Morgunblaðið - 11.12.1984, Síða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1984
Minning:
Stefán Lúther
Stefánsson
Fæddur 18. janúar 1923
Dáinn 3. desember 1984
Þeir sem að guðirnir elska...
Hvílík sorgarfregn. Mig setur
hljóðan. Ótal spurningar vakna,
ekkert svar er fullnægjandi.
Óskiljanleg staðreynd hefur búið
um sig hjá fjölskyldu og vinum.
Hann eslku pabbi minn er kvadd-
ur burt svo ótímabært að því er
virðist og að tilgangslausu.
Svar við spurningu eins og: af
hverju? verða tími og djúpstæðar
hugsanir að leiða 1 ljós. Eitt er
gott, að einskis er að minnast,
nema með gleði og ást. Enginn
veit, nema reynslu hafi, hversu
frábrugðið líf sjómannsfjölskyldu
er því, er telja má eðlilegt fjöl-
skyldulíf. Að eiga tvö heimili á
þennan hátt hlýtur að vera und-
arlegt. Ég hef oft velt því fyrir
mér,'hvernig þetta líf hlýtur að
vera fyrir viðkomandi.
Frá því ég man eftir mér hefur
pabbi verið í burtu meira og
minna. En eitt er víst, að ekki
gerði það annað en að styrkja vin-
áttuböndin. Auðvitað var alltaf
hátíð er skipið lagði að. Og allar
okkar samverustundir styrktu þá
trú, að ekki er það alltaf magnið
sem sannar gæðin, heldur gæðin á
meðan á stendur.
Hvílík hugarró að mega til þess
hugsa, að einskis er að minnast
nema af hinu góða. Pabbi var
perla, gimsteinn sem gljáir í
myrkri og amstri hins daglega
lífs.
Eftir að aldur og þroski tóku að
segja til sín fór ég sjálf að gera
mér grein fyrir þeim kostum sem
maðurinn hafði að geyma. Ég fór
að átta mig á því, hversu góða,
úbyggilega og sterka eiginkonu
hann átti og hversu mikils hann
mat það. Það er nú einu sinni svo,
að fjölskylda farmanns er í hönd-
um eiginkonu og móður.
Ég minnist hans pabba er að
minnast sem yndislegs manns,
hógværs, vandvirks með eindæm-
um, svokallaðs þúsundþjalasmiðs.
Hann bar kannski ekki tilfinn-
ingarnar utaná sér, en hann hafði
svo sannarlega sínar skoðanir,
alltaf sanngjarnar þó, og oft var
reglulega gaman að ræða við hann
fyrir okkur sem þekktum hann vel
og vildum eitthvað til leggja í
þjóðmálum.
Það hlýtur oft að hafa verið erf-
itt að geta ekki tekið beinan þátt í
öllum þeim bæði smáu og stóru
atriðum, sem upp koma í daglegu
lífi. Ég hugsa, að oft hafi hann
fundið til vanmáttartilfinningar
að vera svona mikið fjarverandi.
Snemma vildi hann sýna mér
heiminn, kannski vildi hann
reynda að sýna mér sinn heim.
Sumar eftir sumar sigldi ég með
honum um höfin breið og allt vildi
hann gera til að gera mér ferðina
ógleymanlega. Og þá eru þær
ógleymanlegar stundirnar sem við
áttum bara tvö ein.
Árin líða, og margs er að minn-
ast. Eins og svo margir aðrir ungl-
ingar kvaddi ég heimahaga og hélt
til náms erlendis. Erfitt að mörgu
leyti að skilja mömmu eftir eina
heima. En, þvílík heppni, faðir
minn siglir á þessa fjarlægu höfn
allan þann tíma sem ég var fjar-
verandi, og við fengum að hittast
og vera saman fjórtánda hvern
dag allan þann tíma sem ég var
fjarverandi. Ég get ekki lýst þeirri
gleði minni. Reyndar fékk ég að
kynnast pabba betur en nokkru
sinni fyrr og aftur tengdumst við
þessum svo yndislegu órjúfandi
vinaböndum, sem bara við vissum
um. Hvilík heppni. Ég var aldrei
ein.
Það er allt að því tilgangslaust
að minnast á alla þá hlýju og þá
em alltaf stöfuðu af
veit að það eina sem
gæti valdið honum áhyggjum er
að hafa ekki getað kvatt barna-
börn sín nógu vel, við hin getum
tekið því. Við reynum að skýra
þetta allt út fyrir þeim. Guð veiti
mömmu styrk.
Ella
gjafmildi. :
honum. Ég
í dag er lagður til hinstu hvílu
Stefán Lúther Stefánsson sjómað-
ur, Hjarðarhaga 58, Reykjavík.
Brottför hans héðan úr jarðlífi var
i fullu samræmi við framgöngu
hans alla, hljóðlát og fyrirvara-
laus. Hann lést skyndilega er skip
hans var nýkomið að landi hinn 3.
desember sl. Við svo óvænta
brottför vinar, sem við kvöddum
kátan og frískan fyrir fáum vik-
um, kemur í hugann fjöldi bjartra
og góðra minninga. Þær verða
ekki raktar hér í þessum fátæk-
legu kveðjuorðum. Ekki skal held-
Lili Marlene.jðmfrúarplata/i
m ** mw m v m m _■_"_L ^
ÖUBBl MORfHENS gifarleikaM
söngvati munnhorpuleikari
og lagasmiður Aður i hl|om
sveilunum Ulangarðsmonnum . nr„ , . . ,
r MIKE POLLOCK gifarleikar
songvan og lagasmiðui
SON bassa Aður i Utanyarðsmónnum
mður Bodies Baðvórðunum og
artassi Frokkunum
GUOMUNDUfl GUNNARSSON
lrommuleikan Aður
i Tappa Tikarrassi.
HLIÐ B
Lili Marlene
Blindsker
Snertu mig
Fallen angels
Bönnum verkföll
HLIÐ A
Launaþrællinn
L Svartur gitar
■ Leyndarmál frægðarinnar
% Giftu þig 19
% 10.000 kr, frétt
ouSiö*
Þessi plata er framleidd með svokallaöri DMM Teldec tækni (Direct Metal Mastermg) sem
hefur i för meö sér mun betri hl|ómgæði en áður hefur tiðkast Hliómurinn er i senn tærari og
L öflugrl og hvorki bergmál né suð spilla fyrir ánægjunni af tónlistinm.
ÞETTA ER PLATAN!
gramm!
FÁLKINN
ur hlaðið lofi á Steán iátinn. Það
væri síst að hans skapi, sem gekk
sinn æviveg hlédrægur og yfirlæt-
islaus. En nú er við kveðjum hann
um sinn og finnum sáran söknuð-
inn, þá sjáum við glöggt hve vel
hann fyllti sitt rúm og vitum að
skarðið sem hann skilur eftir sig
mun standa autt hér eftir.
Stefán fæddist í Hallfríðar-
staðakoti í Hörgárdal nyrðra 18.
janúar 1923. Foreldrar hans voru
hjónin Ella Sigurðardóttir og
Stefán Sigurjónsson, sem þar
bjuggu. Hann var yngsta barnið af
fjórum og kveðja nú systur hans
þrjár kæran bróður. Þegar Stefán
var sjö ára að aldri brugðu for-
eldrar hans búi og fluttu til Akur-
eyrar. Ekki naut Stefán langrar
skólagöngu, en varð fljótt eftir-
sóttur til vinnu. Hann vann við
verslunar- og bankastörf þar til
hann flutti til Reykjavíkur 17 ára
gamall. Hér hélt hann áfram
verslunarstörfum til ársins 1946,
er hann hóf vinnu á sjó og sjó-
mennska varð hans starf til dán-
ardags. Síðustu 33 árin starfaði
hann á skipum Eimskipafélags ís-
lands sem vélgæslumaður og vél-
stjóri.
Þessar staðreyndir segja fátt
um manninn sem vann verk sín af
samviskusemi og snyrtimennsku.
Þær segja ekki frá hæfileikum til
ýmissa átta. Ekki heldur frá
prúðmenni, sem var höfðingi heim
að sækja. Ekki segja þær frá um-
hyggjusömum eiginmanni, föður
og afa. En allt þetta var Stefán.
Stefán kvæntist árið 1946 Gyðu
Ólafsdóttir, Sigurðssonar skip-
stjóra úr Reykjavík, hinni mæt-
ustu konu.
En hún og börnin tvö, Stefán
Gunnar stórkaupmaður og Ella
innanhússarkitekt, og barnabörn-
in þrjú ásamt tengdadótturinni
Hafdísi voru fjársjóðurinn hans.
Þeim helgaði Stefán alla sína um-
hyggju og hlýju. Frá heimili hans
og Gyðu á Hjarðarhaga 58 og
sumarbústaðnum við Þingvalla-
vatn eiga vinir þeirra margar ljúf-
ar minningar, sem nú rifjast upp á
kveðjustund. Yfir þeim minning-
um er sérstök birta, sem ekki fell-
ur á né fyrnist. Og nú skal þökkuð
samfylgdin.
Fari hann vel,
Kári Jónsson
í dag kl. 15.00 verður Stefán
Lúther Stefánsson jarðsunginn
frá Neskirkju. Stefán fæddist 18.
janúar 1923 á Hallfríðarstaðakoti
í Hörgárdal, yngsta barn hjón-
anna þar, Ellu Sigurðardóttur og
Stefáns Sigurjónssonar, en eftir-
lifandi eru þrjár systur hans.
Stefán ólst upp á Akureyri og
gekk þar í skóla og lauk þaðan
gagnfræðaprófi. Að námi loknu
fluttist Stefán til Reykjavíkur og
vann þar fyrst við verslun, en hóf
síðar sjómennsku hjá Ríkisskip,
sem aðstoðarmaður í vél á ms.
Esju. 1952 réðst Stefán til Eim-
skipafélags íslands og starfaði þar
óslitið til dauðadags, ýmist sem
aðstoðarmaður í vél eða vélstjóri.
Stefán var gjörvilegur og geð-
þekkur maður, dagfarsprúður og
rólyndur. Engum, sem kynntist
honum, duldist meðfæddir
mannkostir hans. Tryggð,
trúmennska og verklagni voru
honum í blóð borin og þessir kost-
ir hans gerðu hann eftirsóttan til
starfa.
Þótt starfsævi Stefáns væri öll
hér sunnanlands, duldist engum
þær sterku taugar, sem ávallt
tengdu hann við Akureyri og sól-
ríkan Eyjafjörðinn.
8. júní 1946 kvæntist Stefán eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Gyðu,
dóttur Unu Þorsteinsdóttur og
Ólafs Sigurðssonar, skipstjóra í
Reykjavík.
Börn Gyðu og Stefáns eru Ella,
innanhússarkitekt, og Stefán
Gunnar, forstjóri í Reykjavík.
Stefán Gunnar er kvæntur Haf-
dísi Hannesdóttur og hefur þeim
orðið þriggja barna auðið. Hið
skyndilega fráfall Stefáns bar að
hinn 3. desember, þegar hann að
loknu dagsverki var að fara frá
borði skips síns, ms. Eyrarfoss, við
bryggju í Reykjavík, en þar hafði
hann skömmu áður glaður og reif-
ur heilsað konu sinni og börnum. 1
þetta sinn hafði hann sérstaka
ástæðu til að gleðjast, því hann
hafði fengið frí, og hugðist eyða
því 1 faðmi fjölskyldu og vina um
jólin.
Sú varð ekki raunin á, því Stef-
án var kallaður til enn einnar
ferðar. Þeirrar ferðar, sem við öll
verðum að lokum að fara. Við biðj-
um algóðan Guð að taka vel á móti
Stefáni Lúther, þegar hann tekur
land, þar sem við öll eitt sinn tök-
um land. Ennfremur biðjum við
Guð fyrir Gyðu, börn hans,
tengdadóttur og barnabörn. Einn-
ig fyrir systur hans og ættingja.
Megi Drottinn styrkja þau og
hugga í sorg þeirra. Við þökkum
Stefáni allar þær samverustundir
sem við áttum með honum og fjöl-
skyldu hans.
Sigurður og Gunnar Ólafssyni
Iðunn:
Paradís, eftir
Bo Carpelan,
komin út
Bókaútgáfan Iðunn hefur gefið út
unglingasöguna Paradís eftir Bo
Carpelan. Gunnar Stefánsson þýddi.
Saga þessi fjallar um sömu persónur
og Boginn sem út kom í íslenskri
þýðingu fyrir tveimur árum.
Höfundurinn er sænskumæl-
andi Finni og eitt kunnasta ljóð-
skáld í landi sínu. Hann hlaut
bókmenntaverðlaun Norðurlanda-
ráðs fyrir ljóð sín árið 1977. Hann
hefur einnig ritað nokkrar bækur
fyrir börn og unglinga sem hlotið
hafa einróma lof og viðurkenn-
ingu, m.a. Nilla Hólmgeirsson-
ar-verðlaunin sænsku sem veitt
eru afburðagóðum unglingasög-
um.
Paradís er sjálfstætt framhald
Bogans og segir frá vináttu Jó-
hanns sem er sögumaður og hin-
um þroskahefta Marvin. Nú eru
þau Marvin og Gerða móðir hans
flutt til borgarinnar því að eyjan
Boginn hefur verið seld undir
sumarhús.
Bókin er gefin út með styrk frá
Norræna þýðingarsjóðnum og er
hún 128 blaðsíður, prentuð í Odda
hf.