Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 52

með I. á lögreglustöðina, en sleppt þar brátt, enda sann-
aðist sakleysi hans.
I. karfði K. um skaðabætur vegna þessa atburðar. Voru
honum dæmdar bætur, þar sem talið var að taka hans
hefði verið tilefnislaus og óþarflegum harðræðum beitt.
(Dómur B.Þ.R. 11/10 1954.)
Tryggingarvíxill. — Réttur handhafa.
1 sambandi við kaup hlutabéfa gáfu kaupendur út og
samþykktu víxil að fjárhæð kr. 30.000.00, er seljendur
fengu. Svo var um samið, að seljendur bréfanna skyldu
greiða að hluta nokkrar kröfur, sem eigi var örugglega
vitað um og skyldi það fé dregið frá víxilfjárhæðinni á
gjalddaga. Vegna þessa var ritað á víxilinn orðið „trygg-
ingarvíxill". Seljendur hlutabréfanna afhentu lögmanni
einum P. víxil þennan til innheimtu. Víxillinn var eigi
greiddur á gjalddaga og víxilskuldarar gerðu engin skil.
Eftir að víxillinn hafði verið afsagður, kveðst P. hafa
tekið við víxlinum á nafnverði, enda talið, að víxilskuld-
urum bæri að greiða hann að fullu.
P. krafði nú víxilskuldarana um greiðslu víxilsins, en
þeir töldu, að til frádráttar víxilfjárhæðinni ættu að koma
nokkrar kröfur, sem upphaflegum eigendum víxilsins hefði
borið að greiða samkvæmt samkomulagi þeirra.
Þar sem áritunin „tryggingarvíxill“ var á víxlinum er
P. eignaðist hann, bar honum að kynna sér, hvaða viðskipti
honum væri ætlað að tryggja. Hann öðlaðist því eigi meiri
rétt en upphaflegu eigendur víxilsins og var dæmdur skyld-
ugur til að verða að hlita frádrætti á víxilfjárhæðinni
samkvæmt upphaflega samkomulaginu.
(Dómur B.Þ.R. 12/6 1954.)
STJÖRNARFARSRÉTTUR.
Eignakönnunarskattur.
Við athugun á eignakönnunarframtali Þ., en það var
miðað við 31. des. 1947, og framtali hans miðað við 31.
114