Vera - 01.02.2005, Blaðsíða 42

/ kvennasmiðja
Starfsemin byggir á því að
konurnar fá átján mánaða
endurhæfingarlífeyri frá
Tryggingastofnun meðan á
þátttöku stendur en Reykja-
víkurborg greiðir endurhæf-
inguna sem þær fá
Þær sem það gera hafa ekki verið reiðu-
búnar að setjast á skólabekk; þeim hefur
hreinlega verið um megn að mæta og
standa sig. Hafa ber í huga að margar
kvennanna glíma við veikindi, andleg eða
líkamleg, og börn sumra einnig. Ef til vill
mætti skoða betur hvort námsþættir og
framsetning þeirra séu eins og best verð-
ur á kosið, það er þó í sífelldri endur-
skoðun. Þær sem klára eru undantekn-
ingalítið ánægðar. Konurnar hafa allar fé-
lagsráðgjafa sem þær hitta reglulega og
hún skoðar vanda þeirra.”
Leið út úr aðgerðaleysi
Ellu Kristínu þykir sjálfsagt að gera ekki
mjög strangar kröfur til kvennanna,
námslega séð, fyrsta kastið. í byrjun verði
þær að átta sig á mikilvægi þess að mæta
vel og er það átak íyrir margar þeirra.
Námið er frekar létt í fyrstu en þyngist
þegar fram í sækir. Hún vill ekki að kon-
urnar fái þau skilaboð að hægt sé að
slugsa í námi, þannig sé það ekki í fram-
haldsskólunum. Hún segir að framundan
hjá félagsráðgjöfum Félagsþjónustunnar
sé Evrópuverkefni þar sem m.a. verði
kannað hvort huga þurfi betur að áhuga-
hvöt kvennanna áður en þátttakendur
eru valdir til leiks og eins við skipulagn-
ingu námsins.
Ella segir talsverða ásókn í að komast
að í Kvennasmiðjunni, þarna sjái konur
leið út úr aðgerðaleysi og þeirri kreppu
sem því fylgir. „Þegar konurnar fara í
Kvennasmiðjuna hefur þegar verið reynt
að styðja þær sem einstaklinga með við-
tölum hjá félagsráðgjöfum og sálfræðing-
um. Það hefur sýnt sig að hópmeðferðin í
Kvennasmiðjunni er vænlegri til árang-
urs. Það örvar konur til dáða að kynnast
og starfa með mæðrum sem eins er kom-
ið fyrir. Þetta eru konur sem hafa dagað
uppi heima, margar hafa aldrei verið á
vinnumarkaðinum, eru einhleypar eða
fráskildar með eitt til sex börn á fram-
færi. Margar þeirra kunna ekkert annað
en að halda heimili og ala
upp börn. Þær hættu á sín-
um tíma í námi, ýmist í
grunnskóla eða fljótlega eft-
ir að þær hófu framhalds-
skólanám. Ástæður þess eru
auðvitað margvíslegar. Sum-
ar urðu mæður mjög ungar
og fengu lítinn sem engan
stuðning frá sínum nánustu
til náms. Skólinn veitti þeim
heldur ekki þá hjálp sem þær
þurftu svo þær gáfust upp.
Við erum í rauninni að bæta þeim þennan
skaða með því að taka þær inn í Kvenna-
smiðjuna.”
Ég spurði Ellu Kristínu hvort hún yrði
vör við kvíða hjá konunum þegar líða
tæki að lokum verkefnisins og hvað tæki
við að endurhæfingu lokinni. „Þá von-
umst við til að sem flestar komist í
frekara nám, vinnu eða endurhæfingu.
Óraunhæft er að reikna með því að allar
Kvennasmiðjukonur klári endurhæfingu
sína. Það felst því mikill sigur í því að
virkja einstakling sem einangrast hefur,
einkum fyrir konuna sjálfa, en einnig fyr-
ir samfélagið í heild. Félagsþjónustan get-
ur hugsanlega veitt þeim sem hafa staðið
sig vel námsaðstoð og þær eiga jafnvel
möguleika á frekari endurhæfingarlífeyri
frá Tryggingastofnun ríkisins. Því miður
kvíða margar óvissunni sem tekur við en
á lokasprettinum fá konurnar fræðslu hjá
Mími - Símenntun um atvinnuviðtöl sem
ætlað er að styrkja þær þegar náminu
sleppir. Svo er auðvitað undir þeim sjálf-
um komið hvernig þær standa sig.”
Of mikil áhersla á bóklegt nám
Ella Kristín segir nú standa fyrir dyrum
að gera könnun á því hvernig þeim sem
þegar hafi útskrifast reiði af í þjóðfélag-
inu, því að brátt séu liðin tvö ár síðan
fyrsti hópurinn útskrifaðist. Hún segir
Guðrúnu Reykdal hjá þróunarsviði Fé-
lagsþjónustunnar sjá um slíkt mat en að
reglulega frá byrjun Kvennasmiðjunnar
hafi Þróunarsvið Félagsþjónustunnar
gert mat eftir hvern námsþátt. Ella Krist-
ín vill ekki að konurnar verði fyrir of
mikilli pressu varðandi framhaldsnám
því hún óttast að ef illa gangi brotni þær
niður. Henni finnst of mikil áhersla lögð
á bóklegt nám í samfélaginu, það henti
ekki öllum að sitja á skólabekk. Henni
finnst að þær konur sem þannig séu gerð-
ar ættu frekar að finna starf við hæfi.
Margar kvennanna segir hún mjög færar
í verklegum greinum, jafnvel listrænar.
Hún segir að í handmennt hafi þær gert
bæði fallega og nýtilega hluti sem þær
hafi getað nýtt til gjafa. Það nýjasta af nál-
inni hjá Kvennasmiðjunni er að gefa út-
skrifuðum konum tækifæri til að hittast
mánaðarlega með börn sín í opnu húsi, á
fræðslufundum. Hún segir þetta hafa gef-
ið góða raun. Það er greinilegt að EIlu
Kristínu er annt um skjólstæðinga sína og
að hún sinnir starfi sínu af alúð. Þegar við
kveðjumst óska ég henni velgengni í
starfi.
Ég er bjartsýn þar sem ég rýk út í vind-
inn og mér er þakklæti efst í huga. Þakk-
læti í garð þeirra kvenfrelsiskvenna sem
ruddu okkur hinum brautina og börðust
íyrir því að konur menntuðu sig og öðl-
uðust þannig fjárhagslegt sjálfstæði.
Börðust gegn því að heimilishald yrði
megin inntakið í lífi þorra kvenna. Kon-
unum sem sækja um inngöngu í Kvenna-
smiðjuna hefur ekki tekist að láta þennan
draum rauðsokkanna rætast. En þær vilja
rífa sig upp, mennta sig og verða virkir
samfélagsþegnar. Það er frábært til þess
að hugsa að þeim veitist annað tækifæri,
að þær fái stuðning samfélagsins meðan
þær byggja sig upp í von um betra líf. Það
er einnig gaman að geta þess í lokin að í
haust fór af stað Karlasmiðja á vegum
sömu aðila. Lifi jafnrétti kynjanna!
ERTU
ASKRIFANDI?
EF EKKI
LATTU
VERÐi
ASKRIFTARTILBOÐ:
Þrjú eldri blöö og
bók að eigin vali.
Kíktu á www.vera.is
VERA ■ SIMI: 552 6310
42/ l.tbl. / 2005 /vera