Vísir - 24.12.1942, Side 19

JÓLABLAÐ VÍSIS
19
vax- í’étti fuglinn handa okkui’.
Hann vai’ grimmúðugui' á svip,
ekki var þvi að neita, en liann
var ekki ólundarlegur og dauf-
legur eins og svo margir rán-
fuglar verða, þegar þeir eru
hafðir í búri. Þegar við sáum
hann fyrst, var liann að leika
sér að viðarbút, kasta honum
upp í loftið og grípa liann, er
hann kom niður aftur. Eg gizk-
aði á, að hann liefði um fimm
feta vængjahaf og hann var um
þrjú fet á hæð.
En eg var ekki enn búinn að
fá vitneskju um það, hvort hanu
væri „veiðimaðui’“. Veslingur-
inn Wriggles, hvolpurinn henn-
ar Júlíu, sannaði okkur það
fyrstur allra. Hann dillaði róf-
unni og trítlaði að búrinu, þar
sem örninn var geymdur, og rak
trýnið inn á milli rimlanna. Örn-
inn þeytti sér á rimlana, þar sem,
hvolpurinn stóð, af svo miklu
afli, að fiðrið þeyttist af lion-
um í allar áttir og húrið lék á
reiðiskjálfi. Wriggles forðaði
sér eins og örskot og við vissum,
að örninn mundi eklci vikja fyr-
ir nokkurri lifandi veru. Nú var
hara að vita, hvort við gætum
tamið hann.
Eigandanum og mér tókst
loks að koma honum ofan í
poka, en það gekk ekki þrauta-
laust, því að eg held helzt, að
hardaginn, sem átti sér stað
milli okkar, hafi einna mest líkzt
viðureign Sindbaðs við fuglinn
Rok. Við Júlía ólcum til Fila-
delfiu með fuglinn, í senn sigri
hrósandi og rög, er við heyrðum.
hljóðin, sem komu úr pokanum
aftan í bilnum.
Eg hefti örninn sama kveldið,
þegar heim var komið. Það má
ekki hafa þá fálka í búri, sem
ætlað er að gera að veiðifuglum,
en þess í stað er sett á þá leður-
haft og tjóðurband fest við það.
Ef fuglinn fer að verða eirðar-
laus,þarf ekki annað en að renna
hettu yfir höfuð lians, svo að
hann sjái ekki dagsbirtuna. Þó
að einkennilegt kunni að virðast,
stillist hann á samri stundu við
þetta. Þegar að því kemur, að
fuglinum er ætlað að fljúga, cr
tjóðurbandið losað og hettan
tekin af höfði hans. Haftið er
aldrei tekið af fótum, fuglsins,
jafnvel ekki þegar liánn er send-
ur i veiðiför.
Eg geri ekki ráð fyrir að það
sé miklu erfíðara að liefta
steypiflugvél í bai'daga, en það
var að hefta örninn okkar þetta
kveM. Þegar hann var loksins
orðinn rólegur á prikinu sinu
með hettu á höfðinu, lagaði blóð.
ið úr átta stöðum á öðrúm
handleggnum og voru tvö sár-
in 6vo mikil, að það hefði verið
hægt að reka blýant inn í þau.
Eg vissi, að ef svona héldi á-
fram, þá mundi það taka um
mánuð að temja fuglinn og við
gátum ekki varið svo miklum
tíma til þess.
Við Júlía ræddum, málið og
urðum ásátt um að leggja strax
af stað til Mexikó, i þeirri von
að okkur tækist að temja fugl-
inn á leiðinni.
Til allrar hamingju liafði eg
farið til mexikanska ræðis-
mannsins vikuna áður og út-
skýrt fyrir honum, hvað eg ætl-
aðisl fyrir með örninn i landi
hans. Hann var liinn alúðleg-
asti og lofaði að greiða götu
mína eftir mætti. Við Júlía ferð-
bjuggumst þvi í Iiezta skapi og
lögðum al' stað morgun einn
með það i liuga, að koma við i
skrifstofu ræðismannsins og
taka j>ai’ hin nauðsynlegu skil-
ríki.
Ræðismaðurinn var eins al-
úðlegur og áður, en því miður
liafði orðið einhver dráttur á.
því, að skilríkin fengist, sagði
hann.
„En við erum alveg ferðbú-
in“, sagði eg. „Bíllinn er fyrir
utan liúsið með allan farangur-
inn og örninn.‘‘
Ræðismaðurinn leit á m,ig eins
og tröll á heiðrikju. „Guð al-
máttugur, mér kom ekki til hug-
ar að yður væri alvara með
þetta“, hrópaði liann. „Eg liélt
að þér væruð að gera að gamni
yðar.“
Næstum lieil vika leið, áður
en skjölin komu til ræðismanns-
ins.
Lolcs gátum við lagt af stað.
Wriggles átti líka að vera með
í förinni, því að örninn og
liann voru búnir að gera
með sér einhverskonar vopna-
lilé. Örninn var búinn að fá tals-
verða æfingu í að sitja á stöng,
sem sett hafði verið upp í biln-
um, og hann var búinn að læra
að halla sér eftir því, hvernig
bíllinn hreyfðist. Eg liafði með
mér riffil og haglabyssu, til að
skjóta „í soðið“ handa lionum.
Eg vonaði líka að þær yrði okk-
ur til einhverrar verndar, því
að við ætluðum að fara langt
frá öllum mannabyggðum. Ann-
ar farangur okkar var sá sami
og fólk notar, er það ætlar i úti-
legur, og að auki óvenjulega
mikið af flugnaneti og kiníni.
Við komumst slysalaust yfir
alþjóðabrúna frá Texas yfir til
Mexikó, enda þótt benzínsalinn,
seöi við töluðum við i Texas
rétt áður, gerði ráð fyrir þvi,
að tollverðirnir handan landa-
mæranna mundu þurfa að klóra
sér mikið bak við eyrað og
skeggræða einhver ósköp, áður
GLEÐILEG JÓL!
Heitt og Kalt.
GLEÐILEG JÖL!
Heildvérzlun Ásgeirs Sigurðssonar h.f.
Verzlunin Edinborg.
Veiðarfæragerð Islands.
GLEÐILEG JÓL!
Skipaúlgerð ríkisins.
GLEÐILEG JÓL!
H.f. Hreinn. H.f. Nói.
H.f. Sirius.
T
GLEÐILEG JÓL!
Kexverksmiðjan Frón h.f.