Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 30

bendingar um, frá hvaða landi varan sé, tegund vörunnar,
ástand, notkunartilgang, magn eða verð. Eigi verða heldur
skráð merki, sem ganga um of á sérrétt annarra til merkis,
sem áður var skráð.
Reynslan sýnir, að merki, sem fela í sér lýsingu, eru mjög
eftirsótt í heimi viðskiptanna. Lagarök eru þó til þess,
að tilkall einstaklinga til slíkra merkja beri ekki að virða.
Fyrst er það, að þá yrðu rýrð um of tækifæri annarra til
þess að lýsa vörum sínum. Ef einstökum aðila væri feng-
inn einkaréttur á slíkum lýsingum, væru aðrir sviptir rétti
til að nota þá málvenju, sem eðlilegt er, að öllum sé heimil
á því sviði, sem um er að ræða. 1 annan stað hafa merki,
sem fela í sér lýsingu, í rauninnr ekki áhrif sem vöru-
merki. Sama er um merki, sem skortir sérkenni. Þessi
merki stuðla ekki að því, að náð verði hinu sanna mark-
miði vörumerkja — því, að greina markaðsvarning merkja-
eigendanna hvern frá öðrum.
Bannið gegn skráningu merkja, sem fela í sér lýsingu
eða skortir sérkenni er ekki algert. Hvorttveggju geta orðið
skráningarhæf, ef þau eru notuð. Lögin kveða svo á, er
skera á úr um það, hvort merki feli í sér lýsingu eða skorti
sérkenni, þá beri að hafa í huga allar aðstæður og einkum
þó, hve lengi merkið hafi verið notað. 1 alþjóðlegum einka-
málarétti er rætt um, að tiltekin tákn geti áunnið sér
viðbótarþýðingu — „secondary meaning“. En í því felst,
að jafnhliða hinni venjulegu, málfræðilegu merkingu
táknsins, sem um er að ræða, skapar notkun þess
ný hugmyndatengsl. Nokkur mjög almenn eigindartákn
eins og t. d. ,,prima“ eða „extra“ eru þó samkv. grundvall-
arreglum vörumerkjaréttar í flestum löndum talin óhæf
til þess að öðlast „secondary meaning".
Að jafnaði skortir tölur og bókstafi sérkenni vörumerk-
is. Samkv. danskri dómvenju eru þess þó dæmi, að bæði
tölur og bókstafir hafa verið talin hæf til skráningar og
verndar fyrir notkun. Að því er snertir tölumerki má
nefna, að firmað Ferd. Múhlens í Köln fékk viðurkennda
92