Vísir - 24.12.1941, Page 41

*- dönsuðu’víð enskar konur sjálfa
jólanóttina úti í skipi. — Þeir
skyldú vissulega finna smjör-
' þefinn af framferði sínu, þegar
þeir kæmu í Iand.
En uppi á háalofti í gistihús-
unum sáu konurnar flugelda
stíga til lofts utan af skipinu.
Og þá steyttu þær hnefana í heil-
agri bræði. Eða hvi nægði þeim
ekki, að skemmta sér með fram-
andi konum úti í skipi? Hví
þurftu þeir að smána eiginkon-
urnar með því að ögra þeim með
flugeldum utan af hafi. — Við
jólakvöldborðið i „Grand Ghá-
teaubriand“ og I „Univers“, var
■að vísu mikið rætt, en jóla-
sitemninguna vantaði — í fyrsta
sinni i mörg ár.
iRokið óx um nóitina, og þó
:að það lægði ekki neitt með
inorgunsárinu, flýttu konurnar
í frá Roscoff sér fyrir allar aldir
iá fætur til að vera viðbúnar að
liefna sin á 'mönnunum, þegar
] þeir stigu 4 land.
-SÍÐAStA HÁLMSTRÁIÐ.
En ?þegar þær komu svo að
: segja allar í hóp niður á hafnar-
bákkann, brá þeim illilega í
brún. Það var hvergi neitt Ijós
að sjá i námunda við vitann.
Það grúfði að vísu dimm þoka
yfir úfnu hafinu, en þrátt fyrir
hana hefði þó átt að grilla i ljós
á „Hilda“, ef hún hefði legið á
sama stað og hún lá kvöldið áð-
ur. Ef til vill hafði liún siglt út
úr sundinu um nóttina? En
hvert?
Þær voru búnar að þrátta um
þetta, í því sem næst slundar-
fjórðung, þegar þokunni létti
upp. Og þó að það, sem fyrir
augun bar, væri óljóst og liulið
í rökkur og þoku, þá var
það þó svo geigvænlegt og ógn-
andi, að konurnar stóðu sem
steini lostnar og sturlun skelf-
ingarinnar heltók þær í einni
svipan. Þetta, sem þær sáu, var
siglutoppur á skipi, sem stóð
tvo eða þrjá metra upp úr sjón-
um nokkur liundruð metra fyr-
ir utan vitann. Fjórar verur
héldu dauðahaldi i siglutopp-
inn, fjórir menn, sem börðust
við dauðann, því að æðandi öld-
urnar brotnuðu hver af annarri
á þeim og það var því likast,
sem þær væru að reyna að
hrista mennina af siglunni,
þessu eina háhnstrái, sem síð-
asta lífsvon þeirra var bundip
við.
B J ÖRGU NARBÁTUR.
LEGGUR FRÁ LANDI.
Dagurinn lýsti á loft, Efst
uppi á hrmgsvölum vitans stóðu
fjórir vitaverðir og gáfu ör-
væntingarfull neyðarmerki frá.
J ÖLABLAÐ VÍSIS
41
sér. Á meðan harmi fyllt rökkr-
ið hélt konunum í sömu sporum
eins og steingervingum, flýtti
einhver sér að sækja Menguy
liafnsögumann, og innan lítillar
stundar kom hann niður á hafn-
argarðinn. Fréttin barst óðfluga
út um bæinn og fólkið streymdi
unnvörpum niður að sjónum
En frá áhorfendunum heyrðist
hvorki hósti né stuna; allir
stóðu hoggdofa í þessari ómælis
þögn og það dyrfðist enginn að
rjúfa hana.
Á nákvæmlega sama stað og
fólkið hafði staðið lcvöldið áður,
hlæjandi og með illkvitnislegar
getgátur í garð farþeganna á
skipinu, stóð það nú, hálfum
sólarhring siðar, lostið ægimætti
stórkosllegs harmleiks og fékk
ekki mælt.
Nokkurir sjómenn bjuggust
til að lialda út í hækkandi brim-
garðinn, og enda þótt öldurótið^
yxi óðum, lét Menguy hafn-
sögumaður ótrauður björgunar-
bátinn leggja frá landi.
I tvær stundir samfleytt
horfði fólkið úr landi á sjó-
mennina berjast við öldurnar,
sá þá taka á öllu því, sem þeir
áttu, til að komast hálfa mílu
vegar frá landi. Takmark þeirra
voru mennirnir fjórir, sem
börðust við dauðann uppi á
siglunni af „Hilda“. Á meðan
biðu konur lauksalanna og
horfðu eftirvæntingarfullum,
starandi augum út yfir hafið.
Margar þeirra gerðu fyrir sér
krossmark, og það virtist, sem
starandi augnaráð margra
þeirra beindist fremur lil eilífð-
arinnar heldur en til hafsins,
sem braust um í vitstola æði
fyrir fótum þeirra.
ANGISTÁRÓP,
Björgunarmennirnir voru
ekki komnir hálfa leið að sigl-
unni, þegar þeir sáu hvar einn
manna þeirra, er hélt sér við
hana, losnaði hægt og sígandi,
eins og maður, er smám saman
gefur frá sér alla von, gefsl upp
og gefur sig á vald dauðanum
og hinstu livíldinni. Hann
steyptist í hafið, risastór alda
tók hann og þeytti lionum lil í
endaleysið.
En um leið og hinn datuðvona
maður barst burt á öldunni, gaf
hann frá sér síðasta lífsmarkið:
Skerandi angistaróp, er gnæfði
yfir gný hafsins og brim storms-
ins,
Og ioks — ioks náði bjorg-
unaibaturmn siglunni, og eftir
margar árangurslausar tilraun-
ir tókst að binda hann fastan.
Með miklum erfiðismunum
tókst björgunarmönnunum að
leysa þrepnenningana af sigl-
ÍNNILEGUSTU J()LA-
OG NYARSOSKIR
FÆRUM VÉR ÖLLUM NÆR OG FJÆR!
Viðtækjaverzlun ríkisins.

RAFTÆKJAVERZLUN & VINNUSTOPA
LAIIGAVEO 'ib SÍMI 6858
«C/,í«0!ÍOíií>í>0OÍ>ötK>ÍÍO»O<XXX5Oí
! 1
í5 o
« GLEÐILEG JOIJ
6
Nordisk
Brandforsikring.
GLEÐILEG JÖL!
cS^/ut
HUSGÖGN

GLEÐILEG JÖL!
Kolaverzlun
Guðnci & Einars.
M
■
■
■
S
B
B
GLEÐILEG JÓL!
Guðm. Þorsteinsson,
Bankastr. 12.
B
fl
fl
■
■
11