Morgunblaðið - 06.03.1999, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 6. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNB L AÐIÐ
+ Ólafur Gíslason
var fæddur að
Fjósum í Svartárdal
18. mars 1916. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri 22. febrú-
ar síðastliðinn. For-
eldrar hans voi-u
þau hjónin Gísli
Ólafsson skáld, frá
v Eiríksstöðum í
Svartárdal, f. 2.1.
1885, d. 14.1. 1967
og Jakobína Guðrún
Þorleifsdóttir frá
Kleifarkoti í ísa-
fjarðardjúpi, f. 29.6. 1890, d.
29.5. 1968. Systur Ólafs voru
Hulda, f. 8.8. 1913, d. 15.8. 1993
og Guðrún Sigríður, f. 26.12.
1918, d. 17.2. 1988. Ólafúr
kvæntist 18. mars 1946 eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Guðrúnu
Ingibjörgu Svanbergsdóttur, f.
17.8. 1927 fv. kaupmanni á
Sauðárkróki. Foreldrar hennar
voru Svanberg Sigurgeirsson,
Lögmannshlíð, fv. vatnsveitu-
•< stjóri á Akureyri, f. 14.6. 1887,
d. 11.6. 1961 og Aðalheiður
Jónsdóttir frá Einifelli í Borgar-
firði, f. 22.9. 1893, d. 1.2. 1983.
Ólafur og Guðrún eignuðust
þrjá syni. 1) Gísli, f. 24.7. 1946,
rafeindavirki í Reykjavík, maki
Ingibjörg Jónasdóttir, f. 14.10.
1950, fulltrúi og eiga þau þijú
Elsku vinurinn minn.
Stundirnar okkar saman eru mér
ómetanlegur fjársjóður minninga.
> Brosið þitt, léttleikinn, prúð-
mennskan og hlýjan voru mér allt.
Jafnt í daglegu lífí hér heima og á
ferðalögum innanlands sem erlendis
var geðpiýðin þitt aðalsmerki, sem
skapaði vinsemd hvert sem leið lá.
Öll 53 árin okkar saman með þrem
yndislegum drengjum, tengdadætr-
um, barnabörnum og barnabarna-
börnum og okkar einstaka barnalán
var okkar hamingja. Heimilið og
fjölskyldan voru okkar helgidómur.
Innilega þakka ég þér fyrir stund-
irnar sem við áttum saman í útiveru
og veiðiskap. Minningin er ljúf um
fyrstu laxveiðiferðina okkar og
yngsta sonarins þegar þið smituðuð
mig af þessu stórkostlega sporti
■"* ‘ „veiðidellunni", sem varð til þess að
veiðihugurinn gagntók mig eins og
ykkur feðga á bökkum árinnar góðu
hvert sumar upp frá því. Nú síðari
árin áttir þú ljúfar stundir á sumr-
um í afbragðs félagsskap veiði-
manna við Ósinn, þar sem dreginn
var margur vænn fískurinn og veiði-
sögur sagðar í sól og blíðu sunnan
undir bakka með fagra fjallasýn
Skagafjarðar í bakgrunni.
Ég fínn nálægð þína og bið góðan
Guð að leiða þig til æðri heima.
Þín elskandi eiginkona.
Elsku pabbi minn. Það er svo sárt
m. að þurfa að kveðja þig hinsta sinni.
Þú varst mér svo dýrmætur alla tíð.
Bemskuminningamar em með
þeim hætti að betri hefðu þær vart
getað verið. Alltaf fékk ég að vera
með þegar þú fórst eitthvað, að gefa
kindunum, í vinnuna á vömbflnum
eða bara við það sem þú varst að
gera í hvert sinn. Okkar samskipti
voru svo hlý og góð alla tíð. Þér var
það svo létt að taka utan um mig og
veita mér styrk og stuðning. Eg
kveð ekki bara yndislegan og ást-
ríkan föður, ég kveð líka kæran vin
og félaga í gegnum tíðina. Við áttum
- rsvo margar góðar stundir saman
svo sem í veiðiferðum, fyrst er þú
fórst með mig í Ósinn og síðar allar
laxveiðiferðirnar í Blöndu. Þangað
fómm við oftast þrjú, þú mamma og
ég og þær dásamlegu samvem-
stundir munu seint gleymast. Ég vil
þakka þér fyrir öll þau skipti sem
þú gafst þínar ráðleggingar og
■^ptuðning við okkur Margréti og
Dömin. Þú varst alltaf boðin og bú-
böm, a) Lilja, f. 20.8.
1971, sambýlismaður,
Sigurður Ari
Tryggvason, f. 11.11.
1968, b) Aðalheiður, f.
3.12. 1974, sambýlis-
maður Guðmundur
Örvar Bergþórsson, f.
20.1. 1970, c) Ólafur,
f. 9.3. 1981, 2.) Óli, f.
24.4. 1949, bakari og
húsasmiður Akur-
eyri, maki Sesselja
Einarsdóttir, f. 30.6.
1952, kaupmaður og
eiga þau þijú börn, a)
Linda Björk, f. 16.4.
1971, maki Heimir Kristinsson, f.
7.3. 1968 og eiga þau eina dóttur,
Kamillu Ósk, f. 2.9. 1995, b) Birg-
ir Rafn, f. 24.11. 1975, sambýlis-
kona Hildigunnur Rut Jónsdóttir,
f. 15.6. 1978. c) Helga Hrönn, f.
2.1. 1985, 3) Hörður Gunnar
(Bassi), f. 28.8. 1953, tannsmiður
og tónlistarmaður Sauðárkróki,
maki Margrét Sigurðardóttir, f.
9.6. 1954, sjúkraliði og eiga þau
Qögur börn, a) Guðrún Helga, f.
28.6. 1972, maki Einar Jóhannes
Lárusson, f. 13.6. 1967, eiga þau
tvær dætur, Rebekku Ýr, f. 28.12.
1992 og Sunnevu Eir, f. 7.8. 1996,
b) Ólafur Heiðar, f. 29.6. 1978, c)
Elva Hlín, f. 9.3. 1986, d) Karen
Harpa, f. 24.3. 1993.
Ólafur bjó í foreldrahúsum að
Eiríksstöðum í Svartárdal en
inn til aðstoðar ef einhver þurfti á
því að halda. Við erum svo þakklát
forsjóninni að þú áttir hamingjuríka
ævi og varst svo heilsuhraustur alla
tíð. Að vera frá vinnu aðeins einn
dag vegna veikinda þau tuttugu og
sjö ár er þú starfaðir hjá Pósti og
síma er trúlega einstakt. Það sýnir
svo vel hvem mann þú hafðir að
geyma. Samviskusemi, trygglyndi
og hugulsemi var þér svo eðlislægt
og sjálfsagt að hvarvetna mátti
finna fyrir því og sjá það i lífi þínu
og starfi.
Elsku pabbi minn. Ég mun alla
tíð vera þér þakklátur fyrir allt. Ég
bið góðan guð að styrkja móður
mína á þessum erfíðu stundum.
Blessuð sé minning þín.
Eg þakka öll þín ævispor
og ástarbrosið varma.
Þín minning gefur þrek og þor
og þerrar tár um hvarma.
Mín hjartans besta huggun er:
Við himins dyr þú fagnar mér
í björtum sólarbjarma.
(Gísli Olafsson frá Eiríksstöðum.)
Hörður G. Ólafsson.
Enn og aftur er komið að kveðju-
stund hjá mér, fyrir tveimur árum
kvaddi ég móður mína og núna er
komið að okkar kveðjustund, elsku
Óli. Minningabrotin hrannast upp á
svona stundum og maður fínnur svo
vel að þegar minningarnar eru eins
góðar og ég á þá veita þær huggun.
Þegar ég kom fyrst á heimili þitt
fyrir 28 árum, aðeins sextán ára
gömul, var ég í fylgd með yngsta
syni þínum sem svo seinna varð eig-
inmaður minn. Mér fannst þú vera
frekar fáskiptinn en þegar tíminn
leið sá ég að þetta var aðeins var-
kámi þín gagnvart fólki og í raun
öllum hlutum. Þú vildir kynnast
þeim áður en þú samþykktir hlut-
ina, hvort sem um fólk var að ræða
eða bara einhverja hversdagslega
hluti. Svo kom að því að ég og Bassi,
sonur þinn, stofnuðum okkar heim-
ili og eignuðumst Guðrúnu Helgu,
okkar fyrsta barn, og þá kom í ljós
hvaða mann þú hafðir að geyma,
alltaf varstu tilbúinn að rétta hjálp-
arhönd hvort sem það var að gæta
bamanna okkar, hjálpa til við hús-
bygginguna, málningarvinnu eða
ráðleggingar. Eins og gengur og
gerist hjá ungu fólki komu upp ýmis
vandamál og þú virtist vera ótrú-
flutti svo að Hólabæ í Langadal
og bjó þar um tíma. Síðan lá
leiðin til Blönduóss, en tólf ára
gamall flutti hann með fjöl-
skyldu sinni á Sauðárkrók.
Sextán ára hóf hann störf hjá
Ole Bang, lyfsala í Sauðárkróks-
apóteki. Strax og Ólafur hafði
aldur til hóf hann störf við akst-
ur, fyrst á Sauðárkróki en 1938
fór hann til Akureyrar og hóf
störf hjá Kristjáni Kristjánssyni
á BSA við akstur á langferðabíl-
um milli Akureyrar og Borgar-
ness og siðan lijá póststjórninni
frá Akureyri til Akraness. Vorið
1947 var vörubílastöðin Stefnir
stofnuð, var hann einn af stofn-
endum hennar. Ólafur og Krist-
ján Valdimarsson voru fyrstir
til að heQa vöruflutninga milli
Akureyrar og Reykjavíkur á
Stefni. Haustið 1948 flutti Ólaf-
ur á Sauðárkrók og gekk í vöru-
bílafélagið Fálkann, starfaði
hann sem vörubflsljóri á Sauð-
árkróki, einnig stundaði hann
vöruflutninga milli Sauðárkróks
og Reykjavíkur og Sauðárkróks
og Akureyrar, jafnframt var
Olafur ökukennari á Akureyri
og Sauðárkróki til Ijölda ára.
Olafur hóf störf hjá Pósti og
síma 1957 sem póstafgreiðslu-
maður og síðar sem fulltrúi.
Hann lét af störfum fyrir aldur-
sakir um áramótin 1986 -1987.
Ólafur gekk í Rótaryklúbb
Sauðárkróks 1966 og starfaði
þar til hinstu stundar. Hann var
einnig félagi í stangaveiðifélagi
Sauðárkróks.
Útför Ólafs fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst at.höfnin klukkan 11.
lega næmur fyrir því ef eitthvað var
ekki eins og það átti að vera. Heim-
sóknii- þínar voru tíðari ef þú vissir
að eitthvað væri að, en aldrei gerðir
þú athugasemdir eða skiptir þér af
hlutunum, þú ráðlagðir okkur og
kenndir okkur svo margt gott sem
við vonandi berum gæfu til að hafa
að leiðarljósi í lífinu. Farið varlega í
lífinu og gangið ekki í gegnum það
með neinum látum, það var þinn
háttur, elsku Óli, og reyndist það
þér vel, því farsæll varstu í lífinu,
svo einstaklega heilsugóður alla tíð
og áttir yndislega eiginkonu og þrjá
góða syni sem allir hafa erft mikið
af þínum eiginleikum. Þú hafðir
ekki hátt um hlutina en þú hafðir
mjög ákveðnar skoðanir, en þú
barst líka virðingu fyrir skoðunum
annarra. Aldrei nokkurn tímann sá
ég þig reiðast, kannski þykknaði í
þér á stundum, en það var afar
sjaldan, en reiðan sá ég þig aldrei.
Aldrei varstu með kröfur á aðra
og ef einhver gerði eitthvað fyrir
þig varstu svo innilega þakklátur.
Ég minnist þess núna í janúarbyrj-
un þegar ég hringdi til þín til að
spyrja um líðan þína eftir slæmt
kvef sem þú fékkst svaraðir þú:
„Ertu að hringja til að athuga með
mig, það er nú algjör óþarfi að hafa
áhyggjur af mér.“ Þetta finnst mér
lýsa svo vel lítillæti þínu alla tíð.
Elsku tengdapabbi, þú varst
börnunum hinn fullkomni afi. Þú
umvafðir þau með elsku þinni og
hlýju og þau voru allt þitt líf, betri
afa hefðu þau ekki getað átt. Þú lag-
aðir hlutina þeirra, dyttaðir að, mál-
aðir og smíðaðir til dæmis litla hús-
ið í garðinum okkar handa Elvu
Hlín. Ég man það svo vel að bíl-
skúrinn var eins og trésmíðaverk-
stæði og þú komst ekki bílnum inn í
bflskúr í nokkrar vikur sem var nú
ekki líkt þér; að láta bflinn vera úti
eina nótt, hvað þá í nokkrar vikur.
Veiðiferðirnar í Ósinn og Blöndu
með Ólafi Heiðari voru margar og
má segja að hann hafi verið á bl-
eyjualdri þegar hann fór að fara
með afa og ömmu í ósinn sem og
þau gerðu, öll bömin í Birkihlíðinni.
Aldrei getum við fullþakkað
styrkinn sem þú veittir okkur þegar
yngsta dóttir okkar fæddist og í Ijós
komu veikindi hennar strax eftir
fæðingu. Þú veittir okkur svo mikla
umhyggju og ég tala nú ekki um
hvað þú alla tíð hafðir sterkar til-
finningar til Karenar Hörpu og
barst mikla umhyggju fyrir henni.
Elsku tengdapabbi, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, sérstaklega er erfitt
að hugsa sér aðfangadagskvöld án
þín. Það var alltaf svo gaman hjá
okkur. Sterkar hefðir myndast í
fjölskyldum á stórhátíðum og allt í
föstum skorðum. Það verða þessar
stundir sem verða svo erfiðar en við
vitum að þú verður samt með okkur
áfram. Ég þakka almættinu fyrir að
hafa fengið að vaka hjá þér síðustu
nótt þína í þessari jarðvist og fengið
að faðma þig að mér og kveðja svo
vel. Mér finnst yndislegt að hugsa
til þess að þú lifðir að heyra fyrsta
geisiadiskinn hans Bassa og man ég
hvað þú varst stoltur af honum í út-
gáfuveislunni sem við héldum 12.
nóvember sl.
Elsku tengdamamma, framundan
eru tímar saknaðar en samt held ég
að við verðum öll að vera þakklát
fyrir hversu heilsuhraustur hann
var alla tíð og kannski einmitt þess
vegna er þetta svona sárt. Ég þakka
þér, Óli minn, fyrir öll árin sem
aldrei nokkurn tíma bar skugga á.
Ég þakka þér, elsku tengda-
mamma, fyi’ir elsku ykkar beggja
til mín og barnanna og bið góðan
guð að styrkja þig í sorginni.
Blessuð sé minning Ölafs Gíslason-
ar, hafðu þökk fyrir allt.
Þín tengdadóttir
Margrét Sigurðardóttir.
Okkur langar að minnast vinar
okkar, Ólafs Gíslasonar, og þakka
fyrir allar ánægjustundirnar sem
við áttum með honum og Gunnu
eiginkonu hans. Við skemmtum
okkui1 svo vel saman og hlökkuðum
alltaf til þegar von var á þeim hjón-
um til Reykjavíkur, þá var glatt á
hjalla og mikið hlegið. Við heimsótt-
um ykkur á Krókinn síðastliðið
sumar og þær minningar munu
aldrei gleymast. Blessuð sé minning
þín, kæri vinur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Gunna, Gísli, Óli, Hörður
Gunnar og fjölskyldur. Megi góður
Guð gefa ykkur styrk í sorginni.
Oddný og Jónas.
Margs er að minnast, margs er að
sakna, eru orð sem koma strax upp
í hugann er við kveðjum þig, elsku
afi. Afi okkar með sólbrúna andlitið
og góðlátlega glottið, afi okkar sem
var svo handlaginn og hjálpsamur,
afi okkar með pípuna og pottlokið.
Engan óraði fyrir að þú kveddir
okkur svo snöggt, en það var þér
líkt að vera hraustur fram á síðasta
dag. Það er mikil huggun að vita að
nú hefur þú hitt á ný svo marga
góða vini og ættingja og að þér líður
vel eins og Kamilla litla segir „hjá
Guði, litla Jesúbarninu og englun-
um“.
Afmælisvísa til Óla 18. marz 1917:
Eitt er árið liðið,
elsku litli drengur.
Opnast æsku-sviðið,
áfram tíminn gengur.
Hugur heitt þess biður
harma gleðin svæfl.
Auðna, frelsi og friður
fylgi þér um ævi.
(Gísli Ólafsson)
Kveðja til afa 6. mars 1999:
Nú ævin öll er liðin,
elsku afi minn.
Opnast himna-hliðin,
hjá þér er hugurinn.
Vönduð var þín ævi,
varðveitt hef í minni.
Sorgina Guð svæfi,
sárt ég kveð að sinni.
(Linda Björk Óladóttir)
Algóður guð blessi minningu þína
og veiti ömmu styrk í þungri þraut.
Linda Björk, Birgir Rafn
og Helga Hrönn.
Elsku afi minn, það verður tóm-
legt að koma á Skagfirðingabraut-
OLAFUR
GÍSLASON
ina og þú verður ekki til að taka á
móti mér, kátur og hress. En ég
ætla að vera dugleg að heimsækja
ömmu og núna teikna ég bara fyrir
hana fallegar myndir. Afi minn, ég
vil þakka þér fyrir hvað þú varst
alltaf þolinmóður við mig þegar ég
var óhress og þreytt en þú skildir
mig alltaf svo vel, sagðir mér bara
að hvíla mig, þá myndi allt lagast.
Afi, ég hafði svo miklar áhyggjur
hver myndi keyra ömmu í búðina en
það voru mínar stærstu stundir
þegar við fórum þrjú í Skaffó, þú
beiðst í bflnum en við amma fórum
inn. Oftast gat ég komið henni
ömmu í skilning um að mig vantaði
eitthvað en ef amma skildj það ekki
bættir þú bara úr því. En hún
amma segist ætla að keyra bílinn og
þá veit ég að við fórum margar ferð-
ir í búðina saman og þú verður hjá
englunum og fylgist með okkur og
hefur gaman af. Vertu sæll, elsku
afi minn, ég veit að þú verður samt
hjá mér alla tíð þó að guð hafi viljað
fá þig núna, til að þér liði betur.
Kveðja frá afastelpunni,
Karen Hörpu.
Afi er dáinn. Þetta kom svo
óvænt, svo fljótt, maður var ekki
undir það búinn að sjá þennan ynd-
islega mann hverfa úr þessu lífi. A
svipstundu var hann tekinn frá okk-
ur. Þetta líf er oft svo ósanngjarnt.
En við þetta veit maður að ekki
verður við ráðið en staðreyndinni er
alltaf erfitt að kyngja og sérstak-
lega þegar við missum einhvern ná-
kominn. Það eina sem maður getur
huggað sig með er að þakka fyrir að
hafa getað haft hann hjá sér í þenn-
an tíma. Hann var yndislegur.
Afi var alltaf mjög heilsugóður
og hraustur og lifði farsælu og
mjög góðu lífi. Það fór alltaf vel um
hann og hann var þakklátur fyrir
það sem hann átti, en sérstaklega
vorum við þakklát að hafa hann.
Hann var svo stór þáttur í lífi okk-
ar hér. Ég hitti hann á hverjum
einasta degi á ferðum mínum um
bæinn. Þá kom maður í heimsókn
og spjallaði oft klukkutímunum
saman um daginn og veginn. Hann
var alltaf til staðar og góður vinur
og átti alls staðar vini. Alltaf var
hann svo elskulegur og úrræðagóð-
ur ef það var eitthvað sem bjátaði
á. Hann hafði kimnigáfuna alltaf í
góðu lagi og sá alltaf bara björtu
hliðarnar á hlutunum. Góða skapið
og góðvildin er það sem einkennir
hann afa, minningin er svo sterk
hjá mér, allar þessar nætur heima
hjá afa og ömmu, jólin með þeim
tveim, veiðiferðirnar sem við áttum
saman í Blöndu, kaffispjallið á
hverjum einasta degi, bílskúrinn
og öll hans verkfæri, veiðiferðirnar
með honum í Ósinn, ferðalögin o.fl.
og fl. Minningarnar eru endalausar
og er huggun að hugsa um allar
þessar yndislegu stundir sem við
áttum saman, bæði ég og afi og
fjölskyldan öll. Afi var einstaklega
handlaginn og náði alltaf að koma
hlutunum heim og saman í hvers
kyns ásigkomulagi sem þeir voru,
alltaf kom hann með lausnina. Það
sem er einna minnisstæðast af
þessu er að einn daginn þegar afi
var komin hátt á áttræðisaldur tók
hann sig til og sagðist ætla að
smíða dúkkuhús. Þetta gerði hann,
eins og allt sem hann ætlaði sér að
gera, það var gert. Afi útbjó heilt
dúkkuhús á nokkrum vikum í
skúrnum hjá sér með öllu, alveg
einn síns liðs kom hann því heim og
saman og gaf barnabarni sínu bara
af því að eitt sinn hafði hún verið í
heimsókn og minnst á að sig lang-
aði í dúkkuhús. Þetta gerði hann
einn og þessu mun ég aldrei
gleyma frekar en öllu öðru sem ég
upplifði i návist hans. Allt það sem
við gerðum saman, og allt sem
hann gerði fyrir okkur, er hlutur
sem mun vera ríkur í minningunni,
því slíka góðvild er engan veginn
hægt að lýsa, en hún var það sem
afi minn var, góðmennskan. Hann
afi minn er svo sannarlega góð fyr-
irmynd fyrir okkur og betri afa var
ekki hægt að óska sér að fá.
Það verður erfitt að sætta sig við
fráfall hans og það mun maður
aldrei gera en maður veit að honum