Morgunblaðið - 02.04.1985, Blaðsíða 47

47
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 2. APRÍL 1985
þau kvnni og traust vinátta æ síð-
an. Arum saman töluðum við
reglulega saman um sameiginleg
áhugamál og landsins gagn og
nauðsynjar. Oftar en ekki vorum
við sammála um hlutina, en
ágreiningur, þá sjaldan hann var
til staðar, jók bara ánægjuna af
þessum samræðum. Hið sama gilti
um tíðar og gagnkvæmar heim-
sóknir fjölskyldna okkar. Fyrir
þessi samskipti kann ég Jóni og
hans elskulegu og samhentu konu,
Eyrúnu Guðmundsdóttur, innileg-
ustu þakkir.
Árum og áratugum saman átti
Jóhannes Kjarval sér annað heim-
ili hjá þeim hjónum og var þar
alltaf tíður gestur. Á sumrum not-
aði hann að auki íþróttasalinn við
Lindargötuna sem vinnustofu og
til sýningahalds; þar urðu til sum
af hans beztu verkum. Reykvík-
ingar standa líka í þakkarskuld
við þau hjón fyrir höfðinglega gjöf
málverka eftir Kjarval.
Ég tjái Eyrúnu, syni þeirra
Guðmundi og öðrum vandamönn-
um Jóns og vinum samúð mína.
Megi minningin um góðan mann
l'^a- Alfreð Guðmundsson
Mér þykja öll orð vera fátækleg,
þegar minnast þarf góðs drengs
fyrir mikið starf og góða viðkynn-
ingu.
Nú er Jón Þorsteinsson er allur
koma í huga minn minningar ár-
anna, þegar ég iðkaði fimleika
undir hans stjórn.
Ég minnist karla- og kvenna-
flokka Ármanns úti á Lingiaden-
mótinu í Stokkhólmi þar sem 37
þjóðir kepptu. — Stokkhólmsblöð-
in hældu Jóni Þorsteinssyni og
flokkum hans fyrir góða fimleika,
sérstaklega vöktu Ármannsstúlk-
urnar athygli. Og Jón Þorsteins-
son fór víðar um lönd með fim-
leikaflokka sína við góðan orðstír.
Ég sakna góðs manns, sem átti
stóran þátt í uppbyggingu ís-
lenskrar íþróttamenningar.
Það ber einnig að þakka konu
Jóns, Eyrúnu Guðmundsdóttur,
fyrir góða viðkynningu og sérlega
gott viðmót þegar við strákarnir
vorum að ólátast í íþróttahúsi
þeirra hjóna.
Ég votta aðstandendum Jóns
alla mína samúð og hluttekningu.
Kinar V. Bjarnason
Mætan mann og dreng góðan
kveðjum við hinstu kveðju í dag,
en minningar og samverustundir
með honum munu aldrei gleymast.
Ég átti þess kost að kynnast þess-
um drengskaparmanni haustið
1939. í næstu átta ár naut ég hans
frábæru kennslu í fimleikum og
líkamsræktar i Glímufélaginu
Ármanni, þar sem hann var aðal-
kennari félagsins í fimleikum og
íslenskri glimu, frá 1924 til 1947.
Jón Þorsteinsson var strangur
kennari sem kaus að sjá árangur
starfa sinna. Göfuglyndi og frá-
bær kennsla einkenndu starf hans,
svo virðing fyrir honum og árang-
ur nemenda hans lét ekki á sér
standa.
Jón Þorsteinsson fæddist 3. júlí
árið 1898 í Örnólfsdal í Þverárhlíð,
Mýrasyslu. Nám stundaði hann í
Alþýðuskólanum á Hvítárbakka
1916—1918, þar sem lífsstarf hans
mun hafa mótast. Hann fór síðan í
Samvinnuskólann 1919—1920, er
undirbjó hann til frekara náms í
íþróttafræðum erlendis. Hann fór
til Danmerkur árið 1922 þar sem
hann stundaði nám í Gymnastik-
hojskole í Ollerup í 1 ár, tók síðan
námskeið í Tunsby í Finnlandi
1923 og sama ár í Mullers Institut
í Kaupmannahöfn. Hugur hans
stefndi enn sem fyrr til frekara
náms og 1924 fór hann þá til Nor-
egs í Lýðháskólann í Voss þar sem
hann einkum lagði stund á nám í
æfingum er koma mætti að gagni
til að ráða bót á hryggskekkju þar
sem hann aðallega kynnti sér að-
ferð prófessors Rudolfs Klapp er
frægur var á sínum tíma fyrir
kenningar sínar á sviði sjúkra-
þjálfunar.
1924 er heim kom stofnaði hann
sinn eigin íþróttaskóla, réðst síðar
í stórvirki með byggingu veglegs
íþróttahúss á Lindargötu 7,
Reykjavík.
Þess má geta að Jón öðlaðist
takmarkað lækningaleyfi vegna
þekkingar sinnar á sjúkra- og
endurhæfingarleikfimi.
Það er óhætt að fullyrða að þús-
undir ungmenna og fullorðinna
munu minnast ánægjulegra
stunda í íþróttahúsi Jóns Þor-
steinssonar og hins göfuglynda
eiganda þess.
Jón var sæmdur gullmerki
íþróttasambands íslands 1948 og
heiðursfélagi var hann í Glímufé-
laginu Ármanni og einnig í
íþróttakennarafélagi íslands.
Nokkur rit eru eftir hann um
áhugamál hans, vaxtarrækt o.fl.
Rit hans um íslensku glímuna var
þýtt á norsku, dönsku og þýsku.
Ég minnist þess er ég heimsótti
Jón heitinn síðast á Borgarspítal-
ann að yfir honum ríkti hinn
sanni íþróttaandi, enda umræðu-
efni aðaliega íþróttir og íþrótta-
ferðalög, innanlands og utan.
Jón Þorsteinsson kvongaðist
eftirlifandi konu sinni 8. nóvem-
ber 1924, Eyrúnu Guðmundsdótt-
ur, ættaðri frá Stokkseyri. Þau
eignuðust einn son, Guðmund,
hæstaréttardómara.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
Jóns og syni mína dýpstu samúð.
Guðmundur Samúelsson
Mig langar til að minnast Jóns
Þorsteinssonar, íþróttakennara,
örfáum orðum, er hann er til
moldar borinn eftir langa ævi,
starfssama og hamingjuríka. Ber
mér raunar skylda til að minnast
þessa dugmikla aldamótamanns,
því að tengsl okkar spanna orðið
langan tíma, allt frá því að við
Guðmundur sonur hans hófum að
læra að lesa hjá ísaki Jónssyni
fyrir 54 árum.
Ekki veit ég hvernig í ósköpun-
um honum tókst í miðri kreppunni
að byggja véglegasta íþróttahús
landsins, en það hlýtur að teljast
meiriháttar afrek. Hitt veit ég, að
dugnaðurinn og eljusemin voru
með fádæmum, en áhuginn beind-
ist ekki síður að hinum fögru list-
um en íþróttum og lækningum á
hryggskekkju, ilsigi og annarri
kröm. Við nutum mikils og góðs
uppeldis strákarnir við að hlusta á
klassísku plöturnar hans og vafa-
laust hefur málverkasafnið hans
haft sín áhrif á manns estetísku
tilfinnigu, þó að slíkt sé erfiðara
að meta.
Þessi fátæklegu orð ber að
skilja sem þakkir til Jóns og Ey-
rúnar konu hans fyrir langa og
góða viðkynningu og hlýtt og gott
viðmót í áratugi. Þegar slíkur
dugnaðarmaður fær hvíldina eftir
langvarandi heilsuleysi hlýtur eft-
irsjáin að blandast þakklæti fyrir
að vel var lifað á meðan lifað varð.
Guðni Guðmundsson
Þótt hár aldur og veikindi Jóns
Þorsteinssonar íþróttakennara
hafi valdið því að fréttin um and-
lát hans hafi eigi komið óvænt, þá
snart hún samt sterka strengi
saknaðar yfir því að með honum
væri horfinn af sjónarsviðinu einn
sérstæðasti brautryðjandi íþrótta-
starfs á íslandi.
Eigi verða ævistörf Jóns talin
hér að öðru leyti en því að nokk-
urra atriða verður getið.
Jón Þorsteinsson réðst ungur í
það stórvirki sem það var á þeim
tíma að fara utan til Danmerkur í
íþróttanám. Strax eftir heimkomu
að námi loknu fór hann víðsvegar
um landið og kenndi íþróttir þar
til hann staðnæmdis í Reykjavík
og stofnaði þar íþróttaskóla árið
1924. Síðar byggði hann með að-
stoð nokkurra vina sinna glæsilegt
íþróttahús við Lindargötu sem
ávallt var við hann kennt. Auk
reksturs íþróttaskóla síns var Jón
íþróttakennari hjá ýmsum félags-
samtökum og lengst af aðalkenn-
ari hjá Glímufélaginu Ármanni,
þar sem hann kenndi glímu og
fimleika og fór oft og mörgum
sinnum með flokk íþróttamanna
til sýninga innanlands og utan.
Þá samdi hann fjölda rita um
íþróttir og hélt uppi bréfaskóla
um það efni í nokkur ár.
Jón Þorsteinsson var óvenju-
legur maður með sem reglusemi,
einbeitni og viljafestu og þá ein-
stakri ljúfmennsku náði siíkum
tökum á nemendum sínum að ein-
stakt má telja, enda tókst honum
að ná þeim árangri að fjöldi nem-
enda hans urðu afburða íþrótta-
menn og margir hverjir urðu góðir
forystumenn í íþróttahreyfing-
unni. Maklega hlaut því Jón
margskonar viðurkenningar fyrir
störf sín, m.a. var hann gerður að
heiðursfélaga í Glímufélaginu Ár-
manni og Kennarafélagi Islands
og árið 1976 var hann gerður að
heiðursfélaga í íþróttasambandi
íslands.
Jón Þorsteinsson er nú horfinn,
en minning hans mun lifa. Minn-
ingin um manninn sem á sinn
kyrrláta hátt og atferli öllu vann á
löngum starfsaldri sínum að
framgangi íþrótta á þessu landi.
íþróttasamband fslands
Jón vinur minn Þorsteinsson er
látinn og langar mig til að skrifa
nokkrar línur um hann sem þakk-
lætisvott fyrir allt, sem hann gaf
mér og gerði fyrir mig. Hann gaf
mér engin veraldleg gæði, en hann
veitti mér mikinn styrk og fróð-
leik, sem ég mun búa að alla ævi.
Mikill aldursmunur var á milli
okkar eða um 50 ár, en það skipti
engu máli enda Jón alltaf ungur í
anda.
Ég kynntist Jóni er ég gekk til
hans í æfingar í nokkur ár. Fyrst
var ég í hópæfingum hjá honum,
en síðan í einkatímum hvern
morgun í um 3 ár. Þá var margt
rætt og tekið á mörgum málum.
Tíðrætt var okkur um listir og
stjórnmál, en sérstaklega minnist
ég þess, að oftar en einu sinni átt-
um við fræðilegar samræður um,
hvort ekki væri möguleiki að bora
eftir olíu á æskustöðvum hans.
Það leið varla sá dagur, að ekki
kæmi ég heim andlega og líkam-
lega hressari en ég var deginum
áður.
Þessi ár, sem ég var hjá Jóni,
voru um margt tímamótaár hjá
honum. Hann var hægt og rólega
að láta íþróttahúsið sitt frá sér og
um leið heimilið sitt. Þetta voru
erfiðir tímar en öllu tók hann með
mikilli ró eins og síðar veikindum
sínum. Það var erfitt að horfa upp
á, hvernig íþróttamaðurinn varð
að láta undan, hann sem hafði gef-
ið svo mörgum heilsu, en þeir hin-
ir sömu gátu engum vörnum við-
komið.
Ég tek mér það leyfi að leiðar-
lokum fyrir hönd hinna fjölmörgu,'*
sem nutu aðstoðar Jóns, að lýsa
yfir þakklæti okkar til hans og
jafnframt votta ég fjölskyldu hans
samúð.
Sigríður Friðrikadóttir
t Móöir min, tengdamóöir, amma og langamma. t Eiginkona mín, móöir og tengdamóðir.
ANNA BENEDIKTSDÓTTIR, JÓNÍNA SIGURLAUG PÁLMADÓTTIR,
Suöurgötu 6, Álfakeið 90,
áöur til heimilis að Vesturgötu 11, lést 30. mars. Fyrir hönd aö- lést laugardaginn 30. mars.
standenda. Stefán Óskarsson,
Guörún og Brian Holt. Pólmi Stefánsson, Dagbjört Jakobsdóttir. Þór Stefánsson,

t
Eiyinkona min, móöir okkar, dóttir, tengdamóöir og amma,
GUORÚN GÍSLADÓTTIR,
Nesvegi 45,
Reykfavík,
andaöist á heimili sinu laugardagin 30. mars.
Hailgrlmur Sylverlusaon, börn,
tengdabörn, barnabörn,
Gfsli Sveinsson.
t
EYJÓLFUR INGI ÁMUNDASON,
skipatæknifreeöingur,
Hamarsbraut 12,
Hafnarfiröi,
lést af slysförum þann 30. mars siðastliöinn. Jaröaförin veröur
auglýst siöar.
Foreldrar hina látna.
t
Móöir okkar.
JÓNÍNA M. PÉTURSDÓTTIR,
Droplaugarstööum
(áöur Austurbrún 6),
lést I Borgarspitaianum 31. mars sl.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Guömundur Helgason.
t
Útför sonar mins og fööur,
MAGNÚSAR bÓRARINS MAGNÚSSONAR,
Öldugötu 32,
fer fram frá Fossvogskirkju i dag, þriöjudaginn 2. aprfl, kl. 15.00.
Ágústlna Halldórsdóttir,
Helga Magnúsdóttir.
t Móöir okkar. t Móöir min og systir okkar.
KRISTÍN PÁLMADÓTTIR, JÓHANNA MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Fellsmúla 2, Hringbraut 107,
fyrrum húsfreyja Hnausum, Húnavatnssýslu, lést i Landspitalanum veröur jarðsungin frá Dómkirkjunni, miövikudaginn 3. april kl. 3.
31. mars. Jón Stefán Bjerkli Jónsson
Börnin. og ayatkini hinnar látnu.
t
Eiginmaöur minn, faðir og tengdafaöir,
MAGNÚSJÓNATANSSON,
Miövangi 41,
Hafnarfiröi,
lést i Sólvangi 30. mars sl.
Jóna Guöjónsdóttir,
Hulda Magnúsdóttir, Hinrik V. Jónsson.
t
Bróöir minn,
EYÞÓR KJARAN,
Holtsgötu 17,
Reykjavlk,
andaöist mánudaginn 1. april.
Sigrlöur Kjaran.