Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 14

gildi fram til þess, er 1. nr. 39/1921 tóku gildi. Var bið-
tínii bænda þá algerlega afnuminn og biðtími konu ákveð-
inn 10 mánuðir frá slitum hjúskapar. Átti sú regla við,
hverju sem það gegndi, að hjúskap lauk og skipti ekki máli,
hverrar stéttar konan var. Ekki þarf kona að þreyja þenna
tíma allan, ef sannað er, að hún sé ekki barnshafandi af
völdum bónda síns.
c. Bússkipti. Ekki þykir ástæða til að lýsa hér ákvæð-
unum í kirkju-rítúali 25. júlí 1685, VIII. kap. né ákvæð-
um N.L. 2-8-4 og 5-2-13, þar eð þau hafa ekki verið lög-
fest hér á landi, svo að kunnugt sé, og má þó raunar vera,
að eftir þeim hafi verið farið.
Tilsk. 23. ágúst 1793 bannar að rngja ekkju eða ekkil,
sem skipta eiga með ólögráða erfingjum, nema sannað sé
með vottorði sýslumanns eða héraðsprófasts, að þeir, sem
skipta eiga, hafi tilkynnt skiptarétti upphaf skiptameð-
ferðar, skiptaréttur hafi skipað ólögráða erfingjum svara-
mann og ennfremur sé sannað, að skiptarétti hafi borizt
tilkynning um, hvern arfahlut ólögráða menn skuli fá,
sbr. um það efni tilsk. 31. marz 1719, 1. gr. Vanræksla
um að gæta þessa hjónavígsluskilyrðis hafði engin áhrif á
gildi hjúskapar. Vígslumaður var hins vegar ábyrgur
gagnvai-t hinum óiögráðu fyrir öllu tjóni og skyldi bæta
100 rd. til fátækra.
Kon.br. 29. apríl 1796 leyfir ekkjufólki nýtt hjónaband,
þótt skipti séu ekki fullgjörð, ef skrá hafði verið gjörð um
eigur dánarbúsins, allt inngjald samreiknað og búið tekið
undir lölegar aðgjörðir. Og loks segir svo í tilsk. 30. apríl
1824, 9. gr., að óheimilt sé að vígja ekkju eða ekkil, fyrr
en lögleg skipti með erfingjum hins látna maka séu a. m. k.
hafin. Frá þessari meginreglu mátti þó víkja, ef búið
var undanskilið skiptum með löglegri erfðaskrá eða á ann-
an hátt. Þetta ákvæði var í gildi fram til gildistöku 1. nr.
39/1921. Þau lög gera enga verulega breytingu á reglu
tilsk. 1824.
d. SérákvæSi uvi hjúskap skilinna manna. Hér verður
76