minnis-
stæðast er ég hugsa til Krissýjar
era allar þessu sætu athugasemdir
sem vora eitt af hennar aðalsmerkj-
um. Það var sama hversu brjálað
var að gera, alltaf tók hún efth- því
ef maður var í nýjum fótum, með
nýja hárgreiðslu eða bara gaf sér
tíma til að segja hversu ánægð hún
væri að sjá mann. Hún gaf sér alltaf
auka mínútu til að muna eftir að
klappa fólki á bakið, hlutur sem
maður gleymir allof oft.
Þegar ég minnist Krissýjar get
ég ekki sleppt að geta þess að hún
var alveg stórglæsileg kona. Hafði
meðfæddan þokka sem ekki er
hægt að læra og enginn komst hjá
að taka eftir. Glæsileiki sem hafði
ekkert með dýr föt að gera. Hún
var einfaldlega ein af þessum óþol-
andi týpum sem gat skellt sér inn í
æfingarsal í gömlum Máttarbol og
það brást ekki að fyrr en varði
streymdi fólk að sem spurði hvort
við ættum svona bol eins og hún
Krissý væri í!
Ég veit að ég var heppin að fá að
kynnast Krissý og á svona augna-
bliki verða öll orð máttlaus en ég
vona að þið fjölskylda hennar Lindi,
Tína, Gummi og Gulli eigið efth- að
finna styrk til að horfa fram á við.
Það væri í hennar anda.
Hanna Ólafsdóttir
og fjölskylda, Danmörku.
SIGURÐUR RUNAR
BERGDAL
INGVARSSON
+ Sigurður Rúnar
Bergdal Ingv-
arsson fæddist 6.
apríl 1972. Foreldr-
ar hans Ingvar Már
Pálsson og Bjamey
Ragnheiður Finn-
bogadóttir. Fóstur-
faðir hans Óskar
Fannberg Jóhanns-
son. Grunnskólanám
stundaði Sigurður
Rúnar í Sandgerði
og Keflavík, hóf nám
í fjölbrautaskóla að
gmnnnámi loknu en
hætti. Starfsmaður í
versluninni Stapafelli í Keflavík
um 8 ára skeið, sinnti tónlist með
verslunarstarfinu, bæði nokkm
námi og flutningi.
Samdi nokkuð af
lögum. Helgaði sig
að mestu tónlistar-
störfum síðustu árin,
var skemmtanasljóri
og fór víða um land
með tónlistarefni.
Hóf störf hjá fs-
lenskri miðlun á sl.
hausti með starfi
sínu við tónlistina,
þar varð hann bráð-
kvaddur 25. febráar
sl.
Kveðjuathöfn fer
fram frá safnaðar-
heimilinu í Sandgerði í dag og
hefst kl. 14. Jarðsett verður í
Ilvalsneskirkjugaröi.
Hinn 25. febráar sl. fékk ég sím-
hringingu að heiman. Það var góð
vinkona okkar Sigga með þær mjög
slæmu fréttir að hann væri látinn.
Ég gat ekki trúað þessu í fyrstu og
á enn erfitt með að ná því, að hann
skuli ekki vera lengur meðal okkar.
Hann átti allt lífið fyrir sér.
Þegar góður vinur yfh-gefur
þennan heim þykir mér sjálfsagt að
veita honum hans hinstu virðingu
við jarðarför, og þar sem ég er
stödd erlendis langar mig að veita
Sigga mína hinstu virðingu með
þessum orðum.
Siggi hefm- alltaf reynst mér góð-
ur vinur. Hann var alltaf tilbúinn að
hlusta, hvenær sem er og hversu
lítil sem vandamálin voru. Hann
vissi alltaf hvað var að angi-a mig.
Hann veitti mér mikinn stuðning,
bæði í leitinni að mér sjálfri og í
dvöl minni erlendis. Hann hafði
mjög gaman af tónlist, bæði að
hlusta og semja, sem að var því
miður allt of lítið. Það er synd að
hans framsamda efni hafi ekki verið
gefið út. En hann hélt, eins og við
öll, að hann hefði nægan tíma. Hans
besti kostur, fyrir utan að kunna að
hlusta, var að hann átti mjög auð-
velt með að fá mig til að hlæja; ekki
bara á góðum stundum, heldur líka
þegar ekki lék allt í lyndi. Hann átti
marga kosti, einn af þeim var að
hann hafði þá gjöf Guðs að eiga
mjög auðvelt með að kynnast fólki.
Að missa hann skilur efth- stórt
tómarúm í hjarta mínu svo og
margra annarra, ég á eftir að sakna
hans mjög mikið. Að hann skuli fai-a
svona skjótt gerir hlutina enn erfið-
ari, ég á eftir að segja honum svo
margt. Það er mér smáhuggun, og
vonandi ykkur hinum líka, að Siggi
er og mun alltaf vera meðal okkar
og hann fylgist með öllu annars
staðar frá.
Hvort sera við erum einmana, sjúk eða
ráðvillt fáum við
umborið það allt, ef við aðeins vitum að
við eigum vini -
jafnvel þótt þeir geti ekki hjálpað okkur.
Það nægir að þeir eru til.
Hvorki ijarlægð né tími, fangavist né
stríð, þjáning né þögn
megnar að slá fölskva á vináttuna. Við
þær aðstæður festir
hún einmitt dýpstar rætur.
Upp af þeim vex hún og blómgast.
(Pam Brown)
Megi Guð geyma þig og varðveita
um alla eilífð, kæri Siggi.
Eygló Viðarsdóttir Biering.
Ámeðanhjörtunsofa
býst sorgin heiman að
og sorgin gleymir engum.
Enn eitt skarðið hefur verið
höggvið í ættingjahópinn, ungur
maður fallið í valinn. Hann Siggi er
dáinn. Svo skammt finnst mér síðan
hann var á bernskuskeiði og hljóp
hér um hlaðvarpa og tún og djúpt í
vitundinni finnst mér eins og greina
megi daufan óm af ærslahljóðum
hins tápmikla og lífsglaða drengs
og þau megi án mikillar fyrirhafnar
kalla fram í hugann eða þá grát
hans því fá börn hefi ég heyrt gráta
átakanlegar og sárar en hann gerði
og er ekki laust við að sú minning
kalli fram klökkva á þessum tíma-
mótum. Dvöl hans hér í æsku var
þó hvorki löng né samfelld. Fyrstu
þrjú ár ævi sinnar eða þar um bil
dvaldi hann með móður sinni og hjá
góðri fjölskyldu á Gilsfjarðar-
brekku, hér rétt handan við heiðina.
Þótt sá tími yrði ekki lengri var
hann vel geymdur í hans minni,
ekki síst náið samband við glað-
væru og góðu húsmóðui'ina hana
Olafíu, sem hann geymdi jafnan vel
minningar um og sýndi að ég held
nokkm'n þakklætisvott í hennar
garð þá hann eldri varð. Þess varð
og snemma vart að gerð hans var
slík að eldra fólk naut jafnan nokk-
urrar hlýju frá hans hendi hvort
sem um skyldfólk eða óvandabund-
ið var að ræða, að því leytinu var
hann svo ólíkur mörgum af jafn-
öldram sínum, líklega hefur feimni
verið honum nær algjörlega óþekkt
og hann ekki síst þess vegna verið
jafn ódulur að opinbera einlægni
sína og tilfinningar. Aldrei var
hægt að merkja að hann fyriryrði
sig fyrir að sýna elda fólki vinarþel
og blíðu, sem illu heilli er á miklu
undanhaldi vegna þeirrar vanhugs-
uðu stefnu að aðskilja börn frá sam-
vistum við aldrað fólk, sem ekki sér
fyrir endann á og kallar yfir sig
vanlíðan margra, ekki síst hinna
ungu.
Þess er vert að minnast og það
með mikilli þökk að aldraðri móður-
ömmu sinni sýndi hann ætíð mikla
nærgætni og sem fullorðinn maður
kom hann óbeðinn til að heimsækja
hana og eiga með henni stundir, þó
öllu lengra væri þá milli þeirra eða
allt þar til síðustu mánuðina sem
bæði lifðu. Dvaldi hann þá jafnan
nokkra daga og virtist una hag sín-
um hér vel þótt fábreytnin væri öllu
meiri en þar sem heimkynni hans
voru. Fljótlega efth- að dvöl þeirra
mæðgina á Gilsfjarðarbrekku lauk
settust þau að syðra. Mín sannfær-
ing er að það hafi verið Sigurði mik-
il gæfa þegar móðir hans, og systir
mín hóf sambúð og giftist síðar
Óskari F. Jóhannssyni. Milli þeirra
varð til afar sterkt samband þar
sem traust og væntumþykja voru í
fyrirrúmi. Óskai- sinnti og vel þeim
þáttum sem hinn aðsópsmikli ungi
drengur allra helst þarfnaðist. Þvi
hinn ungi frændi minn var mikill
fyrir sér og var ekki í æsku svo
ólíkur þeim sem hér heldur á
penna. Var Óskar bæði leikfélagi
hans og sá sem leiddi og leiðbeina
reyndi inn á hina vandrötuðu mann-
dóms- og þroskabraut, er þó á eng-
an hátt verið að gera lítið út hlut-
verki hans góðu móður.
Skólaganga Sigurðar var ekki
löng eftir að skyldunáminu lauk,
varla var þar um að kenna litlum
námshæfileikum, frekar að hann
gerðist afhuga frekara námi fyrir
hvað það reyndist honum fyrir-
hafnarlítið. Ungur hóf hann vinnu
við verslunarstörf og vann nokkur
ár í versluninni Stapafelli í Kefla-
vík. Hygg ég að sú vinna hafi hent-
að vel manngerð hans því gæddur
var hann ýmsum af þeim kostum
sem mikilvægir eru góðum verslun-
arstarfsmanni svo sem lipurð og
þjónustulund þrátt fyrir þá aug-
ljósu kosti ílengdist hann ekki í því
starfi.
Ungur lærði hann að leika á
nokkur hljóðfæri og var það sem
kallað er músíkalskur eftir að hann
hafði náð góðum tökum á hljóð-
færaleiknum. Er ekki ólíklegt að
hann hafi fundið til sterkrar löng-
unar að sinna honum í æ ríkari
mæli. Ég hygg að hann hafi heillast
af því umhverfi sem músík- og
skemmtanaheimurinn bauð upp á,
enda nýtti hann sér það í sívaxandi
mæli hin síðari ár og fór vítt og
breitt um landið til að skemmta og
hafði án efa mikla ánægju af. í þeim
heimi geta umbúðirnar verið miklar
og áberandi en innihaldið rýrt að
sama skapi og víst er að sá heimur
sleppir ógjai-nan sínu fasta taki sem
hann nær á hinum ungu sálum. Þar
á að vissu leyti okkai' unga kynslóð
sinn átrúnað sem þarf þó engan að
skaða þekki sérhver sín takmörk,
brothætt reynist þó oft ungdómslíf.
„Ég vil heldur að við missum hús-
ið okkar en að pabbi komi ekki
heim aftur,“ varð ungum manni að
orði þegai' faðir hans fór í hættu-
lega aðgerð á sjúkrahús þar sem
brugðið gat til beggja vona um ár-
angur. Hve oft hafa ekki mörg okk-
ar staðið í svipuðum sporam? spurt
spuminga, gefið heit í angist og
umkomuleysi en engu fengið breytt
eða um þokað þegar hönd dauðans
ber harkalega að dyrum okkar. Þá
skyndilega finnst okkur allt verða í
einni svipan svo fjarska lítið og lágt
sem lifað er fyrir og barist á móti.
Beiskur og sár veruleikinn knýr
dyra hjá okkur öllum, einhvern-
tíma, það verðui' ekki umflúið, því
sorginni er jafnara skipt en margur
heldur. Fráfall þess sem ungur
deyr verður jafnan mikið harms-
efni, þeim nánustu ekki síst.
Fyrir hönd okkar Astu votta ég
systur minni, mági og ungum syni
þeirra mina innilegustu samúð og
bið að góðm' guð gefi þeim styi'k.
Kom sól og þerra tárin, svo lífið
megi aftur koma til þeirra með
gleði og margar góðar stundir þótt
rökkvað hafi um sinn. Sömu hlut-
tekningu votta ég öllum öðrum sem
sárt sakna hins unga manns.
Guðfínnur Finnbogason.
Þegar þú grætur skoðaðu þá
huga þinn, og þú munt sjá að þú
grætur vegna þess, sem var gleði
þín.
Það er ekki auðvelt að skrifa litla
grein um mikla persónu. En elsku
Siggi, ég vil kveðja þig með þessum
orðum. Þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu. Þú varst alltaf
sannur og traustur, með þér gat ég
hlegið og grátið. Þú gafst mér alltaf
tíma þegar ég þurfti á einhverjum
að halda og jafnvel þótt vikur, mán-
uðir eða jafnvel ár liðu milli þess
sem við hittumst, var vináttan
alltaf söm og ég veit að hún verður
söm þegar við hittumst aftur á
himnum.
Elsku Bjarney, Oskar og Oskar
Ingi og aðrir fjölskyldumeðlimir.
Megi drottinn blessa ykkur og
styrkja, því missirinn er mikill.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Siggi, takk fyrir allt og
eins og Sinead O’Connor syngur í
laginu okkar: „Nothing compares 2
u“.
Þín,
Guðrán Erla.
Það er svo óvænt að þurfa allt í
einu að kveðja einn úr hópnum okk-
ar. Svo skrítið að þú sért horfinn
frá okkur svona snemma, Siggi. Við
eigum erfitt með að trúa því að bros
þitt og glaðværð eigi ekki eftir að
gleðja okkur aftur.
En þú skildir okkur ekki eftir
tómhent. Minningarnar era ótelj-
andi og stundirnar sem við áttum
saman munu margar hverjar aldrei
gleymast. Þó svo að oft hafi mikið
gengið á hjá okkur í skólanum
varstu alltaf sterkur og stóðst fyrir
þínu. Sjaldan skiptirðu skapi, gleðin
var þinn fylgifiskur og alltaf varstu
reiðubúinn að hjálpa okkur hinum.
Jarðneskri vist þinni má vera lokið,
en í hugum okkar og hjörtum
muntu alltaf lifa. Sæti þitt í bekkn-
um okkar verður aldrei fyllt.
Árgangur 1972
í Grunnskóla Sandgerðis.
í dag kveðjum við vin okkar hann ^
Sigurð Rúnar (Sigga Diskó) eins og
hann var kallaður á meðal okkai' á
Skothúsinu. Við kynntumst Sigga
fyrir rámu ári þegar hann byrjaði á
Skothúsinu sem diskótekai'i. A
þessu ári sem hann hefur verið með
okkur höfum við eignast góðan vin.
Hann Siggi var góður drengur sem
gaman var að umgangast, alltaf
kátur og léttur í lund og gat spjall-
að um allt og alltaf til í að hjálpa til
ef eitthvað vantaði eða eitthvað var
að og gott var að vinna með honum.
Alltaf gat hann haldið góðri
stemmningu hjá okkur, sérstaklega
hjá þeim sem voru að skemmta sér
og alltaf í lok ballsins heyrðist í_
Sigga, viljið þið heyra meira og
voru þá nokkur óskalögin spiluð.
En nú er stórt skarð hjá okkur á
Skothúsinu sm erfitt verður að
sætta sig við að eiga ekki eftir að
sjá hann Sigga okkar aftur en við
huggum hvert annað og biðjum fyr-
ir honum og fjölskyldu hans.
Aðstandendum sendum við sam-
úð okkar allra og megi Guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu stundum.
Starfsfólk Skothússins.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargi'einar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kr-
inglunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugi'ein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn'
sín en ekki stuttnefni undir gi'einunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins era birtar gi'ein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCIl-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.