Vísir - 24.12.1940, Qupperneq 65

VÍSIR
65
Smáauglýsingarnar í
Eftir AXEL THORSTEINSON.
„Mikið er af snnáatiglýsing-
unum í Vísi í dag.“ Þeir munu
vart margir í þessum ]jæ, sem
ekki liafa lieyrt menn segja
eitthvað þessu líkt. Það er að
vonum, því að Vísir hefir frá
fyrstu tið verið blað smáaug-
lýsinganna og því í sannleika
verið hinn Jjarfasti þjónn allra
hæjarhúa. Stofnanda Vísis liefir
verið ljóst, hver not bæjarbú-
um öllum mundi verða að því,
ef blaðið yrði sá vettvangur,
þar sem bæjarbúar gæti á ódýr-
an bátt gefið til kynna, ef þeir
hefði búsnæði til þess að leigja,
ef þá vantaði íbúð eða herbergi,
ef húsmóðurina vantaði vinnu-
ikomi o. s. frv., o. s. frv. Vafa-
laust mun lionum og hafa verið
ljóst, að blaðinu mundi verða
hagur að þvi, að fá slíkar aug-
lýsingar til birtingar, og ef til
vill einnig, að blað, sem flytur
slíkar auglýsingar daglega, flyt-
ur daglega nokkurskonar lýs-
ingu á bæjarlifinu og bæjarbú-
um, á sérlcennilegri og skemti-
legri hátt stundum en fram
kemur i öðru efni og auglýsing-
um. Vísir lielgaði sér „völl smá-
ing, verða að skiilja hann til
hlítar, til þess að gela verið lion-
um til leiðbeiningar og fróð-
leiks og margvíslegs gagns. Vís-
ir hefir alla tjð átt miklum vin-
sældum að fagna hjá, almenn-
ingi i þessum hæ, vinsældum,
sem grundvöllurinn var lagður
að með starfi og framkomu
þeirra manna, sem eg hefi vik-
ið að, og þei.rra, sem á undan
þeim störfuðu við blaðið. En í
seinni tíð hafa þessar vinsældir
aukist að miklum mun og blað-
ið aukist að útbreiðslu og á-
hrifum. Vinnuskilyrði hafa ver-
ið hætt, starfsmannalið aukið,
fréttastarfsemin gerð f jöl-
breyttari og margt gert til þess
að Vísir megi verða sem vand-
aðast, fjölhreyttast og áhrifa-
mest fréltablað með núlíðar
skipulagi.
Þeir, sem við hafa lekið,
verða í sumu að fara aðrar leið-
ir en þeir, sem á Iiðnum árum
háru hita og þunga dagsins, en
márkmið allra hefir æ verið
sama: Að sá „visir lil daghlaðs“,
sem gróðursettur var hér í bæ
fyrir 30 árum, mætti dafna sem
best, verða styrkur meiður, góð-
um málum skjól og vernd og
öllum, almenningi til gagns og
ánægju.
auglýsinganna“ i upphafi og'
hefir lialdið honuin, þrátt fyrir
margar tilraunir ýmissa blaða
á ýmsum tímum, til þess að ná
þeim frá honum.
Sama sagan
annarstaðar.
Eg Iiefi veitt þvi athygli, þar
sem eg befi verið erlendis, á
Norðurlöndum og í Vesturálfu.
— og eftir því sexn eg hefi kom-
ist næst er sömu sögu að segja
viða annarsiaðar —- hefir elsla
blaðið tiðasl náð i þessar aug-
lýsingar — og lialdið þeim.
Þannig er það í Kaupmanna-
höfn og New York, til dæmis
að taka, og í hinum ýmsu borg-
um Vesturálfu.' Þetta er ósköp
eðlilegt. Þegar einhverju blaði
tekst að koma á þeirri venju í
upphafi — og það hefir kann-
ske sjaldnast vérið miklum erf-
iðleikum bundið, því að menn
eru fljótir að átla sig á hver
not þeir hafa af slíkum auglýs-
ingum —- skapast fljótt sú trú,
að auglýsingarnar komi því að
eins að notum, að þær komi i
þessu ákveðna blaði., Og þetta
er engin ímyndun, þvi að þegar
þessi trú hefir skapast verður
það að venju, ^ið leita ekki ann-
að. Smáauglýsingarnar verða
„sérgrein“ þessa hlaðs, og
mönnum dettur ekki frekar i
hug, að fara annað með þær,
en að leita til augnlæknis, ef
þeim er ilt i maganum. Önnur
blöð, hér og annarstaðar, hafa
reynt að gera þessa auglýsinga-
starfsemi að sérgrein, en með
litlum árangri. Það liefir verið
reynt að bjóða áskrifendum ó-
keypis smáauglýsingar, „haus-
arnir“ hafa verið „kopieraðir“
o. fl„ o. fl. reynt, en alt kemur
fyrir ekki. Það blaðið, sem einu
sinni hefir fest rætur á þessu
sviði, verður þaðan ekki brakið.
Þessi hefir reyndin orðið, að því
er Visi snertir, pg mörg erlend
hlöð. Trúin á það, að smiáaug-
lýsingarnar komi að bestum
notum i Vísi, er l. d. svo rótgró-
in hér í hæ, að eill sinn, er ann-
að dagblað hér bauð áskrifend-
unum upp á ókeypis smáaug-
lýsingar, komu blaðamenn frá
þessu sama blaði og settu smá-
auglýsingar i Vísi, af þvi að þeir
voru í húsnæðishraki. Þegar
trúin á gildi einhvers blaðs sem
smáauglýsingablaðs hefir skap-
ast er það yitanlega eðlileg aÞ
leiðing, að notin af þeim verði
mest, ef þær eru birtar í þvi.
Ekkert nema auglýsingar.
— Lesið samt.
Meðan Visir var í litlu hroti
og mikið var af smáauglýsing-
um var annað Iesmál oft af
skornum skamti. Þá liewðist
stundum sagt, að í Visi væri
„ekkert nema auglýsingar“.
En nú er þella breytt því
blaðið er orðið stórt og
mikið af öðru lesmáli. Menn
fóru snemma að líta á Vísi sem
„auglýsingablað", af því að
reynslan kendi mönnum fljótt,
að það var gott að auglýsa í Vísi,
enda liefir hann altaf baft mik-
ið af auglýsingum að flytja.
Smám saman liefir, að sjálf-
sögðu annað efni verið aukið,
og er fyrir löngu svo komið, að
Vísir flytur lesendunum marg-
breytilegt og mikið lesmál, auk
auglýsinganna, enda befir blað-
ið iðulega verið stækkað í þvi
skyni. En Vísir var altaf lesinn
fyrr á árum, þegar annað efni
var af skorrium skamti, og segja
menn ])ó, að auglýsingar séu
eklci skemtilestur. Sú skoðun
byggist að vísu á nokkurum
misskilningi, þvi að það er fróð-
legt og gagnlegt að/ lesa allar
auglýsingar, og þær eru oft
skemtilegt athugunarefni. Er-
lendis er lögð hin mesta rækt
við auglýsingar — þanriig geng-
ið frá þeim, að þær geta verið
hið skemtilegasta athugunar-
efni. Og þessa er farið að verða
vart hér. En smáauglýsingarnar
eru, að eg hygg, skemtilegar til
lesturs í margra augum, ekki
sist kvenna, og þær munu best
finna, að það er þess vert að
kynna sér þær.
„Kallið þið þetta
ekki lesmál?“
Einu sinni gátum við Baldur
Sveinsson þess við auglýsinga-
stjóra Vísis, sem þá var, að ó-
hjákvæmilegt væri að hafa
aulcablað, því að annars yrði
ekkert lesmál í blaðinu. Auglýs-
ingastjórinn benti á fjórðu
síðu blaðsins, sem þá var nýbú-
ið að „brjóta um“, en á lienni
voru að eins smáauglýsingar, og
sagði: „Kallið þið þetta ekki
lesmál?“ — Nú, hann vissi livað
Hafliði Helgason
prentsmiðjustjóri í Félagsprent-
smiSjunni.