Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 15

að greina milli þess, er hjúskap er slitið fyrir hórsök eða
fyrir önnur atvik.
1 hjónabandsgreinum frá 1587 voru ákvæði um
hjúskap þeirra, sem sætt höfðu hjónaskilnaði fyrir hór-
sök. Skyldi slíkum mönnum algerlega meinaður hjúskapur
í 3 ár frá skilnaðardóminum að telja, en upp frá því var
unnt að fá konungsleyfi til nýs hjúskapar. Svipað ákvæði
komst inn í D.L. (3-16-15-1) og N.L. Sérstakt leyfi þurfti
til hjúskapar við þann aðilja, sem maður hafði orðið hór-
sekur með. Var þörf á að fá konungsleyfi til slíks hjú-
skapar oft og einatt, jafnvel eftir að stjórnarráðinu var
heimilað almennt að veita hjúskaparleyfi mönnum, sem
þolað höfðu hjónaskilnað vegna hórsektar, sbr. kon.úrsk.
25. maí 1844, 3. gr., ráðuneytisbr. 7. maí 1856, auglýs.
22. febrúar 1875, 17. gr., sbr. 1. nr. 17/1905. 1 tilsk. 30.
apríl 1824, 3. gr. 8 er prestum boðið að gæta þess, að hór-
sekar persónur komi ekki saman í hjúskap. Byggir tilsk.
1824 vafalaust á því, að hjúskapartálmi þessi sé undan-
þægur í samræmi við reglur þær, sem reifaðar voru hér
á undan, þótt ekki sé þess beinlínis getið.
Nokkurra .hjúskaparleyfa vegna hórsekta er getið í
prentuðum gögnum. 1 Alþb. V, 333—34 er getið leyfis,
er Grímur Bergsson fékk árið 1627 til að kvænast nafn-
greindri konu. Holger Rósenkrantz veitti leyfi þetta. Sam-
kv. tiltali því, er Árni Oddsson gerði Grími á Alþingi 1633,
er helzt svo að sjá, að Grímur hafi hórað konu. þessa og
sé leyfi þetta gefið af því tilefni. Ekki er þetta þó skýrt.
1 Forordningum Magnúsar Ketilssonar er getið tveggja
leyfa. B var skilinn við konu sína fyrir hórsök. Eftir það
gerðist hann sekur um legorð við annarri konu. Fékk hann
leyfi árið 1683 til að eiga þá konu (Forordn. III, 273). J
var skilinn með dómi við konu sína fyrir hór. Fékk hann
lej'-fi til að ganga í hjúskap að nýju árið 1688, en ekki er
þess getið, hverja konu hann hugðist eiga (Forordn. III,
283). Þess má geta, að í kans.br. 13. okt. 1821 segir, að
eftirgjöf refsingar fyrir hórdóm feli ekki í sér leyfi til að
77