Morgunblaðið - 12.04.1979, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. APRIL 1979
7
Hvaö er mikilvægast í
páskaboðskapnum? Ég
hef oft veriö spurður um
þaö og svara enn eins og
fyrr: Mikilvægast er þaö,
aö upprisa Krists birtir
lögmál, sem gildir um alla
menn, ekki hann einan,
eins og oft er haldið fram.
Menn geta vitnaö til
N.testam. um þaö aö upp-
risuundrin í Jerúsalem hafi
sannaö guðdóm Krists, en
ef staðreyndir stangast á
viö gömul helgirit, getur
ekki verið vandséö, hverju
fylgja beri. Þúsundir vit-
urra og trúverðugra
manna votta, aö látnir
menn hafi með órækum
kennimerkjum birzt á
jöröu. Slíkt sannar ekkert
um guödóm þeirra en
staðfestir önnur ummæli
N.testam. þau, að meö
upþrisu sinni hafi Kristur
„leitt í Ijós líf og ódauð-
leika".
Efaspurnir láta aö sjálf-
sögðu ekki standa á sér:
Er óhætt aö treysta frá-
sögum guðspjallanna,
sem raunar ber saman um
meginmáliö en ekki í öllum
atriðum? Er öruggt að
treysta því, aö þessir at-
buröir hafi raunverulega
gerzt? Lifir sálin, persónu-
leikinn eftir dauöa líkam-
ans?
Ég geri ráö fyrir því, að
þeim sem þessar greinar
lesa sé þaö kunnugt, aö
ég hef lengi lagt á þaö
stund aö kynna mér þaö
sem hæfustu menn hafa
lagt fram til rannsókna á
þeim hliðum mannssálar-
innar, sem benda til þess
aö hennar bíöi önnur ævi-
skeið er jarövist lýkur, og
þótt mörg kunni aö vera
hindurvitni og trúgirni um
of á vegi þeirra, sem á
þessum leiðum leita, og
nýjar skýringar hafi komið
fram á fyrirbrigöunum,
sem fengizt er viö, er ég
sannfæröur um aö á
mörgum þeirra sé eölileg-
asta skýringin sú, aö þau
bendi sterklega til áhrifa
frá látnum mönnum, sem
lifa enn.
Þótt ég telji þessar
rannsóknir stórmikils viröi
og að þær hafi leitt í Ijós
staðreyndir, sem fráleitt
sé aö hafa að engu, þykir
mér þó annað treysta
betur sannleiksgildi frá-
sagnanna af upprisuundr-
unum í Jerúsalem, en þaö
er, hve furðuleg breyting
veröur á lærisveinunum
viö þaö, aö Kristur birtist
þeim upprisinn. Hugfallnir,
vonlausir ganga þessir
menn frá Golgata. Þeir
fara í felur, læsa aö sér
dyrum, aumastir allra eftir
hræöilegan ósigur, ofur-
seldir botnlausri örvænt-
ingu. En fáum dögum síö-
ar ganga þeir fram, þessir
sömu menn og bera meö
sigurfögnuði vitni þeim
undrum, sem þeir höfðu
orðiö vottar aö. Þeir vita
að blóðugt píslarvætti
muni verða hlutskipti
þeirra, en í musterinu
sjálfu standa þeir hiklausir
andspænis fjandmönnum
sínum. „Vér getum ekki
annaö en talaö þaö sem
vér höfum heyrt og séð,“
segja þeir. „Heyrt og séð,“
segja þeir, og ekki aðeins
einn og einn, heldur einnig
allir í senn.
Á þessum grunni, þessu
bjargi er kristni og kirkja
reist. Og síðar kemur
Kristsvitrunin við Damask-
us til og breytir Páli úr
hatrammasta andstæöingi
í máttugasta boöberann,
sem kristnin hefur átt. Er
þaö trúlegt aö tálsýnir og
blekkingar hafi gjörbreytt
þessum mönnum og knúiö
annan eins mann og Pál
inn á vegi, sem hann hafði
sízt ætlaö að ganga? Úr
dalverpi dýpstu vonbrigða
ganga nýir menn meö
óvænta útsýn yfir veraldir
handan viö heim og hel.
Fyrirsögn hér inn í strákar
þaö er í næst síöustu
setningu og sjá:
Er þaö trúlegt aö tálsýnir
og blekkingar hafi gjör-
breytt þess-
um mönnum og knúið
annan eins mann og Pál
o.s.frv...
Þeirrar útsýnar er okkur
ennþá þörf. Enn horfa
harmþrungnir menn á hlið
heljar, óvissir eöa kvíð-
andi til þeirra örlaga, sem
allra bíöa. Og hér kemur
einnig annaö til: Aöeins í
Ijósi þess, sem upprisa
Drottins boöar um mann-
inn, verður skiljanleg meg-
inkenning hans um mann-
inn, örlög hans og perl-
una, sem í brjósti beisk-
asta mannsbarnsins leyn-
ist. Maöurinn er ekki aö-
eins hið margseka, brot-
lega barn, heleur sál sem
á örlög og möguleika meiri
en nokkur veit á ómælis-
vegum eilíföar.
Meö samtíö okkar er að
manninum, einstaklingn-
um vegiö úr ýmsum áttum.
Kúgun einræöisafla, ofur-
vald flokksræöisvéla,
skefjalaus vélvæðing í vel-
feröarríkjum gerir mann-
inn aö ómennsku hjóli í
vélasamstæðum stóriðj-
unnar, allt tekur þetta
höndum saman viö guö-
lausa heimspeki og lág-
fleygar listir um aö vega
beittum vopnum að mann-
inum, hinum frjálsa manni,
og þeirri manngildishug-
sjón sem á dýpstu rætur
sínar í páskaboöskapnum.
Hvernig lýkur baráttunni,
sem háö er um manninn
og verömæti hans ef trúin
deyr, trúin á eilíf örlög
einstaklingsins, sem er aö
stíga bernskuspor á jarö-
vistarferlinum, en á fram-
undan langa leiö um víöar
Guðs veraldir aö mark-
miðum, sem þig órar ekki
fyrir enn því aö þar
„skyggir Skuld fyrir sjón“.
Páskar — páskar gefa
vængi dýrustu vonum þín-
um um manninn, vonum
þínum um dýrmæta vini,
sem dóu og voru ennþá
breisk börn, og vængi
vonum þínum um sjálfan
þig eftir banablund. Heim-
urinn sem viö fyrstu upp-
risuvottunum blasti, var
þeim dýrlegastur vegna
þess aö hann var heimur
hins upprisna meistara
þeirra. Og dýrlegastur á
hann aö vera hér vegna
þess, aö undir leiðsögn
Krists bíða þín möguleikar
þar til þess aö „bræöa,
steypa, móta“ þaö gull,
sem í þér kann aö vera viö
jarðnesk ævilok og enn
var ekki hreinsaö af sora.
Ódáinsveröld vona
þinna er dýrmætust vegna
þess aö hún er veröld
hans, sem reis upp til að
sýna þér þann veg, sem
Guö hefur búiö öllum sál-
um. Kristur upprisinn er
„Ijós heimsins“ — hvort
sem hann mælti sjálfur
þeim orðum um sig eöa
maður sem eftir daga
hans rýndi leyndardóma
veru hans lagöi honum
þau í munn, — „Ijós
heimsins" ekki aöeins í
þeim útgarði tilverunnar,
sem þú ert staddur í,
heldur víðar, víðar um
geima Guös og heima.
Gleðilega páskahátíö.
Eilífðargildi
—Odauðleg sál
Snorrabraut 56 sími 13505
Flauelsbuxur
med fellingum
og án fellinga
Stærdir:
26“ til 38“
Allir tískulitir
Verd kr. 9.500.-