Morgunblaðið - 12.04.1979, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. APRÍL 1979
ina í London 1948, en Óskar var
einn af þátttakendum íslands og
setti íslandsmet í 800 m hlaupi.
Um þaö mót sagöi Óskar í viðtal-
inu:
f matarsvelti
á Olympíu-
ieikum
„íslenzku keppendurnir áttu lít-
illi velgengni að fagna á Ólympíu-
leikunum á Wembley í London.
Allir höfðu þó undirbúið sig af
kostgæfni og tekið þátt í ströngum
æfingum, stundum oft á dag.
íþróttamenn verða alltaf að vera
með afsakanir ef þeir standa sig
illa, og afsökun okkar var sú að við
fórum alltof snemma til London.
Ákveðið var hér heima að
Ólympíuliðið skyldi fara til
London viku áður en keppni hæfist
svo að íþróttamennirnir hefðu
tækifæri til að venjast loftslagi og
mataræði ytra.
Það var mikil hitabylgja í Lond-
on meðan við höfðumst þar við og
dró það úr okkur. Einnig var
matarskömmtun í landinu eftir
stríðið og vorum við nánast í svelti
ytra og því verulega af okkur
dregið þegar í keppnina kom. Allur
fiskur sem var á boðstólum var
nánast úldinn og ekki við okkar
hæfi. Kjötið sem við fengum var
eins og þunnar sneiðar ofan á
brauð. Við urðum að leita að mat
ef við ætluðum að fá eitthvað til
viðbótar, en yfirleitt var lítið eða
ekkert að fá.
Það má því segja að fyrirætlan-
irnar hafi verkað öfugt. Aðrar
þjóðir sendu sitt fólk með minni
fyrirvara til Englands og margar
höfðu eigin kokk með í ferðinni.
Það virtist skynsamlegast að koma
nánast beint í keppnina og stóðu
þeir sig bezt sem þannig var ástatt
fyrir.
I Norðurlandaför eftir leikana
kom í ljós að við vorum beuir
undirbúnir undir þátttökuna í
Ólympíuleikunum en frammistaða
okkar gaf til kynna. Náðu margir
góðum árangri í ferðinni til
Norðurlanda og unnum við marga
góða sigra.“
Met og sigrar
Óskar var í essinu sínu í þessari
ferð. Hann setti nýtt Islandsmet í
800 metra hlaupi á móti í Ósló,
1:54,0 mínútur, og nokkrum dögum
síðar sá Islandsmet dagsins ljós í
1000 metrum, 2:27,8 mín., á móti í
Gautaborg. Þá sigraði Óskar
sterkan Dana og Bandaríkjamann,
sem varð fjórði í 800 m á Ól.
nokkru áður, í 800 metra hlaupi í
Kaupmannahöfn í ferðinni, og
hlaut fagra postulínsstyttu að
launum. Bandaríkjamaðurinn gaf
út yfirlýsingar fyrir hlaupið að
hann ætlaði sér sigur. Þá tók
Daninn það til bragðs að stöðva og
labba út af brautinni á loka-
metrunum þegar honum var ljóst
HVVENPl
^.LAMQTIVKA. PET gp
T*.0 tfMOMLNALP.
TiV'yfMf't I5LEMD6C ' OM
pppAútr vi
nNVj/v;. ,
i r.
< \‘
V
\
Þessum augum leit skop-
myndateiknari eins norsku
blafianna á 1500 metra
hlaupifi í Ósló 1947, þar sem
óskar sló óvænt miklum
köppum við. „Fljúgandi
diskur? Nei, því fer fjarri.
Þetta er undraverfii fslend-
ingurinn sem R.H. sá á
Bislett á mifivikudag", segir í
texta með teikningunni.
Það er reisn yfir stflnum, þar sem Óskar kemur afi markinu. Óskar
átti árið 1947 bezta fslandsmetið skv. alþjóðlegri stigatöflu um
íþróttaafrek.
á Melavelli þegar þar fóru fram
frjálsíþróttamót. Mótin voru vel
sótt og oft komu erlendir íþrótta-
menr til að heyja keppni við
íslendingana. Menn komu jafnvel
til íslands til að heyja einvígi við
Örn Clausen í tugþraut. „Þetta
voru stórviðburðir," sagði Óskar,
„og á þessum árum áttu frjáls-
íþróttir miklum vinsældum að
fagna.
Þegar ég var sem beztur voru að
koma upp anzi góðir hópar í
félögunum, sérstaklega í ÍR, en við
hreinlega „átturn" mörg mótin,
einkum í hlaupunum. Það var
virkilega góður andi yfir öllu
starfinu og ánægjulegt að vera
með í þessu. Það var eins og að
koma í annan heim að koma út á
völl og taka þátt í frjálsíþróttum.
Þetta var alveg sérstök veröld, og
ákaflega gott og hollt fyrir unga
menn að taka þátt í frjálsíþróttum
á þessum tíma. Margir munu búa
lengi og vel að þessu og lengi geta
menn rifjað upp skemmtileg tilvik.
eftir ÁGÚST
ÁSGEIRSSON
Á þessari mynd má sjá marga af fremstu frjálsíþróttamönnum fslendinga fyrir þremur áratugum.
Myndina tók Ijósm. Ól. K.M. við ÍR-húsið veturinn 1947—1948, afi lokinni æfingu hóps sem valinn var
vegna undirbúnings fyrir þátttöku fslendinga í Ólympíuleikunum í London 1948. Fyrir framan
tröppurnar standa þeir (f.v.) Sigurjón á Álafossi, sem hljóp oft mefi hópnum sér til hressingar, Pétur
Einarsson, Jakob Albertsson skíðamaður, Olle Ekberg þjálfari, Sveinn Björnsson kaupmaður, Óskar
Jónsson hyggingameistari, Örn Eiðsson, formaður FRÍ, Kjartan Jóhannsson forstjóri Asíufélagsins. f
fyrstu tröppu (f.v.) Ólafur Guðmundsson, Ingi Þorsteinsson, Haukur Clausen tannlæknir, Sigurjón
Ingason lögregluþjónn. f annarri tröppu (f.v) Finnbjörn Þorvaldsson skrifstofustjóri, Reynir
Sigurðsson kaupmaður, Örn Clausen lögfræðingur, Gunnlaugur Ingason. f þriðju tröppu (f.v.) Friðrik
Guðmundsson, Þórður Þorgeirsson, Indriði Jónsson. f fjórðu tröppu (f.v.) Magnús Jónsson
óperusöngvari, Bjarni Linnet, Páll Halldórsson, skattstjóri Austurlands. í timmtu og efstu tröppunni
(f.v.) Ásmundur Bjarnason, útgerðarmaður, Húsavík, Vilhjálmur Vilmundarson tollvörður og Trausti
Eyjólfsson rakari.
Það ríkti nokkur félagsrígur,
sérstaklega á milli KR og ÍR, en
það var allt í góðu og ekkert til
baga. Ég man ekki eftir öðru en
almennilegheitum frá stjórnar-
mönnum og keppendum annarra
félaga.
Litríkir
leiðtogar
Leiðtogar félaganna voru miklar
driffjaðrir og mikið með íþrótta-
mönnum jafnt á æfingum sem í
keppni og einnig þar á eftir. Oft
fóru þeir með íþróttamönnunum á
kaffistofu eða löbbuðu með þeim
„rúntinn" eftir æfingar og keppn-
ir.
Haraldur Johannessen var for-
maður ÍR þegar ég byrjaði. Hann
var alveg sérstakur persónuleiki,
nánast föðurlegur leiðtogi. Það var
alltaf vel eftir honum tekið þegar
hann hélt ræður á fundum og
samkomum, ræður hans voru
alveg sérstakar og fluttar með stíl
sem honum var einum laginn. Mér
er Sigurpáll Jónsson einnig
minnisstæður, en hann var mjög
áhugasamur um það leyti sem ég
var á kafi í íþróttunum. Fleiri
góðir menn komu við sögu innan
IR á þessum árum og of langt yrði
þá upp að telja.
Leiðtogar Ármanns og KR, Jens
Guðbjörnsson og Erlendur Ó.
Pétursson, voru einnig ákaflega
litríkir persónuleikar, góðir og
drífandi menn. Ég man það alltaf
mjög vel er Jens kallaði mig
einhvern tíma niður á skrifstofuna
til sín. Er þangað kom bað hann
mig að máta nýja gaddaskó sem
hann vildi gefa mér. Þetta þótti
mér ákaflega fallega hugsað af
honum.
Það var líka seinna að við
IR-ingar ætluðum í ferðalag til
útlanda og ákváðum að vera ekki
með á móti sem halda átti kvöldið
fyrir brottförina. Ármenningar
héldu þetta mót og voru erlendir
gestir meðal þátttakenda. Jens
kom að máli við mig rétt fyrir
mótið og bað mig um að verða
með, hvað ég og gerði."
Óskar sagði að eðlilega væru
margir íþróttamenn honum
minnisstæðir, einkum þó IR-ingar.
„Nöfn eins og Finnbjörn Þorvalds-
son, Clausen-bræður, Jóel Sigurðs-
son og Kjartan Jóhannsson koma
fljótt upp í hugann. Finnbjörn var
lengi vel í sérflokki,
Clausen-bræðurnir voru alveg sér-
stakir og hefðu áreiðanlega getað
náð miklu lengra þótt þeir gerðu
mikið, en þeir voru að komast í
æfingu þegar þeir hættu. Jóel var
litríkur í spjótkastinu og Kjartan
var ansi skemmtilegur hlaupari.
En auðvitað eru miklu fleiri sem
áttu góð ár um leið og ég og vert
væri að nefna, eins og Huseby, o.fl.
o.fl.
Móðgandi að
fara fram úr
stjörnunum
Þá er það eftirminnilegt að
að hann næði ekki að sigra. —
Hraði Óskars og hlaupalag vakti
athygli víða í þessari ferð og spáði
sænska íþróttablaðið honum
glæsilegri framtíð á hlaupabraut-
inni.
í spjallinu sagði Óskar að venju-
lega hefði árangur verið talsvert
lakari í hringhlaupum í mótum á
Islandi en erlendis, og heyrist sú
saga mjög oft hjá íþróttamönnum
enn þann dag í dag. Sagði Óskar
það hafa verið gjörólíkt að hlaupa
í hlýju veðri og logni á góðum
brautum erlendis. „Þá var það
hrein unun að æfa á skógarstigum
t.d. í Noregi og finna skógarilminn
og angan af gróðrinum."
Mikil
stemmning á
Melavelli
Þá sagði Óskar að venjulega
hefði verið mjög mikil stemmning
Frá 800 metra hlaupinu á Ólympíuleikunum 1948. Óskar er föðru sæti.