Vísir - 24.12.1942, Síða 28

28
JÓLABLAÐ VlSIS
GLEÐILEGJÓL!
H.f. Rafmagn.
GLEÐILEGJÓL!
* - fí.f. fíamar. á
GLEÐILEG JÓL!
Carl D. Tulinius & Co. h.f.
GLEÐILEG JÓL!
Iíolasalan h.f.
GLEÐILEGJÓL!
Alliance.
4
GLEÐILE G JÓL!
Bifreiðastöð lslands
Nemondur og kennarar lýðháskólans í Voss í skemmtigöngu.
tárum. Þarna iekur Anna Egg-
en, sem situr fyrir framan mig,
upp vasaklútinn sinn, Iýtur
höfði og þurrkar sér um augun.
Eg heyri það, eg finn það, að
hræring fer um salinn. Eg lit
framan í ræðumanninn. Niður
kinnarnar hrynja tárin, eitt —
tvö — þrjú. Ógleymanleg stund.
„Skammvinna ævi, þú verst i
vök,
þitt verðmæti gegnum lifið er
fórnin,
en til þess veit eilífðin alein
rök,“
i
segir Einar Benediktsson. Og
vitundin um fórnarviljann og
fórnina hrífur oss og hrærir,
þig eins og mig. „Fórn, fórn,
það er hinn mikli leyndardóm-
ur lifsins og krafa þess,“ segir
Arne Garborg. Lotningin fyrir
henni leynist í hjörtum vorum.
Að loknum fyrirlestrinum
syngjum við hið fagra kvæði
Garborgs — „Guð signe Norigs
land“.
Eldur er kveiktur í ungum
sálum, eldur gettjarðarástar og
fórnarvilja. Og næstu vikur og
mánuði er honum haldið við,
á hann bætt, með svipuðum er-
indum öðru hvoru, erindum um
Wergeland, Aasen, Vinje, Per
Sivle, Garborg, Björnson, Ib-
sen, Amundsen, Nansen o. fl.
líðandi og striðandi hetjur
norsku þjóðarinnar. Þessi nöfn
minna oss á, hve mikinn og
gagnmerkan skerf norska þjóð-
in hefir á umliðinni öld lagt
til heimsmenningarinnar.
IV.
Norska þjóðin ei' dxæpin i
dróma.
Hún lifir þrautalifi. Vér dá-
um hugrekki hennar og þrek.
Hvaðan fær hún þennan ki'aíl,
þennan þrótt? Mundum við ís-
lendingar í’eynast jafnokar
hennar í slikum þrautum?
Sagan er skóli stjórnvitríiigs-
ins, segir spakmælið. Það er
hún víst. En hún er meira. Sag-
an er safagjafi þjóðernisins og
lifakkeri þjóðanna.
Þetta hefir skólamönnum
norsku þjóðarinnar og öðrum
menningarfrömuðum verið
ljóst. Max'gir þeirx-a liafa á
meistaralegan liátt notað sög-
una í því þjóðernislega við-
reisnarstai'fi, sem átt hefir sér
stað i Noregi undanfarna lxálfa
öld. I ræðu og riti liafa þessir
menn koslað kapps um að
hei'ða og stæla þjóðina við arin-
eld sögu og sagna.
„Eg kx-ýp fyrir norsku þjóð-
inni,“ sagði aldi'aður íslend-
ingur, er liann frétti urn þjóð-
hollustu norsku kirkjumann-
anna og kennaranna.
- Það píslarvætti mun liafa
víðtækt gildi fyrir franxtíð
kristindómshugsjónarinnar og
fi-jálsrar fræðslu- og menning-
arstai’fsemi, þá timar líða.
Oss vei'ður fleirum líkt far-
ið og þessum aldurhnigna
landa vorum.
Noi’ska þjóðin er viti, sem
lýsir hverri þjóð, er „leitar
heim“.