Náttúrufræðingurinn - 1936, Page 56

50
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
iiiiimmimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiimiimimmiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiimmiimiiiiim
r
Övæntur
1 ofviðrinu mikla, er gekk yfir Norðurland, dagana 26.—
27. október 1934, kom mikill snjór fram til heiða, en minni í
byggð hér í Kelduhverfi, vegna þess, að eftir því sem nær dró
sjónum, varð úrkoman votari, jafnvel regn að mestu leyti úti
við sjóinn.
Eftir veðrið urðu menn á bæjunum Keldunesi og Eyvindar-
stöðum hér í hreppi varir við, að ungt hreindýr var komið inn
í hagagirðingu, er bæir þessir eiga í sameiningu, hefir sennilega
í veðrinu farið yfir girðinguna, þar sem hún var á kafi í snjó.
Snjó þann, er kom í veðri þessu, tók bráðlega upp að mestu, og
eftir það var snjólétt mestan hluta vetrarins í fyrra. Og svo fóru
nú leikar, að veslings dýrið dvaldi þarna í girðingunni yfir vet-
urinn, hefir aldrei fundið hlið út úr henni, og ekki þorað að
freista stökks yfir hana. Átti það þarna næðissama daga, og
er voraði var það svo spakt, að menn — með því að fara var-
lega — komust mjög nærri því, svo eigi var lengra í það, er styzt
var, en ca. 3—4 metrar. Dvaldi það lengst af syðst í girðing-
unni um veturinn, en þegar kom fram á vorið, leitaði það norður
á bóginn, allt heim undir Keldunes. Hefir það þá líklega verið
að leita að drykkjarvatni, sem eigi er til í þurrkatíð syðst í
girðingu þessari.
Einu sinni er það kom í vor heim undir Keldunes, kreptu
tveir aðkomumenn að því við vestra girðingar-arminn; hafa
víst ætlað að ná mynd af því. En þegar dýrið kom í þessa kreppu,
gerði það sér hægt um vik, og lyfti sér fimlega yfir girðinguna.
Var það þá komið í annað girðingarhólf, með miklu meira land-
rými og f jölbreyttara gróðri en hitt er það var í áður; en tví-
sýnt er mjög, að það hafi breytt til hins betra, eins og sést á
því, sem fer hér á eftir.
í girðingu þessari mun þessi einstæðingur hafa orðið fyrir
meiri afskiptum af völdum manna og — ef til vill — hunda, en
í hinni, enda árstíðin sú, að menn voru miklu meira á ferð nú
um hana en hina meðan það var í henni. Gerðist það nú stygg-
ara og varara um sig en áður, og hikaði eigi við — ef svo bar
undir — að leggja til sunds yfir Litlá, sem hefir upptök sín í
hrauninu í girðingu þessari, og fellur eftir henni alla leið til