Morgunblaðið - 20.05.1982, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MAÍ1982
7
Ný námskeið
í hestamennsku
Kennari Eyjólfur ísólfsson. Mánudaginn 24. maí hefj-
ast námskeið í eftirtöldum flokkum:
1. Vanir unglingar.
2. Almenn reiöhestaþjálfun fyrir vana.
3. Þjálfun fyrir íþróttakeppni.
4. Hlýöniæfingar.
Kennsla er verkleg og bókleg. Nemendur útvega sér
hesta sjálfir. Skráning fer fram 21. og 22. maí á
skrifstofu félagsins kl. 10—12. Sími 33679.
Skráning hesta á hvítasunnukappreiöar Fáks lýkur
mánudaginn 24. þ.m. kl. 18.00.
Hestamannafélagið Fákur
Til leigu
er þriggja herbergja íbúö á jaröhæö í Háaleitishverfi
frá 1. júní nk.
Tilboð er greini fjölskyldustærö og greiöslumögu-
leika sendist blaðinu fyrir 25. maí merkt: „Háaleit-
ishverfi — 3313“.
Innilegar þakkir til allra þeirra fjær og nær,
sem með gjöfum, skeytum og ýmsum öðrum
hætti sýndu mér hlýhug og vináttu á áttræð-
isafmæli mínu 12. maí sl.
Sérstakar þakkir færi ég Alþýðusambandi ís-
lands, Sjómannasambandi íslands og Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur, sem efndu til sam-
sætis þennan dag og gerðu mér og fjölskyldu
minni þessi tímamót ógleymanleg.
Jón Sigurðsson
73íúamatl:a?uúnn
lottisgötu 12-18
SÝNISHORN
ÚR SÖLUSKRÁ:
Mazda 929 Hardtopp
1979
Vínrauöur. Ekinn 44 þús. km.
Útvarp, segulband, snjó- og
sumardekk. Verö 95 þús.
Honda Quinted 1981
Blágrár. Ekinn 13 þús. km. Út-
varp. Topplúga. Verö 125 þús.
Mazda 323 1981
Grár. Ekinn 17 þús. km, 5 gfra.
Verö 105 þús.
Toyota Hiace diesel
1981
Blár. Ekinn 42 þús. km. Sæti
fyrir 4ra farþega. Verö 160 þús.
Mazda 323 1982 1,3
Silfurgrár. Ekinn 2 þús. km.
Verð: Tilboö.
Gitroén GSA 1981
Blár. Ekinn 24 þús. km. Útvarp,
segulband, snjó- og sumar-
dekk. Verö 110 þús.
Audi 80 GLS 1979
Grænsanzeraöur. Útvarp, seg-
ulband, snjó- og sumardekk.
Verð 105 þús.
1980
Grá. Ekinn 15 þús. km. Útvarp,
segulband, snjó- og sumar-
dekk. Verö 110 þús.
Daihatsu Charade 1980
Vínrauöur. Ekinn 54 þús. km.
Útvarp, segulband. Verö 74
j)ÚS.
HUGVEKJA
eftir séra Ólaf Skúlason dómprófast
Eftirtektarverðir eru dag-
arnir núna, hver á eftir öðrum.
A sunnudaginn safnaðist fólk í
kirkjur á bænadegi til þess að
biðjast fyrir og hugsa um helgi
lífs. í dag er uppstigningar-
dagur, þegar þess er minnzt,
að Jesús var upphafinn fyrir
augum lærisveinanna fjörutíu
dögum eftir páska. Á laugar-
daginn er gengið að kjörborð-
inu og þeir valdir, sem eiga að
stjórna fyrir okkur, þótt
heppilegra væri það vitanlega,
ef unnt væri að segja að fara
eftir því, að þeir séu valdir til
að stjórna með okkur. Allt eru
þetta merkilegir dagar og hver
fyrir sig á sinn sérstæða svip
og ákveðinn boðskap.
En skyldu þessir dagar eiga
nokkuð sameiginlegt? Bæna-
dagur, uppstigningardagur og
kjördagur? Við fyrstu sýn
kynni okkur að finnast, að ekki
væru þar margir snertifletir, í
það minnsta væri sá síðast-
taldi af allt öðru sauðahúsi en
hinir tveir. Og rétt er það, að
við getum bezt látið þessa köll-
un kristins manns koma fram í
afstöðu okkar til þeirra, sem
við erum að fela forystu. Þeir
eru ekki aðeins kallaðir til
þess að annast hin hversdags-
legu mál, heldur er það lífið
allt, líf mannsins í heild sinni,
sem verður fyrir áhrifum af
verkum þeirra, verður betra
fyrir þjónustu þeirra eða geld-
ur vanrækslu þeirra. Og það
skiptir mig máli, þegar ég vel
þá, sem ég styð atkvæði mínu,
hvort ég hef trú á því, að þeir
meti lífið allt, helgi þess og
köllun út frá því sjónarmiði,
sem kristin trú veitir því.
Á laugardaginn var átti sér
líka stað merkur fundur, þar
sem kirkjunnar menn og fram-
bjóðendur til borgarstjórnar í
Reykjavík skiptust á skoðun-
um. Þar fór allt fram í þeim
anda, sem vistarverur mótuðu.
Það var minnzt á ýmislegt,
sem kirkjunnar mönnum
finnst, að hafi verið vanrækt
eða ekki skilið af þeirra hendi,
sem það tekur að syngja
messu, að barnið Jesús var
tekið í faðm aldraðra, sem
sungu honum lof og sáu í fæð-
ingu hans sönnun fyrir kær-
leika Guðs. Anna og Símeon
höfðu beðið eftir því, að Guð
vitjaði lýðs síns. Þau þurftu
ekki að deyja, áður en þau
fengu haldið Jesú í fangi sér.
Enn bíða margir aldraðir eftir
því, að Jesús sé færður þeim.
Það er hlutverk kirkjunnar. Og
hún gerir það bezt, þegar þar
fer saman boðun orðsins og
þjónustan í kærleika. Er
reyndar harla erfitt að gera
þar þann greinarmun á, að
annað kalli ekki á hitt til þess
að fullt samræmi geti verið í
milli.
Kirkjan hefur bent á það, að
það sé ekki nóg að stæra sig af
síhækkandi meðalaldri fólks.
Tvennt þurfi að koma til, til
þess að það sé í raun nokkurs
virði, að bæta árum við ævi. I
fyrsta lagi, að dagarnir séu
gæddir einhverjum tilgangi
Kirkjan og kjörfundur
mörgum finnst eðlilegt, að
kirkjan haldi sig fjarri kjör-
stöðum, og að bænadagur með
boðskap uppstigningardags
hafi lítið að segja háttvirtum
kjósendum. En gaman væri að
skoða það örlítið nánar.
Þegar kosið er, er verið að
velja í milli einstaklinga, en
það er um leið verið að skoða
stefnur, sem þessir einstakl-
ingar berjast fyrir og lofa að
skuli móta vinnubrögð þeirra,
ef þeir fá kjörfylgi til að sanna
loforð sín í verkunum. Við
heyrum vitanlega oftast nær
talað um götur og atvinnu,
barnaheimili og skipulagsmál,
þegar frambjóðendurnir tala
til okkar. Allt er það eðlilegt
og allt er þetta nauðsynlegt í
hverju bæjarfélagi, og virðist
ekki nauðsynlegt, að þar sé
ágreiningsatriði, nema e.t.v.
um röðun og val á fram-
kvæmdum.
En á sunnudaginn var, vor-
um við að tala um helgi lífsins.
Það var vitanlega hægt að
hefja sig þann veg í hæðir í
þeim umræðum, að móðir jörð
reyndist aðeins stökkpallur
orðræðu, sem hefði himininn
meir til viðmiðunar en hvers-
dagsleika jarðlífsins. En ef við
tengjum þann boðskap ábend-
ingu uppstigningardagsins þá
sjáum við í hendi okkar, að
kristnir menn eiga líka hlut-
verki að gegna hér. í það
minnsta stóðu lærisveinarnir
ekki í sömu sporum og horfðu
upp þar til hálsrígur torveld-
aði hreyfingar. Þeir fóru út um
allan heiminn til að boða trú á
hinn upprisna og uppstigna.
Og í anda hans læknuðu þeir,
liðsinntu og hjálpuðu, hvar
sem þeir komu. Boðskapur
þeirra var um betra líf, og þeir
biðu þess ekki, að það kæmi
fyrir himneska gjöf einvörð-
ungu, þeir vissu sig sjálfa kall-
aða til þess að gera lífið betra
með verkum sínum, fyrir trú
sína.
Og þegar við göngum til
kjörklefans á laugardaginn,
skoðum við það einnig, hvernig
sem hafa afskipti af högum
mannsins í allri sinni mynd.
En eftirtekt vakti það líka,
þegar einn prestanna bar fram
þá spurningu, hvers stjórn-
málamennirnir væntu sér af
kirkjunni. Það kvað við tölu-
vert annan tón en fyrr hafði
ómað. En svörin voru ekki út í
hött, og engum datt í hug, að
kirkjan væri til að stinga kjós-
endur svefnþorni, svo að hinir
fengju að vera í friði fyrir af-
skiptasemi þeirra. Nei, einn af
öðrum, þessum oddvitum
frambjóðenda, tók það fram,
að kirkjan innti af hendi þýð-
ingarmikið verk, þar sem væri
efst á blaði þjónusta hennar
við þá hópa, sem sérstaklega
þarfnast þess, að haldið sé í
hendi þeirra og þeir þiggi
styrk. Voru þar til nefndir
sjúkir og svo æskan og ellin.
Og ætli val mitt á laugardag-
inn mótist ekki töluvert mikið
af því, hvern fúsleika má finna
hjá stjórnendunum okkar til
þess að veita kirkjunni sem
bezt tækifæri til þess að inna
af hendi þessa skyldu sína við
þá, sem fyrr voru upptaldir.
Og kirkjan hefur þá líka
helgað þennan dag, uppstign-
ingardag, starfinu fyrir einn
þessara hópa, hina öldruðu. í
kirkjum landsins verður orð-
um sérstaklega beint til þeirra
og það rifjað upp, hver þáttur
kirkjunnar hefur verið og
hvernig bezt er að standa að
verki. Síðan verður sezt að
veisluborði, þar sem þess er
kostur, í boði safnaðanna, þar
sem öldruðum er gerður daga-
munur með ýmiss konar atrið-
um, að messunni lokinni.
Og það er eðlilegt, að kirkj-
an sinni öldruðum. Það er tal-
inn mannsbragur af ungum að
sýna fullorðnum tillitssemi.
Ellin er þar aðeins óvirt, sem
lífið sjálft er fótum troðið og
sá einn metinn, sem getur lagt
fram sinn skerf til eflingar
hagvaxtar og framleiðni. Og
gott er það líka fyrir þá að
hugsa um, sem sjá kirkjuna
aðeins í þeirri klukkustund,
umfram það eitt að sjá klukk-
una tifa. Og í öðru lagi, að
öldruðum sé gert það mögulegt
að fá þá hjúkrun, sem þeir
hafa þörf fyrir, þar sem hún er
bezt veitt. Söfnuðirnir hafa því
í samræmi við þetta eflt starf
sitt á virkum dögum meðal
aldraðra, enda þótt það sé ein-
kennileg þverstæða, þegar
haldið er, að slíkt dragi úr
áhuganum fyrir boðun sunnu-
dagsins og því að sækja kirkju.
Dæmin sanna þvert á móti, að
slíkt hefur heilladrjúg gagn-
verkandi áhrif. Og á hinn bóg-
inn hefur kirkjan undirstrikað
þörfina fyrir fleiri hjúkrun-
arheimili aldraðra og verndað-
ar íbúðir, þar sem þeir geta
dvalið og hugsað um sig sjálfir
en þegið þó þá aðstoð, sem þeír
kunna að þurfa hverju sinni.
Hér er því verið að tala um
helgi lífs, að gera dagana betri,
að fjölga því, sem hlakkað er
til og styðja þann, sem getur
ekki lengur gengið einn. Og
þarna þráir kirkjan að mega
rétta fram hendi sína í átt til
þeirra, sem marka stefnu í
borgar- og bæjarmálum.
Kirkjan hefur mikið að bjóða,
og það er sorglegt, ef henni er
ekki gert það mögulegt að inna
af hendi þessa skyldu sína eins
og vert er. Þar lítur hún til
þeirra, sem ábyrgð bera, og
býðst til þess að gæða lífið til-
gangi með því að varðveita
helgi þess.
Nei, dagarnir þrír, sem fyrst
voru nefndir, eiga sér töluvert
sameiginlegt. Helgi lífs og val
á frambjóðendum þarf og á að
fara saman. Það er hlutverk
kirkjunnar að ganga til móts
við þá, sem henni er falin for-
sjá fyrir af herra sínum, en
það eru allir menn, og það er
um leið hlutverk hennar að
upplýsa forystumenn um köll-
unarhlutverk sitt, sé hún hon-
um trú, sem enn minnir á
nauðsynjaverk á jörðu niðri,
þótt huga sé beint til himna og
augu líti í hæðir.