Vísir - 24.12.1942, Side 41

41
kallað þetta til þeirra, þá fóru
þeir að skellihlæja.
„Þú ert sjálf hugrökk,“ svöi1-
uðu þeir, spýttu í lófa sér
' og sóru við nöfn mæðra sinna,
' að þeir skyklu ekki bregðast.
Siðan sagði hver um sig eitt-
hvað á þessa leið: „Við eigum
allir að deyja einhvernthna og
hversvegna skyldum við þá
ekki deyja eins og þú vilt?“
Madama Cliien virti þá belur
fyrir sér, en svo skaut þessari
hugsun upp í huga hennar:
„Hvað munu þeir gera, ef eg
yfirgef þá? Þeir eru ókunnugiv
hér.“
Henni gafst ekki tími til þess
að taka ákvörðun sína um það,
hvort liún ætti að halda á brott
eða vera um kyrrt, því að hún
tók nú eftir ágirnd ferjumanns
eins. Allir ferjumenn eru því
marki brenndir að vera ágjarn-
ir, en þessi maður var svo fram,
úr hófi kröfuharður, að mad-
ama Ghien bi’ást reið við.
„Á svona tímum“, sagði hún
hátt og snjallt, „má enginn
hugsa eingöngu um sjálfan sig.
Takið bát hans, menn, og notið
hann eins og ykkur bezt hentar.
Takið alla báta, senx þið þarfn-
ist, en sjáið um, að þeir sé af-
hentir eigendunum, aftur, þvi að
þeir lifa af þeim, þótt sumir
þeiiTa eigi ekki skilið að fá að
lifa.“
„Takið bátana“, skipaði ungi
. maðui-inn. „Hver sá, sem hugs-
ar um að skara eld að sinni
köku er svikai’i!“
Hermennirnir lóku þá á auga-
bragði og reru yfir slysalaust,
þvi að þeir voru synir alþýðu-
fólks og kunnu að beita kröftum
sínum. Ungi maðurinn beið eft-
ir síðasta bátnum. Er hann kom,
snéri hann sér að madönxu
Chien.
„Korndu með okkur, rnóðir
góð“, sagði hann blátt áfram.
Hún reis á fætur úr grasinu,
þar sem húu hafði setið og hvilt
sín lúin bein, lagði höndina á
handleggiun, scm haun rétti
henni og sté út i báthm. Hún
vissi um leið og húu gerði það,
að nú mundi úti um friðinn, sem
hún hafði óskað sér svo inni-
lega.
að liðu margir dagar unz á-
hlaupið var gert. Madama
• Chien vildi ekki leyfa, að í’asað
væri um ráð fram.
„Látum flöskuna fyllast“,
'sagði hún* við unga manninn.
Hún vissi nú, að hann hét Tung
Li. „Kallaðu mig Lih-tse“,
sagði liann. „Það gera allir.“
En madama Chien gat ekki
komið sér til að vera svo kump-
ánleg við hann og kallaði hann
JOLABLAÐ vísis
því annað hvort fullu nafni eða
ekki neitt.
„Þegar flaskan er full, setj-
um við tappann í“, hélt hún á-
fram.
Það var rnargt, sem þurfti að
gera áður. Mennirnir urðu að
dulklæðast, svo að þeir gæti
gengið um borgina óáreittir og
séð hvar hermönnum fjand-
mannanna var komið fyrh’,
liversu margir þeirvæi’i og hvaða
venjur þeir hefði. Árásartíminn
varð að fara eftir því, hversu
vel þeim væri kunnugir allir
hagir fjandmannanna. Madama
Chien fékk að hýi’ast í einu
horninu í kofa bónda eins og
skildi aðeins sefmotta á milli
bústaðar fjölskyldu hans og
hennar. Húsgögnin voi’U fleti úr
bambusviði, ómálað borð og
klunnalegur stóll. Hún notaði
rúmið mjög lítið, en hinsvegar
sat húri oft og lengi við box’ðið
með Tung Li, er þau lögðu á
ráðin um það, hvað gera skyldi
hvern dag og hún bedtti nú
hverju leyndarmálinu af öðru
af þeim, sem hún hafði safnað
saman í huga sínum. Þannig
sagði hún til dæmis einU sinni:
„Eg las einu sinni ei’lenda bók
um stríð og fi’ið, sem hafði ver- •
ið þýdd á mál okkar. Þar var
sagt frá mikilli orustu og hún
var háð svona.“
Hún dró myndir í sandinn
með einum fingrinum, til þess
að sýna eina af orustum
Napoleons i Rússlandi. „En
fyrst verðum við að senda njósn-
ara inn í borgina, sem getur
komizt -inn í aðalbækistöðvar
foringjanna, til þess að komast
að þvi, hvað þeir ætlast fyrir“,
sagði hún.
„Það er nú vei*ra, þvi að eng-
inn okkar skilur mál þeirra“,
svaraði Tung Li.
Madama Chien hugsaði sig
uin sem snöggvast.
„Eg verð þá að vera njósnari
oldíai’“, sagði hún.
„Getur þú það?“
„Eg kann dálitið i japönsku“,
svaraði hún feimnislega, „enda
þótt sú kunnátta hafi aldrei
komið mér að neinu haldi fyrr
en nú.“
Hún var næstum, því hrædd.
Var nú að nálgast sá tími er hún
ætti að inna af hendi Iilutverk,
sem hún hefði verið að búa sig
undir alla ævi?
í
annig varð hún njósnari.
^ Hún fékk lánaðar gamlar
'flikur hjá konu bóndans, mak-
aði mold og óhreinindum, á húð
sina og loks fékk hún lánaða
körfu og kökur, sem bóndakon-
an hafði bakað til að selja ein-
hvern timann. Madama Chien
GLEÐILEGJÓL!
GOTT OG FARSÆLT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiptin á líðandi ári.
Heildverzl. Guðm. II. Þórðarsonar.
GLEÐILEGJÓL!
GOTT OG FARSÆLT NÝÁR!
\
V átrijggingaskrifstof a
Sigfúsar Siglwatssonar.
....................
GLEÐILEGJÓL!
SlMI 3IT5
r -
U