Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Blaðsíða 38

þar, að hið skráða vörumerki CARBORUNDUM táknaði
krystallað efni, sem notað er, þegar hlutir eru hreinsaðir
með núningi og til svipaðra starfa.
Dómur So- og Handelsretten, uppkv. 1910, sbr. U.f.R.
1910,bls. 658, felur á hinn bóginn í sér hreint svar. Urslit
urðu þau, að orðið LIBERTY væri orðið almennt tákn sér-
stakrar tegundar silkiefna, þótt það í fyrstu hefði verið
notað sem einkenni á vörum sérstaks firma.
Stundum hafa dómstólar ekki viljað viðurkenna, að þró-
unin hafi gert vörumerki að almennu vörutákni, sbr. það,
sem að framan er sagt um málið varðandi ,,Frigidaire“ og
„Frigerator“. Sama sjónarmið kemur fram í dómi í U.f.R.
1942, bls. 943, að því er snertir táknið ,,CRYSTALOSE“.
Þar var eigi talið, að táknið væri orðið almennt tákn vöru.
Það er þó vafalaust, að í dönsku vörumerkjaskránni — og
væntanlega mörgum erlendum vörumerkjaskrám — er
fjöldi merkja, sem að visu er enn haldið við að formi til,
en eru þó komin í þá aðstöðu, að einkaréttur á þeim verður
í reyndinni ekki viðurkenndur, og eigandi slíks merkis get-
ur þá ekki búist við því, að notendum merkisins yrði bönn-
uð notkunin, ef til kæmi. Almennt er talið, að skráningar-
yfirvöldunum sé hvorki rétt né skylt að afmá slík merki
ex officio. Ef merkið er í skránni, geta því skráningaryfir-
völdin aðeins haft eðli merkisins og þá almennu notkun,
sem um er að ræða á því, að nokkrum mælikvarða, er meta
skal aðgreiningu þess og síðar tilkynntra merkja.
Hver eru nú rök þeirrar þróunar, að sérgreint vöru-
merki verður að almennu vörutákni? Margt kemur þar
til greina. Miklu skiptir það, ef eigandi merkisins á sjálfur
þátt í þessari þróun á þann veg, að láta notkun annarra
hlutlausa. 1 dönsku vörumerkjalögunum, 11. gr., er á-
kvæði — það má næstum segja að það feli í sér uppeldis-
reglu — þess efnis, að ef aðili lætur hlutlaust, að aðrir noti
skráð vörumerki hans á þann veg, að telja megi merkið al-
mennt tákn á sérstökum vörutegundum, þá glati hann
einkaréttinum til notkunar vörumerkisins, sem hann öðl-
100