Þjóðmál - 01.06.2010, Page 86
84 Þjóðmál SUmAR 2010
o .s .frv ., en hér gefst ekki rúm til að gera nánari
grein fyrir neiþýðirjálögmálinu . Um það
fjallaði ég raunar í greinaflokki í Mogganum
sem nefnist „Öfugmælavísa“ (nú á bloggsíðu
minni) fyrir mörgum árum .
En víkjum að lokum að fyrirsögn þess arar greinar . Á að refsa þeim?
Þriðja ríki Hitlers drukknaði í blóði . Það
var upprætt og forkólfarnir dregnir fyrir rétt .
Stuðn ings menn þess hafa farið með veggjum
síðan, en eru þó enn ofsóttir, þótt þeir sem þá
voru unglingar séu nú örvasa gamalmenni . Þar
talar enginn um „fortíðarhyggju“ . Allt öðru
máli gegnir um þá sem studdu hina alræðis
kúgarana og þjóðarmorðingjana . Þeir hafa þó
valdið enn miklu meiri hörmungum í nærfellt
öld en nasistar komust yfir á tólf ára valdaskeiði
sínu .
Ég væri þó í rauninni jafnvel tilbúinn til að
láta kyrrt liggja og stroka yfir sögu 20 . aldar
að mestu leyti, ef ekki væri vegna grundvallar
þáttar í háttalagi vinstri manna sem greinir þá
alfarið frá svonefndum „hægri“ mönnum . Þeir
hafa tekið út patent á öllu því góða í lífinu og
það sem meira er, þeir hafa komist að mestu upp
með það óáreittir . Fyrrverandi stuðningsmenn
Hitlers hafa aldrei verið orðaðir við „lýðræðis“
eða „friðarbaráttu“ . Enn síður hafa liðsmenn
nasista talið sig sérstaklega útvalda til að hafa
forystu um „mannréttindabaráttu“ . Þeir virðast
að minnsta kosti kunna að skammast sín .
Það kunna íslenskir stuðnings og jámenn
alræðiskúgunarkerfis kommúnista hins vegar
alls ekki . Á þeim er engan bilbug að finna . Nú
eru þeir meira að segja búnir að stofna „mann
réttindaráðuneyti“ . Enginn virðist sjá neitt
athugavert við það . Þeir fara ótrauðir sínu
fram og enginn virðist sjá neitt athugavert við
„lýðræðis“ og „mannréttinda“bröltið nema
kannski ég .
Skiptir sagan máli? Skiptir fortíðin yfirleitt
máli? Á ekki að strika alveg yfir hana og byrja
upp á nýtt? Skiptir sú blákalda staðreynd máli
að ýmsir þeirra sem nú fara með æðstu völd og
embætti í landinu voru þar til fyrir fáeinum
árum ákafir stuðnings og jámenn einhverrar
algerustu og miskunnarlausustu kúgunar
líkama og sálar sem dæmi eru um í gjörvallri
mannkynssögunni, þar á meðal félagar í
sérstökum „vináttufélögum“ við blóði drifnar
harðstjórnir?
Þennan stuðning er þrátt fyrir allt hægt að
skilja og jafnvel fyrirgefa . Ég væri reyndar
tilbúinn að gleyma þessu öllu ef ekki væri
„lýðræðis“ og „mannréttinda“hjalið .
Því mun ég ekki gleyma og seint fyrirgefa .
Fyrir það ætti að refsa þeim . Þeir ættu a .m .k . að
þegja . Frjálshyggja og sósíalismi, eða stjórn
lyndi, eru helstu andstæður í stjórn málum
20 . aldar og milli þessara stefna er hyldýpi .
Einn af fyrstu hugsuðum sósíalismans, Henri
de SaintSimon, sagði að með þá sem ekki
hlýddu áætlunum hans yrði „farið eins og
kvik fénað“ . Guð feður sósíalismans töldu ein
stakl ings frels ið, þar með talið tjáningarfrels
ið, eitthvert mesta böl 19 . aldarinnar . Síðan
þá hafa sósíal istar víða um lönd tekið upp
nöfn frjáls lyndra flokka og farið að boða frelsi
en undir niðri býr hugmyndafræði sem er
andstæð frelsi einstaklingsins .
Það vill einnig gleymast að þau mann úðar
sjónarmið sem sósíalistar boða eiga upp runa
sinn í einstaklingshyggju og verða ein göngu
framkvæmd við þjóð skipu lag sem byggist á
einstaklingshyggju .
Sósíalískt þjóðskipulag hefur hvarvetna
leitt til þess að valdhafarnir þurfa að taka
sér alræðisvald til að ná settum mark miðum .
Þá verður til sérkennilegt siðferði þar sem
einstaklingurinn fær ekki að hlýða sam
visku sinni eða beita eigin hyggjuviti . Við
slíkar aðstæður verður eina siðareglan sú að
tilgangurinn helgi meðal ið, að minni hags
munir einstaklingsins þurfi að víkja fyrir meiri
hagsmunum „heildarinnar“ . Við aðstæður
sem þessar er samviskulausum mönnum
opin greið leið upp virðingarstigann . Einn af
merkustu hugsuðum síðustu aldar, Friedrich
von Hayek, orðaði það svo að lýðræðis
sinnaður stjórnmálamaður, sem færi að
skipu leggja atvinnulífið, stæði brátt frammi
fyrir valinu um að taka sér einræðis vald eða
gefast upp .