Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 46

marz 1952 verða óbreytt frá því sem nú er. En þetta sýmr
betur en flest annað að fjöldi þingmanna telur, að of
skammt hafi verið gengið 1952. Meðal þeirra eru a. m. k.
átta þingmenn Framsóknarflokksins og 3 þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins.
Sjöundi hluti verksins, þar sem helztu niðurstöður eru
settar fram, er þrettán línur.
Þótt hin hvíta bók geti orðið málstað Islands að ein-
hverju liði, þá hefði hún getað gert meira gagn, ef hún
hefði verið betur unnin, og hætt er við því, eins og hún er
úr garði gerð, að hún geti auðveldlega orðið íslenzku þjóð-
inni til óþurftar, þegar hún fer að gera tilkall til síns forna
réttar. 1 þessu sambandi má benda á það, að höfundur bók-
arinnar hefur haslað sér völl einmitt á þeim vettvengi,
sem brezku útgerðarmennirnir vilja helzt berjast á. Allt
er einskorðað við tillit til fiskveiðanna, og algjörlega látið
liggja í láginni, hvaða aðili eigi siðferðilegan og lagalegan
rétt til fiskmiðanna, og það þótt íslenzka þjóðin hafi talið
sér þann rétt frá upphafi, enda þótt hún hafi ekki verið
þess umkomin að verja hann. Varla er vikið orði að land-
grunnskenningunni; og í stað þess að fjalla um 16 sjó-
mílna landhelgina, eyðir höfundur orku í að ræða skandi-
naviska fjögurra milna regluna, og endurtekur þá víta-
verðu f jarstæðu, að sú regla hafi verið í gildi um landhelgi
Islands fyrir 1901.
Það hefði verið höfuðnauðsyn að láta koma skýrt fram
í umræddri hvítu bók, að með aðgerðunum frá 1952, var
alls ekki verið að marka framtíðarlandhelgi Islands, held-
ur var einungis um friðunaraðgerðir að ræða innan fisk-
veiðalandhelgi Islands, sem samkvæmt gömlum lagaboðum
er 16 sjómílur, og taka skýrt fram, að önnur lagaboð séu
ekki í gildi um þau efni. Ef við höldum fast fram hinni
algjöru sérstöðu okkar í landhelgismálinu meðal þjóða
heims, eru ef til vill horfur á því, að tillit verði tekið til
hennar, þegar farið verður að setja alþjóðareglur urn þau
efni, og að við fáum viðurkennda 16 sjómílna landhelgi.
108