Vera - 01.02.2005, Blaðsíða 10

Það er hluti af lýðræðisumræð-
unni í landinu að ræða áhrifa-
og valdastöðu kvenna. Völdin í
samfélaginu eiga að vera í
höndum beggja kynja, völd og
áhrif eru ekki ásköpuð körlum
sem láta þau síðan „góðfúslega”
af hendi til kvenna
skólar, þrír háskólar og tveir grunnskólar. „Jafnréttisáætlun
grunnskóla þarf að vera tvenns konar, annars vegar gagnvart
starfsfólkinu og hins vegar nemendunum. Það er nauðsynlegt að
fylgjast með t.d. námsefni, valgreinum, árangri í námi, stuðn-
ingsþjónustu og stöðu kynjanna í nemendafélögunum. Hvað
varðar starfsfólkið. verður m.a. að huga að kynjaskiptingunni og
þar sem hallar á karlmenn sem starfsmenn grunnskóla verður
sérstaklega að vinna að því að jafna hana.
Ég er nú hluti af teymi sem á að fylgja eftir jafnréttisáætlun
Álftamýrarskóla og við fáum til þess tíma sem er skilgreindur í
vinnuramma okkar. Við skráum ýmsar tölulegar upplýsingar til
að fylgjast með stöðu mála, því þótt maður hafí ýmislegt á til-
fínningunni verður myndin skýrari þegar hún er staðfest með
tölum. Þegar niðurstöður liggja fyrir er mun auðveldara að
vinna markvist að jöfnuði. Við höfum talsverðar áhyggjur af
stöðu drengjanna. Það virðist vera að halla talsvert undan fæti
hjá þeim, án þess að ég geti sagt hvar orsakanna sé að leita. Þær
eru ekki bara innan skólanna, allt samfélagið ber þar ábyrgð.
Þeim virðist ganga illa að standa undir þeim vænt-
ingum sem til þeirra eru gerðar og þau skilaboð sem
samfélagið gefur eru oft á tíðum misvísandi. Stelp-
urnar hafa hins vegar eflst mjög, bæði að sjálfstrausti
og námslega. Þær standa sig betur allt frá grunnskóla
og hafa meiri væntingar til framtíðarinnar en strákar.”
Smitaðist af rauðsokkum
Að lokum er Fanný spurð hvenær áhugi hennar á
jafnréttismálum hafi kviknað. Hún er ekki lengi til
svars: „Ég var svo ljónheppin að hafa frábærar
kennslukonur sem allar störfuðu í Rauðsokkahreyf-
ingunni og smituðu mig þannig að ég hef ekki losn-
að við þetta síðan. Ég var í uppeldis- og hjúkrunar-
deild í Lindargötuskólanum og þar voru
rauðsokkurnar Rannveig Jónsdóttir, Vilborg Sigurð-
ardóttir og Elísabet Gunnarsdóttir og einnig Guðrún
Halldórsdóttir. Ég var 18 ára Kvennaárið 1975 og við
vinkonurnar tókum þátt í starfinu í Sokkholti, sem
voru höfuðstöðvar Rauðsokkanna við Skólavörðu-
stíg. Lindargötuskólinn var yndislegur skóli og þess-
ar konur voru mjög manneskjulegir kennarar sem
höfðu manngildi að leiðarljósi. Þær hafa líka haft áhrif á mig sem
kennara, því þótt ég hafi lært kennslufræði í KHÍ sitja áhrifin eftir
af því hvernig mér sjálfri var kennt. Ég á líka rætur í skátahreyfing-
unni en þar er ábyrgðinni einmitt dreift jafnt á milli stelpna og
stráka og fólk ekki dregið í dilka eftir kynferði eða líkamlegu at-
gervi. Ungt fólk lærir margt í skátahreyfingunni sem getur komið
því vel seinna í lífinu. Það má segja að þar sé kennd lífsleikni sem
marga skortir einmitt í dag,” segir Fanný að lokum.
Félagsþ
íRe
ónustan
kjavík
Fjárfestum í bör^
Hvert barn
r&r Bjnsrsjla
www.felagsthjonustan.is
10/ l.tbl./ 2005/vcra