Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 43

sölu almennt hjá bóksölum, sem þó hefði mátt telja eðlilegt.
Upplýst hefur verið, að Hermann Jónasson, fyrrv. ráð-
herra, hafi verið aðalhvatamaður að útgáfu þessari. Höf-
undur hennar mun vera Hans G. Andersen þjóðréttar-
fræðingur, en hann er sem kunnugt er aðalráðunautur
ríkisstjórnarinnar um landhelgismál og lagði á ráðin um
aðgerðirnar 19. marz 1952. Mætti því jafnvel gera ráð fyr-
ir, að þessi hvíta bók gæfi eitthvert hugboð um, hvernig
þau gögn hafi verið, sem hinir erlendu sérfræðingar fengu
í hendur til þess að átta sig á og meta rétt Islands í land-
helgismálum. En svo sem kunnugt er, þá hefur ekkert þess
efnis verið birt ennþá af hálfu stjórnarinnar. Með tilliti
til þessa er ekki úr vegi að fjalla lítillega um þessa bók hér.
Bókin skiptist í sjö meginhluta eða kafla, auk þess fylgja
henni orðsendingaskipti nokkurra erlendra ríkisstjórna
og íslenzku stjórnarinnar, svo og ein ræða.
Fyrsti hluti verksins, inngangur, sem er ein blaðsíða,
fjallar um ástæður fyrir útkomu bókarinnar.
Annar hlutinn á að fjalla um það, hversu mikilvægar
fiiskveiðarnar eru fyrir Island, en svo furðulega hefur
tekizt til, að einungis 15 línum er varið til þessa og er
efnismeðferðin eftir því. En í þessum kafla hefði einmitt
þurft að sýna fram á það, á fleiri en einn veg, með ljósum
og óyggjandi rökum, hversu mikið þjóðin á undir því að
fá að búa ein að fiskimiðum sínum, svo og að láta koma
fram, að þjóðin sé einfær um að afla þess fisks, á land-
grunninn, sem fiskifræðingar telja að fiska megi án þess
að ofbjóða stofninum. 1 þessu efni hefði mátt styðjast við
margs konar gögn, allt frá orðsendingu dönsku stjórnar-
innar til hinnar hollenzku frá árinu 1741, þegar þær deildu
um landhelgi Islands, o. fl. o. fl.
Þriðji hlutinn ber hið villandi heiti ,,The icelandic fishery
limits“. Óljóst er, hvað felast á í því heiti. Kaflinn hefði
að sjálfsögðu miklu fremur átt að heita „The territorial
waters of Iceland for fisheries". Kaflafyrirsögnin getur
nefnilega gefið til kynna, að nafnið „fishery limits“, þ. e.
105