Vísir - 24.12.1941, Qupperneq 53

JÖLABLAÐ VÍSIS
53
geta svifið, — þessvegna biðja
þeir ferju.--------En hvert er
nafn þitt, kona góð?
Tröllkonunni varð ógreitt
um svör. — Já, hvað hún hét,
---------nú var svo langt um
liðið frá því hún hafði heyrt sig
ávarpaða með nafni. Þar að
auki hafði hið vingjarnlega við-
mót Sankti-Péturs lamandi ó-
hrif á hugsanir hennar. — Eg
— — — eg hefi víst gleymt
þvi, — stnndi hún lágt.
Mildri gremju brá fyrir i svip
Sankti-Péturs. — Það er nú
lakara, — sagði hann. — En við
því er ekkert að gera i bili; það
rifjast vonandi upp.-----------
Hvar áttir þú heima? —
— í Vonarskarði. —
— Vonarskarði, — já einmitt
það. Aldrei hefi eg heyrt það
hæjarnafn fyr. Er sá bær sunn-
an lands eða norðan?-----------
— Hvorugt, — svaraði tröll-
konan. — Vonarskarð er í miðju
iandi. —
— í miðju landi! — sagði
Sankti-Pétur og var ekki lausl
við að efalireim brygði fyrir í
rödd hans. — Þar hélt eg vera
öræfi ein og óbyggðir. —
— Já, svaraði tröllkonan. —
Það er á milli jökla. —
Sankti-Pétur leit snöggt tii
tröllkonunnar, björtu augun
hans urðu hvöss og tortryggn-
islegum svip brá á hið vingjarn-
lega andlit hans. En er hann sá
liversu einlæg og einfeldnisleg
lnin var, urðu augu hans brátt
mild og björt á ný og tortryggn-
in þokaði úr svip hans fyrir
nokkrum undrunar og óþolin-
mæðisblæ.
— Ojæja, — þetta lagast von-
andi. En þú skildir þó víst ekki
muna hvað þú varst í lifanda
lifi, — eg á við, — hvaða starfa
þú hafðir með höndum? —
Varst þú húsmóðir, — vinnu-
kona, — eða--------— og Sankti-
Pétur hrosti kankvíslega. —
Eða kannslce heimasæta? —
— Eg —----------eg var tröll-
kona. —
Sankti-Pétur glápti á liana,
orðlaus af undrun.
— Tröll .... hvað ?-------
— Tröllkona, — tröllkonan í
Vonarskarði. —
Sankli-Pétur skellti aftur
kólfskinnu. Á svip hans mátti
sjá, að nú finndist honum farið
yfir þau takmörk, sem afsaka
mætti með hugarróti því, er
hinir snöggu flutningar, milli
jarðríkis og himnaríkis kynnu
. að orsaka. Hann hneppti að sér
varðmálsjakkanum, steig stuttu
skrefi nær henni og mælti þung-
um rómi:
— Lízt þér þann veg á mig,
kona góð, að eg muni liklegur
til að ti’úa hvaða þvættingi, sem
vera skal? —
Tröllkonan reis á fætur. Hún
kunni því illa að orð hennar
væru dregin í efa, og tók því
skap hennar að hitna. Hvað
vildi þessi gráskeggjaði karl-
væskill vera að derra sig móti
henni, — tröllkonunni? Enn
einu sinni gleymdi hún með
öllu að hún var dauð og naut
ekki lengur líkamskrafta sinna.
—- Já, tröllkona var eg og er eg,
svaraði hún með slíkum áherzl-
um, að Sankti-Pétri fór ekki að
hlast á blikuna.
— Tröllkona,--------ja, hvað
heyri eg, sagði hann vandræða-
legur, og klóraði sér í gráhærð-
um kollinum. — Já, — þú verð-
ur að afsaka, þó það komi nokk-
uð flatt upp á mig. Þó að margs-
konar gesti liafi hér að garði
borið, þá liafa þó tröll eða tröll-
konur aldrei lieimsótt okkur
fyr. — Hann gekk aftur að
púltinu og tók að fletta í bók-
inni. — Eg er líka smeykur við
að ekki sé búist við slíkum gest-
um. — Að minnsta lcosti er
enginn dálkur þeim ætlaður í
þessari hók. ■—- Ja, þú ert vist
á leið til himnaríkis ? —
—- Já, þangað ætla eg mér,
svaraði tröllkonan og lét engan
hilbug á sér finna.
— Já, hm.----------Það hlýtur
að vera einhver misskilningur í
þessu, kona góð. Eg hefi fengið
strangar fyrirskipanir, sem eg .
hlýt að framfylgja út i æsar. Á *
leið til himnaríkis má eg elcki
hleypa neinum, nema nafn hans
sé áður skráð í þessa bók.------
Og eins og eg sagði, þá er þar
enginn dálkur, — — — eg
meina,----------það htur helzt
út fyrir að ykkur hafi alsendis
verið gleymt. — Því miður. —
— Og er þá tilællunin að gera
mig afturreka af þeim sökum?
— sjiurði tröllkonan, og reyndi
nú ekki lengur að leyna þykkju
sinni.
— Já, livað skal gera, — svar-
aði Sankti-Pétur og var nú hinn
ástúðlegasti. — Eg viðurkenni
að þetta er leiðinlegur og slæm-
ur formgalli; V en eg hefi mín-
ar ströngu fyrirskipanir. — Því
miður. —•
Nú gaf tröllkonan skapi sínu
alla tauma lausa. Henni svall
móður, líkt og þegar hún á
æskuárum þreytti fang við
hamslausar frosthriðar. — Já,
einmitt það.----------Þú ætlar
að meina mér leið til himna-
ríkis! — En mönnunum, —
þessum velsælu vanþakklátu
krílum, þeim eru ekki lagðar
neinar hindranir í braul, þó þeir
svo meti elcki allt það góða,
sem Jesús Máríuson hefir fyrir
LAUGAVEG 34. SÍMI 1300.
Stofnsett 1921.
Um jólin
verða allir að vera hreinir og vel til fara. Send-
ið okkur því fatnað yðar til kemiskrar hreins-
unar, þá eruð þér viss um að fá vandaða vinnu.
Hrein og vel pressuð föt auka ánæg.ju yðar
og vellíðan.
Sendum um land allt gegn póstkröfu.
**V . »>
Sækjum. Sími: 1300. Sendum.
Höfum
fyrir liggjandi
eða útvegum með stuttum fyrirvara frá Englandi og
Ameríku:
Til bygginga: Linoleum, gúmmídúka og filtpappa.
Til húsgagnabólstrunar: Áklæði, sængurdúk, léreft,
f jaðrir, saum, borða, hessían, bindigarn, saum-
garn, krullhár, vatt, viðarull, leðurlíkingu,
snúrur.
Ennfremur: Gólfteppi, gólfdregla, flauel, saum*
tvinna, vaxdúk, leðurlíkingu til bókbands,
hessían til fiskumbúða, og annarra umbúða
einnig strigapoka allar stærðir og gerðir o. fl.
o. fl.------
ðfecMe^ ^6Í\
6. V. .léll l\\SSO\ A Co.
P. O, Box 655 — Reykjavík.
14