Vera - 01.02.2005, Blaðsíða 43

•na W'CHV, ^
ÉSEH
oven Ihoyoh suoarcJ

T
"Wn'thave,
'Onlydo;
Dúettinn CocoRosie er skipaður bandarísku systrunum Bianca og Sierra Casady. Fyrir rúmu ári
fóru systurnar til Parísar og leigðu sér íbúð í Montmartre, settust ofaní baðkarið þar sem þær
sötruðu kampavín og sömdu og tóku upp plötuna La Maison de Mon Réve, eða Hús drauma
minna.
Tónlist CocoRosie hefur verið líkt við Billie Holiday, Joni Mitchell,
Björk, Puccini, btús, djass, hipp hopp og ég veit ekki hvað fleira.
Þaó má alveg greina þessi áhrif en samt er hún engri annarri tík og
það er engan veginn hægt að ftokka tónlist þeirra undir neina
ákveðna tónlistarstefnu. Þetta er bara skemmtileg músik.
Gamaldags hljóð og textar
Metódiurnar eru bæði gripandi og angurværar á köftum, sætar og
skemmtitegar og textarnir húmorískir þó svo að margt skritið og
jafnvet drungategt tiggi á bak við þá. Hljóðfærin á þessari ptötu eru
mörg mjög óhefóbundin, fyrir utan kassagítarinn, en þær nota ýmis
leikföng, hrista skartgripi, temja i tekatta, nota upptökur af fugla-
söng og notast við sömpl úr tötvuteikjum (hetd Street Fighter II,
fítaborðið) sem undirspit. Allt mjög svo hið undartegasta en það
virkar samt frábærlega vet og er ekkert i ætt við tilraunakennda
músíkteysu eins og oft vitt verða þegar menn teika sér með óhefð-
bundin htjóðfæri.
Þá eru raddirnar mjög sérstakar í systrunum. Etdri systirin,
Sierra, er tærð óperusöngkona og nýtir sér þá kunnáttu mjög
skemmtitega. Raddir beggja eru futtar af sál, titfinningu og túlkun
og svipar oft til Bittie Hotiday og annarra djasshetja, eins og tit
dæmis í taginu By your side sem er sungið með „gamatdags" rödd i
stíl við gamaldags texta. Meira að segja htjóðið á röddinni er btand-
að í mónó til að fá gamta hljóminn sem maður kannast við frá upp-
tökum Billie.
Textinn er gamaldags að því teyti tiL að þar er söngkonan i hlut-
verki eiginkonu / dyramottu sem segist standa með manni sínum í
gegnum súrt og sætt, þvo fötin hans, bera gtóðarauga hans, pússa
skóna hans, atdrei gráta og vera leiðinleg - því allt sem hún vitt er
að vera húsmóðir. í næsta Lagi, Jesus Loves me, fara þær i hlutverk
rétttrúaóra rednecka sem kyrja: „Jesus loves me but not my wife, not
my nigger friends, or their nigger toves, Jesus Loves me, dat for sure,
cus the Bibte tetts me so." Manni bregður nú bara við svona orðbragð.
Svo vinda þær sér úr þessum hárbeittu textum yfir í Good Friday sem
ijattar á hugtjúfan hátt um þaó hvernig maður getur orðió ástfangin út
i btáinn: „I once fett in love with you, just because the sky turned
from grey into blue." Voðatega einfatt, fattegt og satt.
Eins og leikrit eða söngleikur
CocoRosie eru stundum eins og Leikrit, já eða söngteikur. Þær ktæða
sig til dæmis atltaf upp og mála sig fyrir flutning. Önnur er meó
franskt yfirvaraskegg málað á sig og hin er meó trúðategt tár undir
öðru auganu. Reyndar dressuðu þær sig líka svona upp þegar þær
sömdu tögin og tóku þau upp ofan i baðkarinu. Svo segja þær okkur
þessar skemmtitegu og oft umdeitdu sögur undir titheyrandi tónum.
Upphaflega gerðu þær þessa plötu bara til að gefa vinum og
vandamönnum. Einhvern veginn tenti svo eintak hjá útgáfunni
Touch and Go í Bandaríkjunum (sem gáfu meðat annars út Blonde
Redhead sem hafa tvisvar komið hingað til íslands og teikið fyrir
okkur, TV on the Radio !!! og Catexico). Eftir það fóru hjótin að snú-
ast hjá systrunum þannig aó i dag ferðast þær um heiminn með
skegg og tár á vanga, kampavínsglös, gítar og dót á tónteikaferða-
lögum með htjómsveitum eins og Xiu Xiu, Bright Eyes, Devendra
Banhart og Antony and the Johnsons, sem er ktæðskiptingurinn
sem söng á ptötu Lou Reed, The Raven.
La Maison de Mon Réve er tvímætataust ein skemmtilegasta
tónlistaruppgötvunin sem ég gerói á síóasta ári. Ég mana þig til að
hlusta. Enn sem komið er er hægt að nátgast ptötuna í Smekkleysu
plötubúð, Laugavegi 59 og í 12 Tónum á Skólavörðustígnum. Nú bíð
ég bara spennt eftir ptötu númer tvö frá þeim en hún er væntanteg
með vorinu.
vera / 1. tbl. / 2005 / 43