Vera - 01.02.2005, Blaðsíða 24

Breytum ríkjandi
Í 1 i #1 ■■
II I 1(1 I W, í | I 0m I I
Ji \iliXLLCL L*JL
Sá sem hér talar er ekki sérfræðingur um málefni fjölskyldunnar. Ég starfa
hins vegar sem prestur í fjölmennum söfnuði meö lágan meðalaldur safnaðarfólks.
Við prestarnir í Fríkirkjunni í Hafnarfirði skírum t.d. um 150 börn á ári og ferm-
ingarbörnin eru um 100. Við erum því í nánum tengslum við ungt fjölskyldu-
fólk og þessi hugleiðing byggir á þeirri reynslu.
Þegar ég hugsa um málefni fjölskylclunn-
ar kemur mér fyrst í hug hvað margir
spjara sig vel, hvað margir búa vel og
hvað við eigum mikið af ungu efnilegu
fólki. Áreitið er hins vegar mikið í samfé-
lagi okkar. Áreiti sem hefur haft skaðleg
áhrif á margar fjölskyldur. Það er einhver
stöðug spenna í lofti sem stafar af mörg-
um samverkandi þáttum. Við búum í
ótrúlegu streitusamfélagi og lífsgæða-
kapphlaupið er mikið.
„Allir eru að gera það gott nema ég,”
segir í gömlu dægurlagi. Það er mikið
kapphlaup í gangi og enginn vill skerast
úr leik, allir vilja gera það gott. Við berum
okkur saman við nágranna og vini og
viljum ekki verða eftirbátar annarra. Hús
og bíll eru stöðutákn í samfélagi okkar.
Ungt fólk á að mennta sig og helst að
stofna fjölskyldu á sama tíma. Þá þarf að
sjálfsögðu að kaupa íbúð og bíl og þar eru
kröfurnar ekki smáar. Sjónvarpsþættir
eins og Innlit \ Útlit hafa gríðarleg áhrif
sem reyndar minnir á áhrif fjölmiðla og
auglýsinga á ungt fjölskyldufólk. Við
erum mötuð á auglýsingum um það
hvernig tilveran á vera, hvernig við eigum
24/ 1. tbl. / 2005 / vera