Morgunblaðið - 12.05.1981, Blaðsíða 34

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. MAI 1981
„FlaKKskipift“ Glaður 852 frá Reykjum. Knapi Bjarni Þorkelssun.
Sýning Stóðhestastöðvar BI:
Ungu folamir gefa góðar vonir
Hér sýnir Jóhann B. GuAmundsson Ön(?ul frá Kirkjubæ.
Vigfús Gestsson
- Minningarorð
LAUGARDAGINN. 25. apríl sl.
var haldin á Selfossi sýning á
stóóhestum Stóðhestastöðvar
Búnaðarféla(?s Islands. Fór sýn-
iniíin fram á velli Ilcstamannafé-
laRsins Sleipnis, en þetta er í
annað skiptið sem sýningin er
haldin þar. Áður voru folarnir
sýndir á stóðinni sjálfri sem er á
Litla-Hrauni v/Eyrarbakka. Að-
staðan þar þótti ekki nó(?u heppi-
Ick <>K var því farið með folana
upp á Selfoss, en aðstaðan þar er
fyrsta flokks til sýningarhalds.
Alls voru nú sýndir 18 folar,
flestir á aldrinum 4—5 vetra. Allir
litu folarnir vel út, voru vel
fóðraðir og gljáfægðir. Eins og
gerist og gengur voru folarnir
misjafnlega langt á veg komnir í
tamningu, en allir gefa þeir góða
von með áframhaldandi tamningu
og þjálfun. Erfitt er að gera upp á
milli ungu folanna en þó eru
nokkrir sem vert er að minnast á,
en þeir eru Neró frá Bjarnhöfn
undan Sörla frá Stykkishólmi,
Ymir frá Ystabæli undan Blesa
577 frá Núpakoti og Öngull frá
Kirkjubæ undan Þætti 722 frá
Kirkjubæ. Allt eru þetta efnilegir
folar sem vafalaust eiga eftir að
láta að sér kveða í hrossaræktinni
á komandi árum. Einnig var
sýndur þarna Glaður 852 frá
Reykjum, en hann hefur oft bæði í
gamni og alvöru verið kallaður
flaggskip stöðvarinnar. Glaður er
fyrsti stóðhesturinn sem stöðin
eignaðist. Var hann gefinn af Jóni
M. Guðmundssyni á Reykjum í
Mosfellssveit þegar stöðin var sett
á laggirnar. Glaður er föngulegur
reiðhestur með öllum gangi, en
framtíð hans sem kynbótahests er
nokkuð ótrygg eftir afkvæma-
rannsókn sem gerð var á afkvæm-
um hans, en útkoman varð heldur
neikvæð.
En Þorkell Bjarnason, hrossa-
ræktarráðunautur, vildi samt ekki
með öllu afskrifa hann. Taldi
Þorkell hann hafa til að bera ýmsa
góða hluti og nefndi í því sam-
bandi úrvals góðar herðar og væri
ekki tímabært að gelda hann.
Fjöldi manns mætti á sýning-
una og þar á meðal voru kunnir
Skagfirðingar sem fjölmenntu á
hópferðabíl.
Endurspeglar þessi för vel
áhuga þeirra á hrossarækt.
Knapar á stóðhestunum voru
starfsmenn stöðvarinnar þeir
Þorkell Þorkelsson, Páll B. Páls-
son og Jóhann B. Guðmundsson.
Einnig sýndi Bjarni Þorkelsson
áðurnefndan Glað, en Bjarni hef-
ur haft hann í þjálfun í vetur.
Að sýningu lokinni sneri
fréttaritari Mbl. sér til Þorkels
Bjarnasonar, en hann lýsti folun-
um meðan á sýningu stóð, og
spurðist fyrir um starfsemi stöðv-
arinnar.
I vetur voru 55 folar á stöðinni á
ýmsum aldri. Um helmingur fol-
anna er í eigu stöðvarinnar en
hinir í eigu einstaklinga. Þorkell
var spurður að því hvað einstakl-
ingar ynnu við það að senda fola
sina á stöðina í stað þess að ala þá
upp sjálfir og temja. Kvað hann
það mikinn sparnað fyrir eigendur
að hafa folana á stöðinni, og
nefndi í því sambandi að daggjald-
ið væri aðeins' 7,50 nýkr. og væri
innifalið í því fóður og hirðing og
síðan tamning, þegar folarnir
komast á tamningaraldur. Einnig
benti hann á að oft væri það mikil
fyrirhöfn fyrir einstaklinga að
BREZKI rithöfundurinn og
ljóðskáldið Kevin Crossley-Holl-
and. sem staddur er hér á landi
um þessar mundir, mun flytja tvo
opinhera fyrirlestra í boði heim-
spekideildar Iláskóla íslands.
Fyrri fyrirlesturinn verður mið-
vikudaginn 13. maí kl. 17.15 í stofu
101 í Lögbergi og nefnist „Old
English Riddles" og fjallar sér-
saklega um Exeter gáturnar með
hafa stóðhesta í uppeldi og þá
sérstaklega yfir sumartímann.
Ennfremur sagði Þorkell, að stöð-
ugt væri verið að grisja þá ár-
ganga, sem inn á stöðina koma,
strax frá fyrsta vetri, þannig að
folamir væru stöðugt undir smá-
sjánni. A sumrin eru folarnir
leigðir út um landið, einstakling-
um og hrossaræktarsamböndum.
Að lokinni sýningu var mönnum
boðið að skoða stöðina sjálfa og
ótömdu folana, sem þar voru. Ekki
var annað að sjá en menn væru
ánægðir með sýninguna í heild,
þótt skoðanir manna væru skiptar
um einstaka fola. Því seint verða
menn sjálfsagt sammála um
stefnur í hrossaræktinni.
nokkrum samanburði við íslensk-
ar gátur.
Síðari fyrirlesturinn verður
laugardaginn 16. maí kl. 15.00 í
kennsluhúsnæði ensku að Aragötu
14 og nefnist „British Poetry from
1945—1981.“ Að fyrirlestrinum
loknum mun skáldið lesa úr kvæð-
um sínum.
Báðir fyrirlestrarnir verða
fluttir á ensku.
Öllum er heimill aðgangur.
Fæddur 4. mars 1896.
Dáinn 1. maí 1981.
Mig langar til að minnast Vig-
fúsar vinar míns með nokkrum
orðum.
Vigfús var fæddur á Ljótar-
stöðum í Skaftártungu 4. marz
1896. Foreldrar hans voru hjónin
Þuríður Vigfúsdóttir og Gestur
Bárðarson, sem þar bjuggu í tæp
40 ár. Þau hjón eignuðust 8 börn
og var Vigfús yngstur þeirra. Þau
systkin eru nú öll látin. Vigfús ólst
upp hjá foreldrum sínum og eftir
að aldur leyfði, vann hann við bú
þeirra þar til hann var rúmlega
tvítugur. 1919 fór hann að heiman
og gerðist vinnumaður í Vík í eitt
ár og annað ár var hann vinnu-
maður í Hvammi í heimasveit
sinni. 1921 tekur Vigfús við búi á
föðurleifð sinni Ljótarstöðum. Það
sama ár giftist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Kristínu Árna-
dóttur frá Hvammi í Skaftár-
tungu. Þau hjón búa á Ljótar-
stöðum til ársins 1944. Það ár
festa þau kaup á jörðinni Hjalla-
nes I, í Landsveit í Rangárvalla-
sýslu, og flytja þangað. í Hjallan-
esi byggðu þau upp og ræktuðu
mikið. Vigfús var fljótur að til-
einka sér nýjungar við búskapinn
og keypti vélar til að létta störfin.
í Landsveit starfaði Vigfús
nokkuð að félagsmálum, svo sem í
búnaðarfélagsstjórn og ræktunar-
sambandsstjórn Ása-, Holta- og
Landmannahrepps. Munu sveit-
ungar hans hafa átt þar góðan
málafylgjumann. Létt mun honum
hafa verið um mál í ræðustól og
eftir orðum hans var tekið.
Árið 1963 ákváðu þau hjón að
bregða búi, selja jörð sína og
flytja til Reykjavíkur. Hafa þau
síðan búið að Skarphéðinsgötu 10
hér í borg.
1 nokkur ár vann Vigfús í
Hampiðjunni, en er heilsuleysi
gerði vart við sig, varð hann að
hætta störfum. Hann hefur þó
alltaf haft fótavist og farið allra
_ sinna ferða. Vigfús var vel ritfær
’ og skrifaði talsvert, bæði í blöð og
tímarit. Fyrir nokkrum vikum
varð hann að leggjast á spítala
v.egna þess sjúkdóms, sem oftast
hefur betur þrátt fyrir öll lækna-
vísindi, enda fór svo einnig nú.
Hann lézt í Borgarspítalanum að
kvöldi þess 1. maí sl.
Fyrir tæpum tveimur árum
veiktist kona hans af mjög alvar-
legum sjúkdómi. Var þá erfiður
tími, meðan óvissa var um bata.
Hún hefur náð sér mjög vel. Hefur
sá bati örugglega komið fyrr,
vegna sérstakrar umhyggju og
ástúðar Vigfúsar fyrir konu sinni.
Var sambúð þeirra einstaklega
hlýleg og góð. Á þessu ári eru 60
ár liðin síðan þau gengu í hjóna-
band.
Vigfús og Kristín eignuðust 4
syni. Þeir eru: Jón, forstjóri í
Víðinesi á Kjalarnesi, kona hans
er Guðrún Karlsdóttir. Árni,
húsasmíðameistari í Reykjavík
kona hans er Ragnheiður Magnús-
dóttir. Bárður, leigubifreiðarstjóri
á Selfossi, kona hans er Sigrún
Árnadóttir. Sigurður leigubifreið-
arstjóri í Reykjavík, kona hans er
Guðrún Guðjónsdóttir.
Barnabörn þeirra hjóna eru 9 og
eitt barnabarnabarn.
Kynni mín af Vigfúsi hafa
varað frá því, að ég var ungur
drengur í Hjallanesi. Stutt er á
milli bæja og kom ég oft til þeirra
Fúsa og Stínu, eins og þau eru
ávallt nefnd af kunnugum. Fann
ég fljótt, að þar átti ég sanna vini,
sem ávallt síðan hafa reynst mér
vel. Enda hygg ég, að nú sakni
margir vinar í stað, þar sem
Vigfús var. Hann var með afbrigð-
um gestrisinn og til þeirra hjóna
sóttu margir að koma. Ég hygg, að
mesta ánægjan hafi þó slík heim-
sókn verið Vigfúsi, ef gesturinn
færði honum fréttir úr sveitunum
hans, Skaftártungu og Landsveit,
nú eftir að þau hjón fluttu til
Reykjavíkur. Ávallt stefndi hugur
hans þangað austur, hvernig fólk-
inu liði og búskapurinn gengi.
Nú að leiðarlokum, vil ég þakka
Vigfúsi alla vináttu og tryggð við
mig og mína. Bið ég algóðan guð
að styfkja Kristínu eiginkonu
hans og vera henni huggun. Færi
ég henni, sonum þeirra og öðru
venzlafólki innilegar samúðar-
kveðjur. Pálmar Kristinsson
Sl. föstudag, þann 1. maí, and-
aðist á Borgarspítalanum í
Reykjavík aldraður Vestur-
Skaftfellingur, Vigfús Gestsson
frá Ljótarstöðum í Skaftártungu,
85 ára að aldri. Við þann bæ var
hann jafnan kenndur, eða svo var
a.m.k. í mínum huga, enda þótt
hann tæpa tvo áratugi byggi á
eignarjörð sinni Hjallanesi í
Landsveit í Rangárþingi. Fæddur
var Vigfús á Ljótarstöðum 4. marz
1896, af skaftfellskum bændum
kominn í ættir fram og sór sig þar
í ætt um gestrisni, framtakssemi
og margskonar myndarskap. For-
eldrar hans voru hjónin Þuríður.
Vigfúsdóttir frá Flögu og Gestur
Bárðarson á Ljótarstöðum. Börn
þeirra, systkini Vigfúsar, voru
búendur í Skaftártungu og Álfta-
veri: Bárður á Ljótarstöðum (d.
1917), Vigfús eldri í Skálmárbæ,
Sigurður í .Hvammi í Skaftár-
tungu, Steinunn, gift Auðunni
Oddssyni frá Þykkvabæjar-
klaustri, þau bjuggu í Vestmanna-
ejjum. Gunnarína giftist Jóni
Árnasyni í Holti í Álftaveri.
Vigfús yngri Gestsson, sem var
yngstur systkina sinna ólst upp
hjá foreldrum sínum á Ljótar-
stöðum fram að Kötlugosinu 1918.
Eins og fleiri jarðir í ofanverðri
Skaftártungu urðu Ljótarstaðir
þar hart úti vegna öskufalls. Fóru
þeir þá í eyði, en 3 árum síðar
fluttist Vigfús þangað aftur sama
vorið og hann kvæntist Kristínu
Árnadóttur frá Hvammi, sem nú
lifir hann í hárri elli. Börn þeirra
Kristínar og Vigfúsar eru þessi:
Jón, forstöðum. í Víðinesi, giftur
Guðrúnu Karlsdóttur, eiga 2 börn,
Árni, byggingam. í Reykjavík,
giftur Ragnheiði Magnúsdóttur,
eiga 2 börn, Bárður Kjartan,
bílstj. á Selfossi, giftur Sigrúnu
Árnadóttur, eiga 2 börn, Sigurður,
bílstj. í Reykjavík, giftur Guðrúnu
Guðjónsdóttur, eiga 3 börn.
Á Ljótarstöðum, ættaróðali
sínu, bjó Vigfús í 23 ár og búnaðist
vel þótt jörðin væri á gamla vísu
frekar erfið, heyskapur seintekinn
og slægjur reytingssamar, vetrar-
ríki mikið og smalamennskur erf-
iðar. Sauðland er þar gott og fé
vænt, en til þess að þeir kostir
nýtist þarf bæði dugnað og ár-
vekni. En þeim kostum var Vigfús
og þau hjón bæði gædd í ríkum
mæli og var afkoma þeirra góð
efnalega eftir því sem um var að
gera hjá sveitafólki á þeim tímum
kreppu og margskonar erfiðleika.
Þegar synir þeirra Kristínar og
Vigfúsar komust á legg hefur
þeim þótt „þröngt fyrir dyrum" og
tækifærin fábreytt austur í Skaft-
ártungunni. Brugðu þau nú á það
ráð, þjóðhátíðarárið 1944, að
kaupa jörðina Hjallanes í Land-
sveit, þar sem þau bjuggu við
batnandi hag í tæpa tvo áratugi.
Gerðist Vigfús þar með sonum
sínum einn stærsti bóndi sinnar
sveitar, bætti jörðina bæði að
Brezkur rithöfundur
f lytur fyrirlestra